In de voetstappen van Gavrilo

Daar sta ik dan, zo'n 50 jaar nadat ik voor het eerst hoorde en las over de moordenaar van de Satraap Frans Ferdinand. Satraap, eem Perzisch woord voor een provinciehoofd.En ik dacht ook dat het woorde principe afgeleid was van Princip, de dader.En ik vond het een vrijheidsstrijder. En sta ik op de plek waar het is gebeurd. De brug, de Latijnse brug is gerenoveerd maar stamt nog uit de 15e eeuw. Het verbond de moslimkant met de Katholieke kant van de stad.De Appelkade, hij heet nu anders, ligt er nog bijna net zo bij, de huizen zijn nog net zo, op het museum op de hoek na, dat is herbouwd. Ik draal wat en zie de wagen van de aartshertog in gedachten stoppen en keren, en ik zie mezelf de schoten op die protsige troonopvolger afvuren, en hoor hem de stomme opmerking maken tegen Sophia: Blijf leven, Voor de kinderen!.Maar dan is Sophia al dood.
Ik loop de kade af en ga de Stare Grad, de oude stad in, het is een oude Ottomaanse wijk alleen zijn er nu wel erg veel toeristische winkeltjes. Lekkere turkse koffie drinken , het is eindelijk mooi zomer weer, dus de jas kan uit. Eigenlijk kan ik nu naar huis want hiervoor ben ik in eerste instantie gekomen: een ode aan Gavrillo op zijn 90e sterfjaar.Maar dat Albanië lokt wel, een Duitser beweerde dat de weg van Shkoder naar Tirana een splinternieuw wegdek had gekregen.Maar da Shkoder in alle opzichten vermeden diende te worden.