Marrakech

Donderdag 26 september 2008
Er loopt een schildpad voor onze kamerdeur van het hotel. Die deur komt uit op de binnenplaats,daar is een soort vijver en staan wat bomen, rondom de vierkante plaats staan pilaren. Een zeildoek kan over het open gedeelte getrokken worden mocht het hier ooit gaan regenen. Nu, bij 30 gr. is die kans klein.Onze kamer is van split=level, boven is de badkamer en beneden een zit = en slaapkamer die weer verdiept is.Overal nisjes en alles in pozaieksteentjes. Het open bad is terracotta kleurig en de binnenkant van het bad weer aquamarijn. nIn het hele hotel kijk je de ogen uit, zoveel details dat het al gauw duizelt voor je ogen. Via een bochtige half overdekte steeg kom je midden in de souq uit en moet je jezelf een weg vinden naar het Jemaa al Fna plein. De taxi bracht ons van het vliegveld tot aan de souq en zei: Loop maar lekker rechtdoor en vraag daarna maar verder, maar een gisse jongen zag het en liep voor weinig geld voor ons uit en bracht ons terplekke.eenmaal geinstalleerd, alles wat we tevoren hadden besproken en betaald klopte als een bus, vertrokken we door de souq naar het plein en gingen eten zoals het hoort in Marrakech, op het plein bij een van de vele eetstalletjes. Een beetje toeristisch, maar Allah.Woensdag moet er gelopen worden, eerst naar de graven van de Saaadiers en het paleis Badii, veel van de bezienswaardigheden zijn vanwege de Ramadan gesloten of beperkt open.Vanochtend om 5 uur werd al van de minaret geroepen tot gebed door de muezzin. Daarna gaat men eten en weer het bed in tot een uur of 8 en dan begint het vasten, tot de zon ondergaat, hier is dat om half 7. Wij doen er niet aan mee, met dat vasten., s avonds op het terras kun je zien hoe men met sigarzetten leurt, ze worden per stuk verkocht voor 1 dirham, 10 ct.Soms wordt er om de sigaret gevraagd die de ander aan het roken is en even later loopt degene die zeurde om de peuk als een tevredebn rokerweer verder. In de kasbah lopen we over de groentemarkt die op straat uitgestald is. In een zijstraat zie ik enkele mooie poorten met donkere stegen erachter en we lopen erheen. Een paar jongens lopen met ons mee. Ik maak enkele fotos en Mieke wortd een vrouwenhamam binnen gesleurd om die te bekijken. We gaan verder de donkere steeg in en lopen vele poortjesen onderdoorgangen door. Een jong knulletje vertelt honderd uit en hoopt zodoende wat dirhams te verdienen. De 2 andere knapen lopen achter ons. Uiteindelijk loopt de steeg dood en keren we om. Er gebeurt niets en we komen weer opde markt in de kqsbah. Het waren Marokkaanse jongens en geen Ned.marokkaanse jongens. s,middags de souq in , het gaat er heel anders aan toe dan 17 jaar geleden, toen lukte het nauwelijks om je vege lijf te redden, zowel op het plein als in de souq. Een duidelijke verbetering. Doodmoe liggen we een uurtje te bed voordat de avond valt en er weer gegeten moet worden. De volgende dag moet er eerst een geldmachine gezocht worden en daarna kan de rekening betaald worden en toevallig staat er een petit=taxi voor de steeg in de souq en hij heeft een permit om door de souq te mogen rijden. Om 11 uur vertrekt de trein naar Rabat, want we slaan Casablanca over omdat die stad ons te westers overkomt.Het worden 4 warme uren in de trein, de ramen kunnen niet open en de luchtverversing werkt matig, we zijn de enigen die drinken, maar doen dat heel matig om de anderen niet voor het soms bedekte hoofd te stoten. We rijden eerst door eindeloze steenwoestijn, letterlijk, met zo af en toe enkele bomen en wat huisjees: Een herder met schapen of geitjes, soms toch een rivier met water er in en de trein rijdt harder dan in India. Onderweg zie ik iets wat me danig in de war brengt en het me onmogelijk maakt om er met Mieke over te praten, laat staan met een ander. Dat heb ikweer, terwijl het ook al stumperen blijkt met die kapotte rug. Eenmaal aangekomen in Rabat lijkt het alsog we de enige touristen zijn. We krijgen achter in de middag een kop koffie, zeer ongebruikelijk want ramadan toch. De man woont al 30 jaar op de Bloemgracht en is nu bij familie om ramadan te vieren, wij zien dat vieren heel anders.Dat blijkt uit als we de volgende dag willen ontbijten,jammer dan: Ramadan. Nergens iets te eten of te drinken, we laten ons naar een hypermarche rijden en slaan dxaar brood en yougort in en muf inns. Dan zet de taxi ons af bij de kasbah en op een muurtje en zicht op de zee houden we , een beetje afgeschermd voor de meute, ontbijt. Voor ons, tussen de stad en de zee, een onafzienbaar grote begraafplaats, iedereen zeezicht, maar eigenlijk geen gezicht, de stad en dan die duizenden graven, meestal onverzord, met daarachter de zee. Morgen haan we naar Meknes: