De stad in de zee

Zondag, 6 juli
En dan rijd ik via de dam die het vaste land met Venetia verbindt naar het profiel van die stad.En ik voel een golf van emotie door mijn lijf trekken. Nietig en volbepakt tuf ik naar het Piazzole de Roma, het eindpunt van alles wat wielen heeft in Venetia.Onverbiddelijk wordt mij een halt toegeroepen. Ook voor scooters het eindpunt.Trouwens 50 mtr. verderop staat de eerste trappenbrug.Uiteindelijk lukt het me de scooter tegen €25.- per dag save onder te brengen en loop de 500 mtr.naar het hotel. Twee bruggen over en dan de grote brug over het Canal Grande bij de Ferrovia en dan rechtdoor een smal straatje in en 100 mtr verder is het hotel.Waar blijkt dat alles klopt zoals was afgesproken.Balcon airco etc. 3 hoog en geel lift. Mieke belt dat er een 20 min. vertraging is dus ik loop en verken een beetje Venetia.Loop door steegjes en straatjes naar de Rialtobrug. Tot hiertoe ligt de koffieprijs op €3.- Om 22.30 loop ik van mijn hotel naar het Piazzola waar de bus aankomt waarin Mieke moet zitten. Onderweg een rode roos gekocht en als een jonge vrijer sta ik op de bus te wachten. Tegen 11 uur zie ik hem aankomen rijden en zie Mieke uitstappen.Als ze rond zich kijkt ziet ze me en we hebben beiden op deze hete zomeravond het gevoel van een bijzondere ontmoeting. We drinken aan het Canal Grande een drankje om Mieke de sfeer van deze< stad te laten proeven en lopen naar ons hotel, daar zitten we met een fles koele witte wijn tot 2 uur 's nachts op ons balcon boven Venetia elkaar bij te praten na dri8e en een halve week scheiding. De volgende dag is de ontdekking van de stad, we lopen via Rialto naar St. Marcoplein en verder. Onderweg allerlei hoeken, kanaaltjes, pleinen bekijken , die allemaal schilderijtjes zijn. Weinig mensen, de meesten doen de langere stukken met de boot.Bij Rialto en St. Marco wemelt het van de toeristen, maar als je hoogtepunten wilt waarderen zul je ook het andere moeten bekijken.Nu zijn die highlights alleen maar een massa mensen die zich verdringen om hetzelfde te zien. We lopen de hele weg weer terug en de koffieklok staat nu op €4.50. Florial, hét caffé met de duurste koffie hebben we niet gehad. Uitgeput houden we op de koele hotelkamer een verlate siësta en tegen 7 uur half 8 wordt een restaurant gezocht in onze buurt, keuze genoeg, maar er moet prijsbewust geshopped worden, wil je geen pijnlijke financiele verrassing oplopen.Een Amerikaan botst bij het verlaten van een klein restaurant op tegen Mieke en zegt: You should go for this marvellous seebrass here. We hebben het menu van de dag gezien en dat lijkt ons wel wat, we kunnen buiten zitten en ook de ober(wat voor een taal spreken jullie?)zegt: "Vergeet het menu, neem de zeebaars, u krijgt hem buiten opgedient met saus en groentes en aardappelen." We zien de prijs €8.-en gaan ervoor. Karaf wirtte wijn en we zitten prinsheerlijk. Er wordt een prachtvis opgediend en tot mijn verbazing blijkt die alleen voor ons te zijn . Nou, eerst maar van het maal genieten. Een voortreffelijke vis in een al even voortreffelijke saus. Maar gaandeweg de vis bekruipt mij een gevoel van een toeristenval. Als de borden leeg gegeten zijn en we tegen elkaar onze waardering uitten over de smaak en hoeveelheid ligt de rekening al op tafel.€84.- ipv €16.-. Ik roep meteen de ober, die allang weet dat we verrast zijn. " Wat is er?" vraagt hij. Ik zeg dat de rekening fout is. " Oh nee", hij schiet uit de startblokken en dat is voor mij het bewijs van de val waarin we gelopen zijn. Ik zeg dat we een menu fvan 8 euro besteld hebben. Wat ik wel dacht van zo'n vis etc. Ik zeg dat we dit niet gaan betalen en dat hij de manager of een police-officer moet gaan halen. De manager komt, wat het probleem was. Er is geen probleem zeg ik, de rekening is fout. Enfin ik moet niet zo star doen, We hadden de hele vis gegeten en die moest betaald worden. Het was een mooie vis etc,Een heel gedoe van Italiaans geblabla.Ik zeg en dat brengt hem van zijn stuk, pak hem bij zijn schouder en zeg: We< hebben voortreffelijk gegeten, mijn complimenten voor de vis werkelijk grote klasse, maar, we kunnen het niet betalen.Het is ver boven ons budget."Wat is uw voorstel" vraagt de de sukkel.Ik zeg: " We cut the bill in two." Oh no!" Hij wil € 50.- Uiteindelijk is de vis van ruim 1 kg. nu 35 euro de rest is voor de wijn etc. We lachen enorm. Heerlijk gegeten voor weinig geld in Venetia. De Amerikanen achter ons begrijpen er niets meer van. We drinken de karaf wijn leeg en met een " Looser" tegen de ober lopen we lachend weg.Van de winst bestellen we ongezien koffie elders op een terras.