Terug naar de Sahara

Om kort te gaan, we krijgen van de baas van La Palmeraie ons voorschot terug en hij gaat het verhalen op Majid, die nog steeds niet terug is van Erfoed. We gaan per landrover naar Risanni door de woestijn en daar kunnen we zomaar een bus naar Tinerhit krijgen die om 11 uur vertrekt.Na 4 uur in de bus lopen we daar hotel de la Todra binnen en gaan naar de kamer. De stad ziet er vies uit , veel rommel en bergen vuil. Als een wonder schenkt ons hotel bier en wijn , ongehoord en we hebben al dagen geenh druppel alcohol gehad, dus we eten er op het terras en laten ons het wijntje goed smaken en liggen vroeg op bed. De volgende dag lukt het ons snelo om 6 nman voor de taxi naar de Todravallei te krijgen en we vertrekken in de gammele mercedes 240 Het is 15 km rijden en de man rijdt alsof hij nog ladingen toeristen die dag moet vervoeren terwijl er nauwelijks buitenlanders te zien zijn in de stad.We betalen ieder 70 ct en lopen over een houten plank naar de overkant van de rivier. Sommige auto,s rijden door de rivier en gaan dan de smalle kloof in die wij gaan lopen.Na 500 mtr. staan er een paar retsaurantjes en we gaan op het terras in de zon zitten voor een bakkie. Daarna lopen we bijna 2 km langs het riviertje met veldjes en palmbomen, Wim keert teug en Mieke wil nog achter de volgende bochten kijken. Ze komt , liftend een uur later terug. We onderhandelen met een Z.Afrikaan over de taxi terug, wie gaat wat betalen, de xhauffeur wil thuis, dat is onderweg gaan eten , maar als hij eerst naar Tinerhir moet rijden zit daar een prijs aan vast, hij wil 100 dirham. Ik heb er genoeg van en zeg tegen dat Krugertijpe; O.K jij betaalt 30 dirham, even later rijden we.De reis van morgen moet ool nog geregeld worden, naar Ouarzazate, 170 km. Alles zit vol nog vanwege de nasleep van Ramadan. Iedereen is bij familie op bezoek geweest en gaat naar huis. Volgens mij begint de volgende Ramadan al binnenkort en begin er genoeg van te krijgen.Mij wordt, op voorspraak van de parlkeerwachter beloofd dat er plek is morgen om 8.15. Als we naar bed gaan begint in de omgeving een concert van een Berberrockband. We genieten van het opzwepende ritme en vallen nog voor afloop van het concert in slaap. Maar maandag is de bus vol, je krijgt je kaartje in de bus, bij de bus zegt de chauffeur; zonder kaaertje kom je er niet in.De volgende bus is ook vol, ik heb het helemaal met die gasten van de Ramadan gehad, en roep luidkeels over de straat/ laat in Gogsnaam dat gedonder eens over zijn!We orden naar een plek op het parkeerterrein geloodst en wachten daar de dingen af. Busje komt zo, luidt de tekst. En ja ineens worden we geroepen en de bagage wordt op dak van een mercedesbestelauto geladen en samen met 20 anderen worden we naar binnen gepropt. 3 uur later staan we in Ouarzazate op straat.Voor we een hotelkamer hebben is Win,s geduld helemaal op, ookal door het moeizame gesleep met die bagage en Mieke is het slachtoffer. Na een poosje is dat weer bijgelegd en gaan we op pad voor een huurauto. Hertz, maar die heeft er geen beschikbaar, Avis is te duur, maar even later zuijn we er terug, bijna accoord maar dan kunnen we de auto niet inleveren in Agadir, weer in de petit taxi naar een ander adres, die wil 120 € voor het inleveren in Agadir, weer in de petit taxi. En dan zien we ineens Msa en Olivier op een terras zitten, het stelo waarmee we in de woestijn waren. Ze zijn op doorreis naar Marrakech en zitten 5 minuten in dewze plaats. Dat is geen toeval.Mieke gaat bij hen zitten en ik ga een verhuur bedrijf binnen en heb geluk. De auto is er morgenochtend en we kunnen hem in Agadir inleveren, een Fiat Pinto maar het blijkt een Panda te zijn de volgende ochtend, splinternieuw.Morgen door de Draavallei naar Zagora, een mooie bestemming.Dan nog verder de woestijn in naar M,hamid en daar eindigt de weg in het zand. Dinsdag.
Het is de eerste verjaardag van m,n zus haar dood en we gaan het gepast herdenken. Bij tijd het bed uit en we gooien de tank van de panda vol tegen 90 ct de lt.We rijden richting Dtaa en worden tot stilstand gedwongen door een man in witte jelabba , die midden op de weg blijft staan met opgeheven hand.Ze hebben pech met de auto en hij wil mee tot de volgende stad op 45 km afstand.Mieke vindt het niet leuk, maar pech is ook niet leuk.In de stad nodigt hij ons uit voor thee en dadels maar heel onbeschoft slaan we het aanbod af. In Tinerhir nam een man ons mee onder valse voorwenselen naar tapijtverkopers, ik zei tegen Mieke; niet gaan zitten we lopen meteen weer weg. Buiten wilde het mannetje nog een beloning. Die avond liep hij langs ons terras en groette. Ik riep meteen: Opgesodemieterd jij, donder op. Mieke had hem niet gezien en schrok van mijn uitbarsting en begon toen te schateren.We rijden nu door de vallei, oude Kasbahs en palmenbossen als oases, helemaal redelijk verlaten. We komen na de middag in Zagora en eten een omelet.Dan gaan we naar een mooi hotel helemaal in lemenstijl met berbertapijten en een zwembad onder de palmen tegen de zandbergen.We verkoelen in het water en drinken een koffie en verheugen ons op een koele rosé bij het eten onder de palmen op deze warme zomerdag.