Vrijdag de dertiende november.
Door: Wim Wagenaar
Blijf op de hoogte en volg Wim
15 November 2015 | Sri Lanka, Negombo
Vrijdag de dertiende november.
Gelukkig dat ik ook geen bijgeloof heb die me plagen kan. We zijn gisteren met de bus die bij ons hoort, naar Anuradhapura gereden, het hoogtepunt voor de boeddhisten hier op Sri Lanka. Ooit heeft de koning zich laten bekeren tot de filosofie of levensovertuiging van Boeddha. De naam van de stad betekend 68 grotten, en die zijn er. De bedoeling is om naar de beroemdste Stupa te lopen via ontelbare trappen en zo op het punt te komen van waaruit het Boeddhisme zich verspreidde op Sri Lanka. De tempel na Mihintale was het eerste nederzetting van het Boeddhisme op Ceylon. De stupa die boven mij uit torent, heet de Maha Saya stupa. . Maar we kunnen nog hoger met de bus en er blijven voor mij nog teveel treden, dus ik besluit bij de bus te blijven. Hert is een heuvelachtig terrein met de restanten van wat eens een enorm centrum is geweest van deze cultuur. De rest van de groep loopt soepel de trap op met de honderden treden. Horden apen komen hen tegemoet en waarschuwingen klinken voor de camera’s terwijl die dieren alleen de kleine banaantjes willen hebben, ruilhandel kennen ze nog niet want de camera’s gooien ze als blijkt dat die niet eetbaar zijn, van zich weg. Uiteindelijk lukt het me toch bij de Stupa te komen maar de prijs is hoog, blijkt later. Boven mag ik geen stap verder zonder de sandalen uit te trekken en blootsvoets verder te gaan, maar dat geeft een conflict met het geloof in diabetesvoeten, die blote voeten verbiedt. Dus kom ik geen steek verder en hoger. Ik daal weer af naar waar de bus staat en zie net het laatste deel, op tv, van de crematie van de hoogste geestelijke Boeddhistische monnik van Sri Lanka. In het hele land staan en hangen oranje vlaggetjes ten teken van zijn overlijden. Er is een algemeen drink- verbod voor alcohol, alleen vandaag, Als je witte vlaggetjes ziet is er een overledene in dat huis en leidt en spoor van witte repen je van dat huis naar de begraaf- of crematieplaats. ’s Avonds bij het diner in het restaurant kunnen we wel weer bier krijgen, maar dat is een vergissing. Mieke en ik bestellen het bij de bar in de tuin en de jonge bedienden brengen het. Na een poosje komen 2 managers al glimlachend en moeilijk lopend naar ons toe en verzoeken ons het binnen in een soort berghok verder te drinken. Dat weigeren we en we mogen het drinken voor onze kamer op ons zitje er voor, dus gaat er een processie van 2 boys met paraplu’s want het is beginnen te regenen, dan wij en daarna 2 managers opdat alles nu verloopt zoals afgesproken. Iedereen tevreden. Men is vergeten alle bakken met eten aan te steken dus als ons groepje wil opscheppen is alles koud. De boys grinniken en doen niets. Het duurt even en ik zeg je moet het aan de managers zeggen. Er wordt mist gemaakt en na een tijdje wordt de koude meuk weer opgewarmd. Maar niemand heeft nog trek. Ik voel me helemaal op en probeer te gaan slapen maar beleef een nare nacht en de volgende ochtend ben ik benauwd en heb geen kracht mee te gaan met de fietstocht en blijf in bed tot wel half een, dan voel ik me, vooral na een douche al wat beter en mag de dag beginnen met sterke koffie, een schaars artikel hier. De groep komt teleurgesteld terug, ook hier, men had een trip langs diverse tempels en stupa’s gemaakt, moest er blootsvoets gelopen worden. Raar want bij andere bezoeken aan religieuze gebouwen hoefden de schoenen niet uit, behalve