Alte Zeiten

Na 3 reizen op de scooter naar het zuiden gaat deze , de 4e, naar het noorden, of liever eerst naar het oosten en later recht naar boven totaan Helsinki. Zoals een kind dat wegloopt nooit tegen de wind in verdwijnt, zo ga ik altijd naar het zuiden. Daar is het warm, maar tegenwoordig weet ik wel beter.
De eerste 2 dagen rij ik door Duitsland, een land dat altijd al op het oosten gericht was.Het land is verweven met de volken ten oosten van hen, bovendien woonden in het westende aartsvijanden Frankrijk en het ongrijpbare Engeland.Ik rij nu door de N.Duitse vlakte naar Celle. Daar, in de buurt van Bergen-Belsen, hadden de mensen die het weten moesten bepaald dat daar de Russische horden tot staan gebracht dienden te worden, wanneer ze ons gingen aanvallen.Men oefende vooral met tanks, alle mogelijke strategiën om de Rus daar in de pan te hakken. Door voortschrijdende techniek zijn al die opties achterhaald en kan het landschap zich gaan weiden aan waarvoor het bedoeld is: er doorheen reizen en erover vertellen. en dat doe ik deze dagen, met de warme zon op de helm en in het gezicht, ten minste 's morgens, ik ga immers naar het oosten.Ik ga ook mijn noordelijk record breken maar dat kan eenvoudig want noordelijker dan Schiemonnikoog, waar ik overigens 2 dagen geleden nog was, ben ik nooi gekomen, Maar als ik op de 1e dag de tent heb opgezet blijkt pas echt hoe warm het is. De hittestuwing in mijn gezicht duurt nog uren door, nadat ik ben afgestapt en de koeling van de rijwind mis. Tegen 9 uur 's avonds begint het behagelijk te worden.

De volgende dag voert langs Celle Wittingen Salzwedel naar Pritzwalk.Daar wat verderop is te midden van meren een camping. Na Wittingen kom ik in de voormalige DDR en dat is meteen te zien. De dorpen lijken nog hetzelfde als wat ik er 20 jaar geleden van gezien heb. Of het zijn kinderkopjes, groot, glad en soms kleine, of het zijn natuurstenen wegen in de dorpen. Dan doe je vanzelf wel rustiger aan. Ik stuiterde bijna van de scooter, de eerste keren dat ik een dorp binnen reed. Nog veel vervallen huizen maar de natuur is prachtig. Maar als ze de wegen verbeteren worden het ook meteen autowegen en ben ik het haasje met de scooter, dan mag ik het zelf uitzoeken hoe ik op mijn bestemming kom.Na de 2e dag zit ik in een voormalig Sovjet sperrgebiet. Zij oefenden aan deze kant van de grens en ontwierpen strategiën hoe de kapitalisten tegen te houden. Een burman op de camping vertelt dat in die tijd de camping vele malen groter was. Hij is een voormalig DDRer. Nu protesteert deze buurt tegen de Bundeswehr, want die willen dit gebied gaan gebruiken voor het oefenen van bommen afgooien.Eeen km van de camping staat een klein kerkhof waar gesneuvelde soldaten van het Rode Leger liggen. Allemaal omgekomen in die laatse dagen van de oorlog. De achterhaalde rode ster siert nog elke steen. Het is volkomen stil 'savonds op de camping, er valt geen enkel geluid te horen buiten de vogels. Genoemde buurman woont naast vliegveld Tempelhof in Berlijn. " 't Lijkt wel of ik in een kelder sta" zegt hij.
Wat een rust.
Morgen naar Polen.