In Praag

Dinsdag 10 juni
Totaal verweesd ben ik aan deze reis begonnen, de langste tot nu toe. Het wordt ook een reis door een groot aantal landen. Totaal verweesd ja, na de dood vorig jaar van mijn zus loop ik nu als enige van het gezin rond waarin ik ben opgegroeid. Maar nu doe ik ook een beetje m'n broer na, die is al in de jaren 60 met z'n scooter, een motorscooter, naar wat nu Macedonië heet, geweest Daar ga ik niet naar toe, maar wel naar Albanië . dat moet toch ook tot de verbeelding spreken.En zo gaan de dingen, op weg naar dat doel raak ik wel steeds verder van huis. Zondagmiddag stop ik bij de Edersee, ergens in Sauerland, Het is zeer warm weer, eigenlijk wat Spaans weer , heel hete en droge lucht.De helft van de Duitse auto's rijdt met de nationale vlaf aan de zijruit, van avond is de wedstrijd tegen de Polen.Ik sta met m'n tentje bij de Eger, die door de dam een klein stroompje is geworden.Vanmiddag even voorbij Brilon passeerden me 2 motorrijders, omdat je door de helm pas hoort of iemand je passeert als die al naast je is. schrok ik als nog nooit tevoren. Ze knalden met een gang van minstens 200 km per uur er langs en een halve minuut later zat ik nog te hyperventileren, of iets waarvan de adem door de keel giert. Toch had ik Bertus en ook Tinus een kleine 2 km verder weer ingehaald.Tinus lag in de kreukels en met Bertus bemoeiden zich al andere motorrijders. Zijn gele motorfiets lag echt 150 mtr. vrtder op de weg.Ze gingen wel oerend hard.
De volgende dag ben ik al om 7 uur op pad. Vanaf opstaan tot starten kost me ongeveer een klein uur, ik maak dan ook nog een kop koffie.Om 12 uur stop ik op de heuvel bij Buchenwald. Een grote open ruimte die met stenen en puin gevuld is. Vage contouren van de barakken. Alleen de toegangspoort is nog intact evenals het crematorium. Maar na Auschwitz lijkt alles minder. alsof dat de overtreffende trap van alle tragedie is geweest. Lopend over het veld lijkt het nog warmer door al die stenen, maar ook door mijn bomberjack, want z,n leren jas scheelt een stuk als je over de grond glijdt. Vanochtend had ik ook nog handschoenen aan maar er zijn grenzen bij bijna 30 gr warmte. Elie Wiesel, nobelprijswinnaar heeft hiet als kind de oorlog doorgebracht. De heuvel weer afdalend kom ik door Weimar, bekend van de republiek van Weimar, een korte periode in de Duitse geschiedenis vlak na 1918.
Ik rij nu door het Thuringse land en eindig de dag weer bij een meertje vlakbij de Tjechische grens. De buren zijn dit keer Noren en het echtpaar zit strak naast elkaar naar het meertje te kijken.Ik wil er wat van gaan zegen maar kan me nog net inhouden.Misschien komen ze uit een deel van Noorwegen waar geen water is.Even eerder deze dag duvelde de temperatuur naat beneden en 5 minuten later was ik drijfnat van een wolkbreuk. Enkele niet al te lelijke vrouwen laten zich in het meer zakken en dobberen wat rond, eendjes kwaken vlak naast hen en zo af en toe zwaait een karper met z,n staart boven water.Ik krijg visioenen van de mooiste nymphen die schaars in het water liggen, maar dat is iets te overdreven. Te vermoeid, dat zal het zijn. Een blik bonen op z.n texaans klaargemaakt is mijn avondeten. Bij het voetbal die avond vermaak ik me kostelijk, iedereen weet inmiddeld dat de gek op z'n "roller" uit Holland is gekomen. Maar bij het 1e doelpunt van onze 11 krijst het hele café en bij het 2e nog harder. Ja , ik ben in Oost Duitsland en daar zijn ze gewoon heel anders dan de Wessies. Het meisje die bedient draagt een oranje T-shirt met de tekst: FRAM 'm d'r in.
Ik vraag haar hoe ze er aan komt en of ze weet wat het betekent. Een Hollander had het haar gegeven en ze had geen idee wat het betekent. Bij het derde doelpunt deelde ze kadetjes met zure haring rond.Van DIE lui kun je toch nooit winnen?