de moskeeën. Het weer wil niet erg, het is regenachtig maar dat moet je maar negeren, de temperatuur is zodanig dat je teveel kleren aanhebt. Fernando onze gids doet alles om het ons naar de zin te maken, hij wijst alles aan wat van belang mag zijn en Mieke krijgt entreegelden terug omdat ik niet ben meegegaan. Die entreegelden zijn niet misselijk voor een tempel of stupa. Het gaat dezelfde kant op als in Poona in India, waar ooit de Bagwan zijn commune had is nu een high Tech universiteit waar je bachelor en andere gradaties kunt halen tegen veel geld. De volgende dag vertrekken we naar het noordelijkste punt van het eiland en tot 2008 no-go area vanwege de oorlog tussen de Singalezen en de Tamil Tigers, na Jaffna. Maar het regent alweer of nog steeds, daardoor is het een saaie rit er naar toe. Het programma wordt een beetje veranderd omdat de boottocht naar Delft eiland en naar een eiland met een bedevaartsoord voor de Hindoes kan niet doorgaan vanwege gevaarlijke stromingen en wind. We zijn bij de ferry gaan kijken en als je de bootjes zag wist je waarom de politie zei dat het op eigen risico was. Het leken wel galeienbootjes, je moest onderdeks kruipen en er waren maar 2 smalle uitgangen naar het dek, niemand voelde behoefte om aan boord te gaan. Dus gingen we over smalle weggetjes over dijkjes in het ondergelopen land terug naar Jaffna en gaan we na de lunch naar een Hindoe tempel waar je met ontbloot bovenlijf en op blote voeten de tempel moet binnengaan. Omdat het al de 5e dag is dat het regent begint het tijd te worden dat het eiland zijn naam eer aan gaat doen.
Gelukkig dat ik ook geen bijgeloof heb die me plagen kan. We zijn gisteren met de bus die bij ons hoort, naar Anuradhapura gereden, het hoogtepunt voor de boeddhisten hier op Sri Lanka. Ooit heeft de koning zich laten bekeren tot de filosofie of levensovertuiging van Boeddha. De naam van de stad betekend 68 grotten, en die zijn er. De bedoeling is om naar de beroemdste Stupa te lopen via ontelbare trappen en zo op het punt te komen van waaruit het Boeddhisme zich verspreidde op Sri Lanka. De tempel na Mihintale was het eerste nederzetting van het Boeddhisme op Ceylon. De stupa die boven mij uit torent, heet de Maha Saya stupa. . Maar we kunnen nog hoger met de bus en er blijven voor mij nog teveel treden, dus ik besluit bij de bus te blijven. Hert is een heuvelachtig terrein met de restanten van wat eens een enorm centrum is geweest van deze cultuur. De rest van de groep loopt soepel de trap op met de honderden treden. Horden apen komen hen tegemoet en waarschuwingen klinken voor de camera’s terwijl die dieren alleen de kleine banaantjes willen hebben, ruilhandel kennen ze nog niet want de camera’s gooien ze als blijkt dat die niet eetbaar zijn, van zich weg. Uiteindelijk lukt het me toch bij de Stupa te komen maar de prijs is hoog, blijkt later. Boven mag ik geen stap verder zonder de sandalen uit te trekken en blootsvoets verder te gaan, maar dat geeft een conflict met het geloof in diabetesvoeten, die blote voeten verbiedt. Dus kom ik geen steek verder en hoger. Ik daal weer af naar waar de bus staat en zie net het laatste deel, op tv, van de crematie van de hoogste geestelijke Boeddhistische monnik van Sri Lanka. In het hele land staan en hangen oranje vlaggetjes ten teken van zijn overlijden. Er is een algemeen drink- verbod voor alcohol, alleen vandaag, Als je witte vlaggetjes ziet is er een overledene in dat huis en leidt en spoor van witte repen je van dat huis naar de