De koninginnenrit

De koninginnenrit
Bonifacio, 26 juni,
Gisteravond had ik besloten eens in een lekker restaurant te gaan eten, niet ver van de camping had ik iets gezien, aan zee, dat me wel aanstond. Ik had toen ik er vanmiddag langs kwam met een snel oog gezien dat ze tuna steak op het dagmenu hadden staan. Dus toen het in de avond etenstijd was ging ik met de scooter er heen. Maar ik zag het bord tuna steak nergens meer maar wel tonight music. Is dat nu weer die dyslexie die mij steeds meer parten gaat spelen? Maar dan ineens herinner ik me dat ik de mobile op de vloer van de piaggio heb laten liggen en die ligt er nu niet meer. Ik had hem op de plaats waar de duopassagier de voet zet, neergelegd, zodat ik, als Mieke mij belt ik het zowel kan horen als ook kan zien want ik zat naast de scooter. Overal kijken waar ik de telefoon zou kunnen hebben gelaten. Niets, nada, nix. Weer terug naar de camping en speuren op de grond. De hele route opnieuw stapvoets gereden. Terug naar de camping en het gemeld bij de receptie. Zij belt mijn nr. Er wordt niet opgenomen en gaat over naar de voicemail. Misschien, zegt ze maar geeft me weinig kans. Ik ga voor de zoveelste keer bij de tent kijken. Dan komt zij op een fiets naar mij toe en zegt: You are a lucky man. Er heeft iemand gebeld die de telefoon gevonden heeft en hem straks komt brengen. Ik merk dat ik enorm gerustgesteld ben en ga aan de overkant, die van de muziek van Neil Young, iets eten en een half uur later kan ik weer met mijn eigen mobieltje bellen. Je kunt je ook teveel zorgen maken. Vrijdag sta ik al om 7 uur op en weet dat alles gereed is om 8.15, dan kan ik wegrijden. Overbodig te zeggen dat het alweer stralend weer is, iets minder heet maar toch. Er lagen vanochtend enige dauwdruppels op de buddyseat. Naar de ferry naar Corsica is het ong. 140 km. Ik weet niet hoelaat de boten gaan maar wel dat er in de middag rond de siësta een gat zit dat alles stil ligt. Ik hoop dat voor te zijn maar als ik om 11.45 aan de haven kom zie ik dat om 15.00 de eerstvolgende boot gaat. Nu is Santa Teresa een leuke havenstad en ik kom die 3 uur gemakkelijk door. Het enige dat knaagt is aan de overkant op Corsica gelegen. Daar loopt de weg die je moet gaan als je van de boot komt met een stijgingspercentage van 18 % en ik denk niet dat Bambino dat trekt met volledige bepakking. Leeg haalde hij het 13 dagen geleden wel toen ik naar de vaartijden informeerde, maar nu. Bij de uitgang vraag ik of er een andere mogelijkheid is i.v.m. mijn bedenkingen over de helling. Maar die is er niet en dan ga ik maar een kleine aanloop nemen. Hij doet het, de bambino, met een beetje laveren maar we komen boven zonder de benen aan de grond te krijgen. Ik rij naar de camping waarvan ik naar Sardinië vertrok en zocht een alleen maar schaduw plaats. Morgen wil ik over het midden van het eiland naar Corte rijden, dat wordt een rit van bijna 200 km met alleen maar kronkelwegen, door het gebergte. Ik heb ooit eens een van die cols op de fiets beklommen, de Bavella, maar veel kan ik me er niet meer van herinneren. Zorg voor voldoende water en benzine, lijkt me. Vooral geen zorgen maken, heb ik weer eens begrepen.
Zaterdag, 27juni Corte,
Het is met recht de koninginnenrit geworden. Er zijn wel 9 a 10 cols van over de 1000mtr. beklommen en weer afgedaald. De weg was over het algemeen goed maar er zijn telkens verrassingen. De eerste was een echte stier die met zijn lief het bos uit kwam en op de weg stond. Hij keek naar me en daaruit straalde grote minachting naar mij. Verder liggen er veel stenen, meestal puntig, op de weg en een gedeelte van de rit stonden en liepen er veel zwarte zwijntjes op de weg. Sommigen lagen een tuk te doen in de berm, het is een uitzonderlijk gezicht. Na 45 km kom ik in Zonza en informeer waar de geldtap is. Die is er niet en ik moet om er bij een te komen 4 km de verkeerde kant op. Kort en goed, in de binnenlanden van Corsica is geen geld te krijgen, ik heb 200 km gereden en nergens een automaat. Zelf kunnen ze bij La Poste geld halen of zoals ik hoorde bij de Apotheek, die rekent dan 2 euro per 50 €. Benzinepompen heb ik ook niet gezien, ook niet naar gevraagd ik had voldoende bij me voor deze rit. In het eerste deel van de rit zijn het de naaldbomen, heel grote en hoge exemplaren die het beeld bepalen, daarna komen ook de loofbomen voor, chateigne en nog een paar. Die varkens doen zich daaraan te goed waardoor hun vlees meer oplevert dan hun collega’s uit Frankrijk. Veel fijne geuren van al die kruiden die tussen de enorme stenen en rotsen groeien. Telkens als ik koffie drink zitten er wel andere motorrijders op een terras. Voor hen is deze weg, die door het midden van Corsica loopt, het ware. Een groepje rijders vraagt of ik ook op Sardinië ben geweest want ze dachten mij te herkennen. De temperatuur wisselt sterk, in het begin was het al 25 maar bij de eerste beklimming door een bos daalde die naar de 19 en als je, zonder kreukelzone rijdt, is dat kil in de afdaling. Ik heb de wijze raad van mijn beschermengel Hans wel degelijk ter harte genomen en let zeer goed op. Toch slipte het achterwiel een keer behoorlijk weg maar ik kon het corrigeren. Later op de dag brandt de zon genadeloos op de armen en de knieën. De rit blijkt ongeveer 220 km lang te zijn geweest maar elke kilometer is het genieten geweest, zo mooi, spectaculair en fraaie uitzichten op dorpjes. In een van die dorpjes vraag ik waarom er geen distributeur des balletten meer is in die toch wel redelijke plaatsjes, waar ook, gezien de winkels met toeristische artikelen. De jongen die ik het vraag zegt dat het aan de banken ligt, die kwamen ze niet meer vullen en toen werden ze opgeheven. Zo gaat dat in een wereld waar alles rendement moet hebben. Ik laat me niet ontmoedigen en denk, hoewel mijn dagen geteld zijn net zoals bij iedereen, wat is dit prachtig. Het is ook vermoeiend, omdat je elke bocht en er is elke 50 mtr een bocht, moet bezien hoe je die neemt, hoe hard en hoe loopt de bocht. Soms is het bijna een driekwart cirkel en dan is het wel bijremmen, je kunt je ideale lijn alleen maar in je eigen weghelft projecteren anders komen er brokken van, hoewel ik stukken gereden heb dat er in 10 of meer kilometer geen tegenligger kwam. De rit eindigde in Corte, de oude hoofdstad van Corsica en ook een universiteit stad was. Het is tegen een steile heuvel gebouwd en torent als een piramide omhoog. Morgen ga ik de weg langs het riviertje, de Restonica volgen want die gaat een echte kloof worden. Hij stroomt langs mijn tent, 3 meter lager en ik kan me heerlijk onder dompelen in dit helder groene water met een aangename temperatuur. Deze rit zou ik iedereen die een scooteraar is van harte willen aanbevelen, hierna is op de scooter rijden iets heel anders geworden, er is een dimensie bij gekomen. Je hebt de Ronde van Corsica gereden.