Belgen

Voor mij, vlak bij het meer, staat een franssprekend Belgisch echtpaar. Hun zoon slaapt in een apart tentje en zij slapen in een koepeltent van ruime afmetingen.De vader en zoon hebben hun racefiets mee. Zo te zien zijn het karretjes van zo'n 15 jaar oud. De commandeurs nog op de schuine buis maar wel clippedalen.En ook tubes, tja Belgen hé.Ze gaan per foets naar Tallinn, moeder volgt met de auto als volgwagen met alle bagage. De zoon, minstens achter in de 30, kijkt als Wim de Bie in zijn creatie van Walter de Rochebrune, die samenleeft met zijn moeder, maar volgens zijn zeggen , helemaal selfsupporting leeft in een houten hut in de tuin van de ouderlijke woning. " Daar ben ik voor behandeld", verklaart hij dan knarsentandend, doelend op het gearmd met zijn moeder lopen door de winkelstraat, terwijk hij alleen maar verlangt naar een lekker wijf. De zoon van het Belgisch echtpaar kijkt dus net zo als ik vraag naar hun bestemming en ervaring met de wegen.Hopend op een uitnodiging voor koffie want mijn campinggas is leeg.Die uitnodiging blijft uit.

Later die avond, als beide heren al op een oor liggen loopt de moeder langs mij en gaat in een melodieuze gang naar het meer, de duisternis is dan al gevallen. Ze heeft een lange rok aan en daarboven een kort fleese jasje. Het lijkt alsof ze in het verdwijnende licht het water in wil lopen. Ze blijft staan , haar silouet strak afgetekend tegen het oplichtende water. Vleermuisjes dwarrelen rond haar hoofd.