begraaf- of crematieplaats. ’s Avonds bij het diner in het restaurant kunnen we wel weer bier krijgen, maar dat is een vergissing. Mieke en ik bestellen het bij de bar in de tuin en de jonge bedienden brengen het. Na een poosje komen 2 managers al glimlachend en moeilijk lopend naar ons toe en verzoeken ons het binnen in een soort berghok verder te drinken. Dat weigeren we en we mogen het drinken voor onze kamer op ons zitje er voor, dus gaat er een processie van 2 boys met paraplu’s want het is beginnen te regenen, dan wij en daarna 2 managers opdat alles nu verloopt zoals afgesproken. Iedereen tevreden. Men is vergeten alle bakken met eten aan te steken dus als ons groepje wil opscheppen is alles koud. De boys grinniken en doen niets. Het duurt even en ik zeg je moet het aan de managers zeggen. Er wordt mist gemaakt en na een tijdje wordt de koude meuk weer opgewarmd. Maar niemand heeft nog trek. Ik voel me helemaal op en probeer te gaan slapen maar beleef een nare nacht en de volgende ochtend ben ik benauwd en heb geen kracht mee te gaan met de fietstocht en blijf in bed tot wel half een, dan voel ik me, vooral na een douche al wat beter en mag de dag beginnen met sterke koffie, een schaars artikel hier. De groep komt teleurgesteld terug, ook hier, men had een trip langs diverse tempels en stupa’s gemaakt, moest er blootsvoets gelopen worden. Raar want bij andere bezoeken aan religieuze gebouwen hoefden de schoenen niet uit, behalve de moskeeën. Het weer wil niet erg, het is regenachtig maar dat moet je maar negeren, de temperatuur is zodanig dat je teveel kleren aanhebt. Fernando onze gids doet alles om het ons naar de zin te maken, hij wijst alles aan wat van belang mag zijn en Mieke krijgt entreegelden terug omdat ik niet ben meegegaan. Die entreegelden zijn niet misselijk voor een tempel of stupa. Het gaat dezelfde kant op als in Poona in India, waar ooit de Bagwan zijn commune had is nu een high Tech universiteit waar je bachelor en andere gradaties kunt halen tegen veel geld. De volgende dag vertrekken we naar het noordelijkste punt van het eiland en tot 2008 no-go area vanwege de oorlog tussen de Singalezen en de Tamil Tigers, na Jaffna. Maar het regent alweer of nog steeds, daardoor is het een saaie rit er naar toe. Het programma wordt een beetje veranderd omdat de boottocht naar Delft eiland en naar een eiland met een bedevaartsoord voor de Hindoes kan niet doorgaan vanwege gevaarlijke stromingen en wind. We zijn bij de ferry gaan kijken en als je de bootjes zag wist je waarom de politie zei dat het op eigen risico was. Het leken wel galeienbootjes, je moest onderdeks kruipen en er waren maar 2 smalle uitgangen naar het dek, niemand voelde behoefte om aan boord te gaan. Dus gingen we over smalle weggetjes over dijkjes in het ondergelopen land terug naar Jaffna en gaan we na de lunch naar een Hindoe tempel waar je met ontbloot bovenlijf en op blote voeten de tempel moet binnengaan. Omdat het al de 5e dag is dat het regent begint het tijd te worden dat het eiland zijn naam eer aan gaat doen.
-
15 November 2015 - 09:34
Annette Lhors:
Hallo lieverds,
Eindelijk iets leuk te lezen ipv het ellende in al mijn franse kranten...jullie hebben niet eens iets van gehoord denk ik !! voor mijn familie : iedereen veilig thuis omdat het vrijdag avond was...mais c'est vraiment l'horreur d'une guerre...
Ik hoop dat het weer beter wordt bij jullie (hier is het k...)
Wim doe jij wel voorzichtig ? ik wil alles horen van jouw stem in Giesbeek als jullie terug zijn !!
