Litouwen

De route door Polen, de laatste dag alweer gaat ook weer door erg mooi gebied, meren bossen , dorpen vol met ooievaarsnesten, de jongen op het nest en de ouders lopen in de velden achter een tractor aan, die aan het werk is, want dan komt het voedsel los voor de kids op de paal. Goede wegen, niet al te breed en niet druk. De grens met Litouwen is ontmanteld. Zo'n 40 km voor de grens zag je de houten huizen al verschijnen. Aan de andere kant van de grens neemt hun aantal toe. Het is opmerkelijk wat de mensen zoal uit het bos weten te halen. Soms staan of zitten ze met wel 20 mensen achter hun kistje met hun waar: dikke bosbessen, paddestoelen, vossebessen, bosaarbeien, zwammen, mmmm....
Het zijn voorbije tijden voor ons. In Vilnius probeer ik op gevoel voor richting de camping te vinden. Er staat er een aangegeven maar die is 5 km buiten het centrum. Enfin, met de politie en een stratenboek erbij kom ik op die voornoemde camping. Een industrieterrein en op een parkeerplaats is met hekken afgezet de camping. Voor campers erg geschikt en gelukkig voor mij is er een grasveld voor de kampeerders. De tentstokken, eerder vakkundig gerepareerd, gaan het begeven, ze splijten en breken. Wat eerst een koepeltent was is nu een wigwam, de stokken steken er recht bovenuit. Er gaar veel stuk maar tot nu toe vind ik steeds oplossingen. Alleen de scooter moet het gewoon blijven doen, en ikzelf 't liefst ook. Want dit is nu al een aanbevenswaardige reis, maar wel een eindje weg. En alle verhalen die ik te horen kreeg over de wegen in Polen en ook over de muggen in het Mazurische Merengebied het is zoals zo vaak: Wat verwacht je?
Nauwelijks muggen , en ja zijwegen zijn van kinderkopjes of van hard zand. Polen is een boeiend land , in veel opzichten de moeite van het bezoeken waard. Je krijgt misschien niet altijd wat je verwacht, maar je krijgt wel waarvoor je hebt betaald.Dat mis ik wel eens bij ons.