Naar de muggen

Het lukt niet om Gdansk te bezoeken, ik zie prachtige gebouwen en mooie gevels maar besluit de schade later via Ryanair of zo in te halen.Er volgt een 100km lang stuk saai Polen. Alles is vlak en er gaar een drukke weg doorheen naar Elblag. Ik sla af en besluit vandaag op rode wegen te blijben want de zijwegen van de weg waarop ik nu rij zijn allemaal van kinderkoppen of nog erger. En op de grote weg moet ik soms ook alle zijlen bijzetten om rechtop te blijven. Het asfalt krult op aan de kant en waar wielen gaan is het soms wel 5 tot 10 cm diep uitgereden. Maar ook niet de gaten vergeten! Ik rij naar de Wolfschanze of zoals ze het hier noemen: Wilczy Scamiec, betaal 12 zloty en loop naar de plek waar Claus von Stauffenberg zijn poging deed op 20 juli 1944 om adolf Hitler naar het hiernamaals te jagen. Verder ligt het mooie woud vol met beton afkomstig van diverse bunkers van waaruit men het offensief tegen Rusland leidde. Na de oorlog heeft men geprobeerd de bunkers op te blazen maar de wanden waren zo dik dat ze alleen ontzet zijn. Het mistaat niet eens in het bos want mos siert de betonnen wanden. Ik zie alleen Poolse bezoekers.
Hoe verder ik kom in Polen ,begint het groeten, soms een zwaaiende arm uit een raam en een Berlijner die bij een verkeerslicht wil weten hoe lang ik al onderweg ben en of het een 50cc motortje is. Als ik ja knik komt er een Wauw! uit zijn mond. Na die vlakte gaat het weer heuvelen a la Frankrijk, waar het vanwege het weer ook wel iets weg heeft. Soms tel ik 7 ooievaarsnesten in een dorp, de jongen kijken reikhalzend uit naar vader en moeder,de snavels al een beetje geopend.Ik zie een aanwijzing voor de grensovergang naar Rusland. He? maar ik was vergeten dat ik aan het omrijden ben vanwege die Russische enclave bij Litouwen. Je hebt er een visum voor nodig en die kan behoorlijk in de papieren lopen, bovendien ben je gauw 2-3 uur kwijt aan de grens, door die achterdochtige lieden. Ik hoop dat zoietts niet het geval zal zijn als ik naar Wit-Rusland ga a.s dinsdag.