Let"s Letland Together

Dinsdag 14 juli.
Ik rij door een soort Ardeens landschap en probeer via een gele binnenweg naar Kuldiga te komen. Na 15 km staat er een bord dat de asfaltweg ophoudt en over gaat in een wasbord zand-kiezelweg. Uiteindelijk na 200 km vind ik het welletjes voor vandaag. Het is mooi weer met veel blauw in de lucht en dus zonnig. Kijk bij Kuldiga op de kaart en zie een camping op 15 km afstand.Kuldiga blijkt een juweeltje van een stad te zijn, alles smerig en stokoud. De huizen, die stralen orginaliteit uit, er staan nog houten huizen uit de 18e eeuw. Buiten de plaats de nieuwe wereld. Een man die bij het nieuwe benzinestation uitleg geeft hoe je ondanks dat het bemand is alleen mvia de automaat kunt tanken. Binnen kan iki zelf koffie tappen en aan de kassa betalen. Om bij de camping te komen moet ik 2 km over een zanderige bosweg rijden. Dan is er een enorm grote grasvlakte bij een meer. Wat houten blokhutten en overal ijzeren potten om de vis uit het meer of wat anders te roosteren.Alleen, er is bijna niemand. Een fraai oud houten huis doet dienst als receptie/ lets kost het staan , dat is ongeveer €.3- Ik installeer me en ga na een poosje zwemmen in het meer. Heerlijk water, het voelt zacht aan.Niet koud. Vanuit het water zie ik een ooievaar neerstrijken bij mijn tent en hij loopt op zijn ooievaars heen en weer, over elke pas is nagedacht.Het lukt me om bijtijds van het tafereel een foto te maken. Ik ga twijfelen om nog een dag te blijven, het is hier afgelegen, je hoort enkel natuur en de tijd staat stil. Je zou iemand bij je moeten hebben, om het te delen. Er schiet me een regel uit een gedicht van Levi Wehmoed te binnen: "Ik heb alleen maar niemand waar ik zoveel van houd".


De telefoon moet opgeladen worden dus maak ik van de gelegenheid gebruik een kop koffie te gaan drinken bij de receptie.Daar zitten op de veranda: Opa en Oma en op de schommelbank Pa en Ma , dochter loopt rond en de vriend zit te bellen. Na een tijd me genegeerd te hebben hoor ik de moeder tegen haar schoonzoon zeggen: Zou je hem ook niet een kelkje Letse Beerenburg inschenken? Tenminste aan de klankkleur dacht ik het te kunnen horen. In ieder geval kreeg ik dat kelkje Beerenburg en om in die sfeer te blijven, dat deed het ijs breken. Ik vroeg wat voor bladeren dat waren die op tafel lagen, want afgelopen zaterdag Liepen veel mannen in Riga rond met een kraag van die bladeren op hun hoofd. "Litlle Inglish", een verontschuldigend armopheffend
gebaar. Maar het was mint, en nu we het er toch, op deze mooie windloze stille zomeravond aan dit prachtige meer dat zo vlak als een spiegel in het landschap ligt, wil je een glaasje wodka met een blaadje mint er in? Ik vertel dat Mieke volgende maand naar Riga vliegt. Zij vragen, ik vragen, vertellen. We proberen te communiceren en we drinken kelkjes heerlijke wodka met verse mint, alles is volop aanwezig. Oma komt er ook bij zitten. "Je bent niet wezen douchen"zegt ze. Het is al 21.30 en de zon is nog lang niet onder. De zelfde of een andere ooievaar loopt5 weer heen en weer bij mijn tent."Ik heb in het meer gezwommem: zeg ik, alsof ik weer bij mijn moeder ben. De hele omgeving, het meer in de diepte, de hemel in de hoogte, alles is tot stilstand gekomen en iedereen en alles gedraagt zich naar de wet van het Noorden: dat een dag op een kalme manier tot zijn einde moet komen.

PS. Wie kan mij het merk en bouwjaar van deze auto geven? aangetroffen in een oude wijk van Riga.