Subotica

Waar waren we ook al weer gebleven, begon Geert Mak zijn serie over Europa. Oh ja, bij het meer bij Budapest. Als ik 's morgens wakker word in m'n tentje ruik ik een enorme gaslucht.Zo erg dat ik begin te twijfelen om mijn gasbrander aan te steken om een kop koffie te maken Iets verder van de tent is gaslucht nog sterker.Maar ik wil een kop koffie , alleen al om de pillen weg te slikken, dus ik pak mijn aansteker en er gebeurt wat er moet gebeuren. Er loopt een spoorlijk langs het meer en de camping.De hele nacht denderen de goederentreinen er overheen.Eerst hoor je de rails beginnen te " zingen " en dan het lawaai van de wielen. Het lijkt wel redelijk weer te worden en ik ga weer om 7 uur op pad, maar nauwelijks een uur verder begint het alweer te sputteren en ik doe de regenbroek aan en wissel de helm voor de grote integraalhelm met vizier. De leren jas moet dit beetje water maar aankunnen.Langzaam aan gaat het harder regenen en dan raakt de jas al goed nat.Wanneer ik de Donau oversteek rij ik wel een uur lang door een chemiscche stank, hier staan verschillende chem. fabrieken en allemaal zorgen ze voor een andere stank. Van wee zoet tot kokhalsende geuren. Als je hier een dagje rondjes rijdt op de scooter heb je geen chemokuur meer nodig.Ik moet door de Hongaarse laagvlakte naar Tongo en door naar Subotica in Servië. Alleen staat bij het woord Tongo op de richtingborden: VEM- Carina, met een soort verbodsbord erbij. Ik kom er niet uit. Na een uur stop ik bij een benzine station voor iets warms, want ik zit als van ouds te rillen op de scooter. De leren jas is nu ook van binnen nat en m'n blouse nu ook en ik dus ook.Ik probeer te weten te komen hoe dat zit met dat VEM, ik kan even niet meer op carina komen.De man van het station spreekt buiten Hongaars alleen Roeska. Ik njet." Da, vem Serbia" zegt hij. Je begint er aan te wennen , die taalproblemen. Ik was vergeten dat etlap de menukaart betekent in het Hongaars en rendeur is de politie. Dat zijn tenminste logische woorden.Vlak voor Tongo is het woord Carina vervangen door Zoll, en is het probleem opgelost. Bij de douane plenst het en het wisselkantoor wil mijn Hongaarse forinten niet omwisselen. In Subotica eerst maar wat eten en het lijkt droog te worden. Ik ben koud tot op het bot, men is behulpzaam met het vinden van een camping, weliswaar 8 km verderop, maar ja.Ik rij er heen en ja hoor niets te vinden. Na veel heen en weer gescheur eindelijk een hotel gevonden, na eerst bij zimmer frei te zijn geweest maar buiten honden niemand thuis. De straten staan soms zover onder water dat ik stapvoets moet rijden anders golft het over m'n schoenen. En dat is soms leuk maar dan moet je wel wat bij de hand hebben, weet ik nu , en Hongaar zijn.Ik heb inmiddels al heel wat van Subotica gezien en dat nodigt uit tot meer.Mooie Art Deco huizen sommigen wat Gaudi-achtig, dan weer prachtige, vervallen gebouwen , die van de vroegere welstand getuigen.Straatjes waar je niet of nauwelijks over de stenen kunt lopen, zulke kinderkoppen. En overal in de straten bomen, een soort acacia's." Je mag hier wel internetten" zegt het meisje van het hotel, " maar het gaat uiterst traag" zegt ze erbij.Ik loop de stad in en vraag het 5 a 6 keer en elke keer weer een andere richting , Ik vraag het een straatveger. Hij kijkt me aan en zegt met een gezicht van: wat ben ik slim:vraag het een taxi-chauffeur. Streetwise heet dat. Ik loop op 3 taxi's aan de overkant af en als op een teken rijden ze alle 3 weg. Ten einde raad vraag ik het aan een man t.o. het Gymnasium waar kan ik internetten?. Kom binnen zegt hij en dan zie ik wel 10 beeldschermen. Slik.$ uur later een identiek gebeuren als ik op zoek ga naar een restaurant.Ik eindig met een pizzapunt en een kolbacy, dat lijkt op een braadworst , en dat is het ook maar het heet geen worst, want die mag ik van de cardioloog nooit meer eten," Alles waar worst in voor komt Wim, is voor jou van nu af aan verboden". Je moet dus wel een eind reizen wil je aan je trekken komen.
Voor wie er geweest is lijkt Subotica een kruising van Barcelona en Hanoi. Plekken waar je je meteen thuis voelt.