Zitten naar Z Afrika

Woensdag 31 okt.2012 Zitten naar Afrika
Als we het enorme vliegtuig, een Airbus A380, inkomen overvalt ons de ruimtes en het is weer die gedachte die ook bij de Boeing Jumbo bij ons opkwam: Hoe komt zo’n ding ooit van de grond, naar binnen schoot. Rijen dik 4 stoelen en dan weer 2x 3 stoelen. Dan te bedenken dat ruim 2000 jaar geleden we wat vliegen niet verder kwamen dan een steen die we de vijand tegen zijn schedel aan lieten vliegen, om zodoende een glas c.q. schedel te krijgen waar het bier uit gedronken kon worden. Als wij met dit ding neerstorten hebben ze binnenkort geen gebrek aan bierschedels. Over dik 6 uur landen we in Dubai, maar zoiets mag je niet te snel schrijven vindt Paul Theroux, mijn favoriete reisschrijver. Een mopperkont eerste klas maar een goed observator. Hij reist het liefst buiten het seizoen en heeft zoals gezegd een hekel aan mensen die hun reisverhaal beginnen met: Na 12 uur vliegen landen we….Alsof er tijdens zo’n rit of vlucht niets gebeurt. De vlieg mij, Air Emirates heeft ons een hotelovernachting beloofd in Dubai zodat we enige uren op een bed kunnen liggen voordat we de vlucht naar Cape-Town nemen van 9 uur vliegen. Gespannen wachten we, met zijn allen ongeveer 555 reizigers, op de start. Maximaal kunnen er meer dan 850 passagiers mee, maar dan zijn er geen douches etc. in de 1e klasse. 555 passagiers dat is statistiek als we neerstorten, Maar het duurt een uur voor we opstijgen, een luik is onwillig en wil niet dicht. Dan lukt het om van de grond te komen en we vliegen heel rustig naar Dubai. Om 3 uur ’s nachts zijn we in het hotel en we krijgen te horen om 6 uur wake-up call en 6.30 komt het shuttle busje. Slaap lekker. Dat lukt ook nog 3 uurtjes en toch voelt het goed. Vlak voor vertrek uit Dubai moet er van vliegtuig gewisseld worden en moeten alle passagiers naar de andere kant van de pier, dat is meer dan een km lopen. Dan blijkt de Boeing 777 een veel kleiner en minder luxe kist te zijn als we net gewend waren. In Dubai verlieten we het toestel via de achteruitgang en zagen de vloeiende lijnen van de A380. Hoe de vleugels aan de onderzijde van de romp waren bevestigd en in een gebogen lijn als de vleugels van een vogel omhoog bogen en dan weer vlak en breed, en daar weer onder de 2 enorme motoren. Het was alsof we in een kathedraal liepen. Op Cape-Town airport staat een dame met een bordje voor ons en brengt ons naar het guesthouse, Het is erg warm in de avond, nog 30 gr. We staan op het balkon en zien een betoverend uitzicht naar de Tafelberg en Cape-Town. Na een bewusteloze nacht maken we ons op voor de eerste dag, Gisteravond toch noch in en taxi gesprongen en ons naar het V and A Waterfront laten brengen. The place to be in Cape-Town. Erg druk, alleen blanken en de zwarte bevolking doet de bediening. Alleen maar restaurants en veel terrassen. Het komt ons eerder over als een Tourist-trap. Dat blijkt ook als we afrekenen. Maar vandaag is het windstil en onbewolkt, maar we zijn nog vermoeid en willen niet te veel doen. We gaan naar de Tafelberg Cable car en laten ons heerlijk naar boven slepen, naar 1000mtr hoogte. Klein half uurtje wachten in de rij en dan ga je spectaculair naar boven. Plexiglas rondom de ronde cabine en de vloer roteert zodat iedereen alles te zien krijgt. Op het laatst gaat die kabelbaan loodrecht vlak langs de rots naar het docking station en dan sta je op de Tafelberg. Waar je ook kijkt het uitzicht is wonderschoon, de berg behoort tot een van de nieuwe 7 wereldwonderen. Mieke komt al tot 4 van die 7 en ik pas een schamele 2. Mooie vlinders en vogels in alle kleuren het is echt een lust om hier rond te lopen, je moet geen last van hoogtevrees hebben, anders heb je slechte tijden hier. We maken een to do lijstje. Eerst een auto huren, land- en sim kaart, dan is het vast al avond . Bij de 3e verhuurder hebben we beet. De rest had geen auto’s vrij of we vonden het te duur. Maar we moeten nu een tomtom kopen want huren is duurder. En als we naar Lesotho willen kost dat weer extra maar krijgen geld teug als we er niet aan toe komen. Ik laat mijn wandelstok weer eens ergens staan in de verwarring. We gaan wat drinken op een terras in Bo-Kaap, de wijk waar ons guesthouse