Weg van Dubrovnik ! Op naar Hvar

Een zucht van verlichting klinkt als ik het bord met de naam van de stad met een kruis erdoor passeer.Ik volg de weg naar Split, over de kustweg. Geen pretje met al die vrachtwagens maar je went eraan. Wel roep ik regelmatig "Lullo" als er weer eens iemand veel te kort langs me heen rijdt.Langzaam ebt de woede uit me weg van die stad en alles wat ik er meemaakte en vooral wat ik er betalen moest.Vannacht had ik het plan weer gewijzigd en wilde toch naar Albanië gaan, maar om nu € 40 entree te betalen voor een dagje ellende leek me geen goed plan. Ik ben ver genoeg gekomen , redeneerde ik vanochtend en dus op naar Hvar. Een eiland met lavendelvelden, wijnbouw en nog niet erg druk bezocht. Dat zou me tot rust doen brengen. Om 11.30 ben ik bij het dorpje waar de boot moet vertrekken en het klopt, dat is wel anders geweest de laatste weken. 12 uur varen we , een half uur en dan begint een eenzame rit over het eiland, een lang gerekt eiland in het begin niet zo breed, wel woest a la Corsica. Inderdaad lavendel- en wijnveldjes, en overal donkergrijze keien waar de muurtjes in het veld van gemaakt zijn. Vergezichten over de zee en andere eilanden, olijfbomen kortom ik krijg er weer goede moed van. In Stare Grad , wat oude stad betekent, ziek ik de camping en ga me installeren in het pijnboombos.Er staan 3 andere gasten ik loop op de camper die van een Duitser is en begin een praatje. Hij is ook een behoorlijke reiziger en we kletsen een uurtje en een wijntje weg. Kijk zo dient dat te gaan. Onderweg was ik de Polen op de motor weer achterop gekomen waarmee ik op de boot zat. Hun dames, weelderig en schaars gekleed zaten nu erg pront achter op hun Harley,s. Misschien moesten die ergens afgeleverd worden of zouden ze toch voor eigen gebruik zijn? Ik zei al ,goede moed.Het dorp is een , zoals de naam al zegt, oude stad, mooie huizen in straatjes die niet breder dan 2 mtr. zijn en van oude plavuizen voorzien. Luiken voor de ramen en centraal de baai die tot in het dorp doorloopt. Veel terassen maar de bezoekers ontbreken. Ik ga het hier zeker 3 dagen uithouden en ga dan met de boot naar Split.Ik moet nog iets vertellen voor het erbij in schiet. In Beograd heeft men een enorme nieuwe kerk gebouwd , van wit marmer. Een orthodox-Katholieke kerk helemaal in de stijl van de Tai Mahal in India. Dezelfde strenge symetrie, alleen de buitenkant is al klaar, het staat op het hoogste punt van Beograd, je rijdt er dus zo naar toe.Binnen is het nog een zooitje, half klare schilderingen in de bekend orthodoxe stijl, velle kleuren etc. Ik dacht; een goed moment om eens een paar kaarsen aan te steken. Ik kreeg er voor het geld 5. Eens kijken dacht ik, éen voor Betty en voor Dick, de man van Mieke en haar overleden schoondochter Myra ik hield er nog twee over. Vooruit dan maar , voor zus Michele en broer Dirk. Ik hoor ze al roepen: Ben je helemaal gek,want erg veel kerk zat er niet meer aan hen. Maar een kaarsje branden, daar leven ze van door en dat is goed. Bovendien, als enig overgeblevene heb ik het recht om een enkele keer eens een beetje te plagen.