De Pirol

Gisteravond, ik was al gaan slapen is het eiland ge-explodeerd.Er klonken explosies, mesen krijsten en schreeuwden, sirenes gingen af en alles wat toeteren kon deed dat ook. Croatië had de oorlog met Turkije gewonnen. Ik denk dat het strafschoppen waren want het was later dan 11 uur. Ik heb me omgedraaid en ben verdergegaan met wat ik aan het doen was: slapen.Ik had de wedstrijd een kwartier aangezien bij de haven, een terras met rood-wit geblokte Croaten die in nationale kleuren naar 2 enorme schermen zaten te kijken, bij velen al de blik aardig troebel van de alcohol en de meeste mannen, als was het voorgeschreven, ongeschoren en shabby.Ik denk dat voetbal de functie van oorlog heeft overgenomen, zo kan een deel van het volk haar emoties kwijt zonder dat er veel schade wordt aangericht, maar een kwartiertje is lang genoeg.
Gisteren tijdens de 200 km rit naar hier brandde de zon genadeloos op de blote armen en benen. Ik rij in t-shirt en korte broek. In het leren jack leg je het af, éen risico per dag, maar het is wekl een uitgestrekt risico. Het gevolg zijn 2 brandende armen, vuurrood ondanks de al eerdere zon in de Provence in mei.. Bovwendien begint ook die enkel die zo in de knel heeft gezeten een partijtje mee te spelen. De receptioniste van de camping(het kind heeft de ganse dag geen zier te doen en zit keurig achter het loket)verwees ne naar zoiets als prnto scorro of zo aan de haven.Daar lachte de dienstdoende assistente me al snel weer naar buiten. "Dobre Dosli, maar dan wel voor echte problemen" zei ze. " Wat moet ik dan doen" vroeg ik. Pivo en Slivo, zei ze. Wie van die twee ben jij dan, vroeg ik slim. "Wegwezen Herr Wagenaar was alles. U komt er wel uit. Tis goed met je, zei ik a la Fatima vanm de Rabobank en liep verloren naar buiten. Ik zag eruit als een indiaan en dat op een Croatisch eiland. Ben je mooi verdwaald.Morgen ga ik het fort bezoeken maar dan wel op de scooter.In Beograd werd ik tegengehouden maar het is verreweg de beste manier om een fort te bezoeken. Je hebt het zo gezien, het verhaal erover is steevast hetzelfde; of ze hielden het,of het werd veroverd, door list en bedrog of door domheid.Zo'n scooetr is hét middel, tenzij er trappen zijn. Ga dan niet!
Er zit een Pirol boven mijn tent , ik even dat ik een papagaai hoorde, die hadden mijn buren in eh Dubrovnik mee, dat ding kon het geluid van wat een vrachtwagen maakt als die achteruit rijdt imiteren.Dit beest zingt heel elegant maar is erg schuw, hij blijft boven in de bomen maar vanochtend zag ik hem. Mijn buurman hier leende me zijn vogelaarsboek en nu zag ik dat hij fel geel en zwart is. Vraag hoe heet zo.n beest in het Nederlands. Maar als je hem in een kooi doet en thuis houdt dan zou hij bij mij binnen 5 dagen op het menu staan. Vanochtend naar het eind van het eiland gereden, een lange , gelukkig verlichte tunnel door en dan kom je in Hvar Grad. Een paar slagen groter dan het dorp waar ik zit,In Sarajevo had ik gevraagd naar de weg vandaar naar Montenegro. Daar zit ook midden in het land een lange tunnel, niemand wist of die verlichtwas. " Ga er maar van uit dat het alleen maar een gat door de berg is", zei men. Vandaar dat ik er van af heb gezien. Vanmiddag, het nog steeds genadeloos heet weer, naar de zee gelopen100 mtr. Toen zag ik een bankje op een rots aan het water en 2 pijnbomen er naast die de bank in de schaduw zetten. Mijn tas en t-shirt als kussen ging ik op de bank liggen en werd een uur later weer wakker. Na het zwemmen bij mijn tent hetzelfde gedaan, slaaapmat in de schaduw en knorren maar : 2 uur.
Mijn Duitse buurman, zijn vrouw ligt al 2 dagen met migraine te bed, is erg behulpzaam en uiterst formeel, zoals Duitsers wel meer zijn. Ik vertelde hem ook het verhaal dat Mieke naar Venedig komt. En, dat had ik Mieke per telefoon vertelt, dat als ik dit vertel aan mensen en over Venetië begin, ze me op de koffie vragen. Tegen die anderen zeg ik dan: Gaan we samen 4 dagen hand in hand door die stad lopen. Dat heb ik niet tegen Mieke gezegt, anders houdt ze me daaraan ook nog.