Arrhah of bittere kou

De 2e dag in Fes verkassen we eerst naar een ander hotel, dan gaan we opzoek naar de leerververs. Errst komen we bij de leerlooiers en de geur van verse huiden is overweldigend.Koppen en horens van de dieren liggen op de grond en het bloed loopt in straaltjes over de weg naar beneden.Dan lopen we de medina in en een mannetje die we om de weg vragen loopt met ons mee.Via een paar trappen in een leerwinkelkijken we op de ververij.Betonnen bakken als bij de Dobi Ghads in Bombay, daar zijn mannen bezig de huiden met de voeten te treden in het gekleurde water. Men biedt ons takjes mint aan om de amoniakgeur te verdrijven maar de stank valt mee.Wat niet meevalt zijn de prijzen van de leren jassen die men aanbiedt.We lopen daarna willekeurig door de medina en dan verdwaal je pas echt zoals men ons eerder had verzekerd.Uiteindelijk vinden we een weg en Wim gaat daaarna internetten. Dan is het tijd geworden om het vervoer voor de volgende dag te gaan regelen.We willen naar het zuiden naar Midelt,dat is 5 uur met de bus.De taxi brengt ons naar het CTM station en dat is niet goed,daar vertrekken alleen de nachtbussen.Je moet het andere gare routiere hebben, zeg ik. Enfin, hij eigenwijs en brengt ons naar kantoren van busmaatschappijen. Na 2 foute adressen ben ik volledig op spanning. Bij elke keer dat we stoppen en uitstappen zegt hij tegen Mieke dat ze moet blijven zitten, maar die wil niets missen van mijn opgewonden theaterstukje die iksteeds beter opvoer.Ten einde raad zeg ik tegen 2 mannen van een buskantoor:Luister,het is simpel, we willen naar Midelt, morgen met de bus en ik wil een ticket. Ze luisteren met open mond en zwijgen wanneer ik uitgesproken ben. Woedend zeg ik tegen de taximan/ En nu naar het gare routiere, die is vlakbij de plek waar we inmiddels een uur geleden in zijn taxi zijn gestapt.Daar regelik binnen de minuut het transport voor morgen.,s Avonds lopen we de bar van het hotel binnen voor een borrel voor het eten. Ze hebben vandaag alles behalve alcoholische drank die op de lijst staat.Ook de flessen achter de bar zijn foetsie. Als ze zohypocriet zijn dan willen we ook niets.We lopen een restaurant binnenen hij biedt ons wijn en bier aan.Wanneer hij hoort dat we Hollanders zijn zegt hij dat alle Hollanders vinden dat hij op een komiet van de TVlijkt. We kijken hem aan en inderdaad, v/d Laak, van die dingen Cock!van Kooten dus.We vertrekken op tijd naar Midelt, devolgende dag en zijn er 5 uur later. Eeen simpel hotel en we lopen het dorp uit naar de Kasbah over de brug.Daar staat een meute te kijken. L,eau arrive dans une heure, zegt een man. Het komt wel 10 mtr. hoog, de hele weg komt onder te staan. Wanneer? vragen we. Kunnen we straks nog terug? Ja dat kon, maar als we terug willen zien we het water verderop all over de weg stromen, mooi chocoladekleurig water.Ga over de loopbrug dan kom je bij de grafheuvel en kun je via de andere brug weer in het dorp komen.Maar als we slechts 2 passen bij de loopbrug verwijderd zijn stroomt ook daar al het water over het pad.We lopen anderhalve km omen zijn dan weer bij ons hotel. Een simpel eettentje volstaat en het begint gemeen koud te worden. We zittenop 1500 mtr. hoogte en onderweg waren al borden te lezen met het opschrift! Barriere de neige. Morgen is het feest, einde van de ramadan.Om half 10 zal ons een bus naar de Todra vallei brengen, 8 uur in de bus rammelen. Maar de volgende dag gaan er geen bussen zegt iedereen, vooral een taxichauffeur, die ons wel naar ErRachidiawil brengen, 140 km verder. WeWachten, om half elf vraag ik weer waar de bus blijft.Hij komt niet, maar daar komt wel op dat moment de bus naar Er Rachidia aan. We springen er op en wijzigen al rijdend onze bestemming. Na 7 uur zijn we in Risanni. Iedereen vindt dat we door moeten naar Erg Chebby bij Merzouga.Jongens willen ons voor weinig geld met een 4 x 4 erheen brengen maar wachtend op die 4 x 4 blijkt dat er eerts naar een complex met berbertenten gegaan dient te worden . We willen dat niet dus er komt herrie in dit woestijn dorp. Welopen weg en regelen een grande taxi, een stokoude mercedes en gaan naar het 40 km verder gelegen Merzouga. Sinds kort ligt er een tamacweg, edaarvoor was het piste door de woestijn .Wegeven opnaar Chez Julia te willen, het wordt donker. Daar aangekomen blijkt het verlaten en nog donkerder dan buiten. Er komen een paar knapen op een brommer met gekleurede tulbanden om hun hoofd aanrijden.Ze lokken ons mee naar een kasbah achtig gebouw. We checken in en gaan er slapen, drinken wat en eten in de zwoeleavondeen traditioneel Marokkaans gerecht. We spreken met de eigenaar af de volgende dag per kameel=dromedaris naar bedouinen te gaan en de nacht door te brengen in een tent in de woestijn en de volgende ochtend in het hotel terug te keren.,s Nachts bewonder ik de uitbundige sterrenhemel. De volgende dag is Wim verkouden,maar houden we al om 7 uur in de morgen een fotoshoot in de zandduinen bij ons hotel. Prachtig licht en een sprookje om te zien. We gaan ontbijten en dan op pad zonder bagage. komen wil