Mieke : geniet en zorg goed voor hem hé !!
Veel plezier, dikke kus,
Annette
p.s. jullie hebben de groet van Sinterklaas !!!gisteren aangekomen. -
15 November 2015 - 15:45
Cleo:
Fijne reis voor jullie! Ik duim voor veel zon en veel energie! -
15 November 2015 - 16:35
Beina:
Hoi Wim en Mieke. jammer van het slechte weer maar desondanks zien jullie veel moois. Het weer hier is ook niet veel soeps . De verslagen zijn als vanouds leuk om te lezen. Doen jullie voorzichtig aan? We hopen dat de weergoden jullie goed gezind zijn zodat de verdere reis zonnig mag verlopen. groetjes vanuit Veenendaal. -
15 November 2015 - 17:30
Hetty En Ruud:
Hoi Wim! wat ontzettend leuk dat je weer een rondreis aan het maken bent, wel heel wat anders dan met je scooter naar Corsica he?! Zoals je inmiddels wsl. weet is vrijdag de 13e helaas voor heel de wereld een bizar nare dag geworden, zo zie je dat alles relatief is...Ruud en ik gaan je reisverslagen weer met veel plezier lezen. Ik heb al zo vaak over je verteld aan vrienden/kennissen dat we je ontmoet hebben en je verre reis met de scooter en de tuut...hahah die vogel blijft erin! Blijf reizen, blijf schrijven, blijf genieten!
Hetty en Ruud (van de camping bij Bonifacia, camping pain del fosse geloof ik..) -
15 November 2015 - 19:37
Geert Heuvels:
Ha die Wim en Mieke,
Nooit geweten dat het een geloof met licht nudistische trekjes is...
Veel plezier verder.
Geert en Kallitsa -
15 November 2015 - 20:26
Freek:
Na regen komt zonneschijn..
Jullie heb toch wel geproost op Maduluwawe Sobitha Thero, de man die het opnam tegen corruptie en politieke figuren. Die zijn dungezaaid zoals je weet; hier en daar.
-
16 November 2015 - 10:55
Gerrit Kouwenhoven:
Ammehula is gewoon een naam onze uitdrukking gaat terug op een persoon: koning Amanoellah van Afghanistan (1892-1960). Deze koning wilde zijn land naar westers model hervormen. Aan het einde van de jaren twintig ontstonden er felle protesten tegen zijn hervormingen, bijvoorbeeld tegen het voorschrift dat iedereen in Kaboel westerse kleding moest dragen. De protesten leidden tot een opstand en in 1929 was hij gedwongen afstand te doen van de troon. Amanoellah leefde de rest van zijn leven in ballingschap en werd een veelbesproken societyfiguur in Europa. (Onze Taal) -
16 November 2015 - 16:52
Els Ouweneel:
Jullie maken heel wat mee. Als ik het allemaal lees ben ik al moe. Zo' n trip zou niets voor mij zijn.
In Sri Lanka hebben ze een aantal Nederlandse woorden in hun taal. Dit weet omvang de Sri Lankezen op het AZC.
De Nederlanders hebben daar een aantal eeuwen geleden gebivakkeerd . -
16 November 2015 - 16:52
Els Ouweneel:
Jullie maken heel wat mee. Als ik het allemaal lees ben ik al moe. Zo' n trip zou niets voor mij zijn.
In Sri Lanka hebben ze een aantal Nederlandse woorden in hun taal. Dit weet omvang de Sri Lankezen op het AZC.
De Nederlanders hebben daar een aantal eeuwen geleden gebivakkeerd . -
17 November 2015 - 21:28
Henriette:
Dag Lieve globe trotters,
Wat een avontuurlijke reis.!!Mooi om te lezen hoe de reis verloopt.
Wij genieten met jullie mee.
Heel veel plezier en we kijken uit naar het volgende reisverslag...
Liefs uit een regenachtig Nederland, Groetjes Ab en Henriette ..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