staat. Men is bezig de wijk op te knappen, hele straatjes waar de oude slavenhuisjes in alle kleuren geverfd worden en winkels verschijnen. Alleen is er niet te fietsen, de weg loopt soms wel met 30% omhoog of omlaag. Dat maakt verschil, want naar boven wordt gewaarschuwd door het woord kinders en naar beneden voor children. We komen met een jongen aan de praat over de wijk en het land. Hij, of liever zijn ouders waren immigranten uit Italië. Hij had een eigen bedrijf en leverde aan o.a. Perry sport in Nederland. Zijn vooruitzichten voor Z Afrika waren niet al te positief. Er gebeurde bijna niets, alleen werden de rijken alsmaar rijker en de bevolking, als ze al werk hadden armer en ging veel van hun loon op aan het transport van en naar hun werk. Een slecht functionerend openbaar vervoer was er de oorzaak van. We moeten weer verder, toch weer naar het Waterfront want daar is een GPS te koop. Garmin met alleen Z Afrika. Niet updaten want dan kun je hem als nieuw weer verkopen zegt men, wij zijn daar niet van overtuigd. We brengen de avond weer door op het terras en eten van de braai. Het zit en staat stampvol, jongelui die alleen maar staan te drinken en te kletsen en vrolijk zijn, de muziek is overstembaar en dat scheelt. Zaterdag 3 nov. Het is wat bewolkt en geen dag voor de Tafelberg, we gaan de vuurproef doen: de auto ophalen en links proberen te rijden. De koffers kunnen niet beide achterin dus er ligt er een in het zicht op de achterbank. We rijden de stad uit naar het noorden naar Paternoster, bij Vredenburg. Het is een dorp met huisjes die je ook in visserssteden ziet en op de Waddeneilanden, alles wit met enorme schoorstenen. Het lukt ons een kamer met een grote stoep=balkon te krijgen met de golven op 20 mrt van ons vandaan. Dat ruisen van die Atlantische oceaan blijf je de hele nacht horen. We lopen na 6en over het strand naar een restaurant op 500 mrt afstand, bekend in de Lonely Planet en eten er lekker op los. Een Jan van Riebeek . sauvignon blanc erbij en in donker wandelen we terug. Het dorp ligt in een baai en we hebben vanaf de stoep een fraai panorama Onderweg hierheen reden we einden tussen 2 natuur reservaten door en regelmatig liepen er kuddes dieren vlak bij de afrastering. Het is een tweebaansweg met vluchtstrook die je gebruikt als je wordt ingehaald, je moet dus zeer regelmatig in de spiegel kijken, want er mag 120 worden gereden, iets wat ik nog niet doe als beginnend linkse rijder. Waar we door een natuurpark reden willen we morgen heen, Buffels fontein, een park waar je ze alle 5 kunt spotten. Het is van hier niet zo ver, maar er is nog een natuurpark dichtbij, teveel keuzes en dat is niet goed, je wordt er onrustig van. We wilden bij Pizzeria Blikkie eten omdat daar internet is maar helaas op Zo en Ma gesloten. Veel gaat op zondagavond dicht, iedereen vertrekt dan weer naar Kaapstad. Er lopen onder ons raam van het restaurant waar we terecht zijn gekomen jongens met lobster te leuren. Heb je dan geen vrieskist vraagt er een. Ze hebben wijselijk de kop er al afgehaald zodat, als tie nog levend was, kon voelen hoe vers hij wel niet was door op zijn ogen te drukken, als hij piepte was het goed. Die middag hadden we door het oorspronkelijke vissersdorp gelopen , de cottages waren hier zo groot als garageboxen , een half open deur in het midden en opzij ervan 2 ramen. Moeder hangt in de deur en er spelen kinders op de stoep, een gemene hond probeert op je benen af te komen maar hij luistert naar moeder’s geroep. De huissies zijn grauw geworden, bij elk ligt een ijzeren roeiboot en wel een te repareren auto. Iedereen is vriendelijk en groet je. Als ik gebogen over mijn stok sta even te rusten vraagt een jongeman of ik kramp heb, hij wil helpen. We lopen in donker, na het eten het eind terug naar ons huis als we plotseling rennende voetstappen achter ons horen, ze komen steeds dichterbij. Wanneer degene die er aan komt heel dichtbij is stoppen wij en kijken om. Er komt een iel donker mannetje aan en houdt in bij ons en zegt in het Afrikaans dat we hem niet kwalijk moeten nemen dat hij zo rende maar hij had haast. Toen we eerder bij die pizzeria kwamen wisten we ineens waarom het Blikkie heette; je had er een geweldig fraai uitzicht.