OP weg naar het zuiden

Tunis 6 Mei 2011
We zijn ondanks 2 uur vertraging toch nog binnen 7 uur vaartijd in Tunis. De douanecontrole stelt niet veel voor en we nemen afscheid van onze Koreaanse fietser en van Andrea, de Siciliaan. We worden in een taxi geduwd en komen op de Champs Elisee van Tunis, de Bld.Bourguiba in onze eerste manifestatie. Enorm veel politie en militairen op straat. Ons hotel ligt pal achter de boulevard en achter ons wordt de deur op slot gedaan om de rennende meute, achterna gezeten door politie en vrijwilligers, buiten te houden. Vanuit ons balkon zien we beide partijen door de straat rennen. Het is nu de politie die met stenen naar de demonstranten gooit. Zij hebben ook een ruwe rechte houten stok bij zich waar de vrijwilligers het met een gordijnroede moeten doen. De demonstranten hebben meestal een mobieltje aan het oor tijdens het rennen en de jongens met ambulante handel zien alles met gemengde gevoelens aan. Na een uur is het zoveel rustiger geworden dat ik het waag om op de bld.Bourguiba, waar alles zich afspeelt, geld te gaan tappen. De rust is weergekeerd. Het is de dagelijkse demonstratie. Vrijdag gaat het erom dat de voormalige min. Binnenlandse zaken in een ondoordacht moment en dat werd opgenomen door een openstaande microfoon, dingen zei die hij beter niet gezegd kon hebben. Een jongen laat me de krant lezen waarin het staat, maar het is in het Arabisch, dus hij vertelt het me. Vouwt de krant in een klein pakketje en steekt het in de mond en probeert het door te kauwen. Zo boos zijn ze. Wij zijn op pad om een auto te scoren voor de aankomende 25 dagen. Na harde onderhandelingen hebben we een rode Punto voor wat we redelijk noemen. Op te halen na het vrijdagse gebed.
S ’Middags rijden we er, de demonstratie omzeilend, mee naar Carthago, of wat er van die wereldstad nog over is. Cato, de Romaanse senator eindigde elk betoog met de zin: Tenslotte ben ik van mening dat Carthago vernietigd moet worden. Afgevaardigde Thieme van de partij v/d dieren doet dat ook.(geen kwaad woord over Marianne! ) maar dan geldt het de vernietiging de bio-industrie.
Carthago was een stad die een oppervlakte van wel meer dan 30 km betrof. Nu staan de ruïnes tussen de oprukkende stad in, de voorsteden van Tunis. Gisteravond zaten we nog laat te eten op het plein voor de Souq. Grote borden Couscous, kleine jochies speelden de demonstranten na en hadden stenen in de hand. Mieke vond het maar nix. Een Amerikaanse die ook zat te eten vroeg wat we van het gedoe, ze doelde op de onlusten, vonden als Europeanen. Ze zat er erg mee in haar maag.
In Sidibousaid lopen we door de straatjes met witte huizen en blauwe vensters en talrijke souvenirwinkels, niets te doen en dan 2 toeristen, dan gaat het los. We parkeren de auto bij een buitenverblijf van Ben Ali, de verjaagde dictator. Drinken in een tent op het strand iets en gaan een uur in de zon slapen op het warme zand. S’Avonds eten we bij de bld Bourguiba, de politie en militairen zijn nog volop aanwezig. We zoeken een restaurant in een zijstraat. Heerlijke lamskoteletten en Mieke krijgt agneau uit een amfoor zo uit de oven
In de souq van Kairouan, de 4e heilige stad van de Islam na Mekka en Medina en Jerusalem, bezweert een tapijkverkoper Mieke dat zijn aanbod onweerstaanbaar moet zijn. Het is een mooi Berber tapijt, geverfd met plantaardige verf. Door de crisis wordt er niets verkocht en er is geen geld voor de huur. Wat jaren geleden hoorde ik hetzelfde in Kurdistan. Toch klopt hun verhaal.We worden overal verwelkomd en we reizen al zolang dat we het verschil opmerken. Men zwaait uit autoramen en van af de kant van de weg.eerst begrepen we niet hoe men van verre kon zien dat we toeristen waren maar op een moment dat we op een terras zaten en naar de auto keken begrepen we het, wij hadden een blauw nummerbord en de Tunesiers een zwart. De rit naar Kairouan, 180 km ging door een mooi gecultiveerd landschap. Hoofdzakelijk olijven en citrusfruit. Heuvelachtig terrein, goed eniet drukke wegen. Prima om te scooteren, als je die bij je had. We kopen aardbeien, 35 cent per pond en donkerrood, de espresso is 25 ct onderweg, we stoppen dus vaak. In het hotel houdt men ons voor dat we voor 8 euro samen kunnen dineren. Dat willen we wel meemaken. Eerst lekker gezwommen in het grote zwembad onder wat palmen, biertje erbij. In Kairouan neemt een mannetje ons mee de souq verder in. We moeten de ronddraaiende kameel zien in de toren . iemand voor hem wilde hetzelfde met ons en die hadden we met moeite weg kunnen werken. Trap en daar staat een amechtige bijna geblinddoekte dromedaris die een rad ronddraait waarop kruiken zijn gebonden aan een ketting en 12 meter diep water opscheppen, helder heilig water, nou ja, heilig kent men niet in de Islam geloof ik. Het smaakt goed. We krijgen een rondje Kairouan van hem, een stokoude moskee, de nodige vrienden van hem die van alles maken en dus verkopen, we kennen het circuit. We willen een ambachtelijk kopje koffie roepen we een paar keer voordat het doordringt.