![DSCN0179[1]](https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/118/524/110_800x600.jpg?r=0)
De compostolaat
Door: Wim
Blijf op de hoogte en volg Wim
24 Mei 2012 | Spanje, Santiago de Compostella
Het Compostolaat
SANTIAGO , 24 mei
Ik voel me nog lang niet uitgerust als ik op sta en de gordijnen open trek en naar een strak blauwe lucht kijk. Maar het helpt wel om op te stappen op de scooter. Er zijn al vele Santiagogangers op pad, het is een kleine weg dus er is nauwelijks ander verkeer. Het valt op dat het toch veruit wandelaars zijn die naar Santiago gaan, je ziet nauwelijks fietsers in vergelijking met die wandelaars. Prachtige dorpen met even zo mooie kerkjes, veen met een open klokkengevel die aan de achterkant gestut wordt, als er plek is op de gevel staat er een ooievaarsnest op. Een arm gebied hier waar we doorheen trekken. Het landschap golft nu nog maar straks gaat het gemeen omhoog, naar ik dacht zo'n 1500 mtr. Maar eerst krijgen we Foncebaton, een klein pleisterplaatsje tussen Astorge en Ponferrada. Ik draai van de weg af om door het dorpje te rijden, maar het is een ongeplaveide weg maar een eindje verder zie ik Alberque op de gevel staan en ga daar koffie drinken. Een bed kost 6 euro en een maaltijd ook. Verder in het dorp ligt alles in puin, ik keer terug naar de asfalt weg en hoop binnen niet al te lange tijd bij de Cruce de Fer te komen om mijn steen daar te deponeren. Je moet als symbool voor iets dat je al tijden kwelt of waar je onder gebukt gaat en het nu tijd is om daar afscheid van te nemen door die zorgen of wat dan ook, daar op die hoop, die al een heus bergje is geworden, achter te laten en verlicht verder kunt gaan. Ik laat me fotograferen. Sommigen zie ik een minuscuul steentje neerleggen maar ik heb een steen van wel 500 gr. Nu maar hopen dat het werkt, als het niet zo is zal ik naam en toenaam van mijn kwelgeesten bekend maken met hun adres en telefoonnummer. Dan volgt het laatste stuk van de beklimming, de scooter kan het nauwelijks halen en ik help mee door met beide voeten mee te steppen. Dan volgt een afdaling die steiler is en langer duurt dan die van de Mt. Ventoux maar een tijdje later sta ik in Ponferrada. Bij een benzine station vraag ik voor de goede orde naar de weg, maar ik kan weer navigeren, Alsmaar rechtdoor zegt ze. Doscientos kilometros? Vraag ik lachend. Si. Weer later heb ik de 135 naar Lugo afgelegd en dan is het toch nog 95 naar Santiago. Het wordt steeds warmer, ik stempel regelmatig en dan is het zover: Santiago ! Ik ben er. Ga eerst op zoek naar de Camping, die wijst zich eenvoudig door goede aanwijzingsborden. Maar de man van de receptie bederft het weer door niet 3 campingcards te accepteren, ook mijn rijbewijs niet maar alleen het paspoort. Ik mopper er op los, totdat een dame vraagt: Komt u uit Westervoort of Arnhem? Ik denk na, hoe kan iemand dat weten en dan weet ik het. Op mijn scooter staat Reerink tweewielers en zij hebben zaken in beide plaatsen.
Na mijn blik Chili con carne voel ik een enorme vermoeidheid en als ik nog enige twijfel had om morgen verder te gaan, is die helemaal verdwenen, ik ga een dag uitrusten. Kruip de tent in en ga slapen. Een onrustige droom maar niet van en over die mensen waarvoor ik die steen gesmeten heb. Maar ik moet voor ik ga slapen nog vertellen dat ik toch geëmotioneerd was toen ik het plein voor de kathedraal op strompelde en me nietig voelde. Als ik Mieke bel dat ik voor de kathedraal sta klinkt mijn stem wat trillerig.
Donderdag 24 mei
Ik loop nu met de stok, die van mezelf, niet de caminastok die is wel 1.20 lang, dat loopt een stuk beter dan gisteren. Ik vraag naar het Officia de pelegrinos. Ik wil proberen om een Compostolaat te krijgen voor het volbrengen van de rit. Maar ik weet dat men heel precies is. Als ik aan de beurt ben om in een kantoortje te komen toon ik de stempelkaart en kunnen we in het Engels praten. Waar ik begonnen ben en hoe ik de weg gereisd heb. Dan zegt hij : U hebt in 3 dagen 750 km gedaan. Goh, dat kan niet zeg ik. Jawel, look, St. Jean pied de Port op 21 mei en nu bent u hier. Nee zeg ik , dat moet een fout zijn. Hij kijkt andere stempels en data na overlegt met zijn collega en geeft me dan de eindstemspel en vult mijn naam in het latijn op mijn diploma. Vederlicht loop ik de trap omlaag, als een kind zo blij.
Ga lekkere koffie drinken en als het tijd is heerlijke xamon serrano en een Estella Galicia. Daarna loop ik de zijkant van de kathedraal in een een stukje af te snijden
door er aan de voorkant weer uit te komen, maar dan zie ik, het is 12 uur geweest dat de kerk propvol zit. Overal bergen rugzakken met de bekende schelp en er wordt volop gezongen. Ik loop door de zijbeuk naar de hoofdingang en stap in het zonlicht. Op de eerste trede zit een vrouw met een kartonnen bord waarop al haar misère vermeld staat. Ik doe de eerste stap en val over haar heen, mijn benen hebben het weert eens begeven. Behulpzame handen proberen me overeind te krijgen, maar ik wil het zelf doen. Een paar weken geleden viel ik een kroeg binnen en nu de kerk uit. Ik ga voorzichtig over de trans van de trap hangen om de rug wat gebogen te krijgen.
Toen zag ik dat ik mijn niergordel nog om had, dat is niet zo handig als je een diploma voor het fietsen wilt krijgen in Santiago.
Een PS voor Jan en Antje: De moderne tijd heeft ook in de kathedraal van Santiago toegeslagen! Je kunt niet zelf meer een kaarsje branden, je moet 50 ct of een veelvoud daarvan in de gleuf gooien en er gaat een kaarsje electrisch branden, ik heb het gedaan, maar het is niet hetzelfde als een kaars aansteken en te weinig geld in de gleuf gooien. Ik heb de deken trouwens deerlijk gemist in Aire sur Adour. Maar als ik toch aan het Psen ben, dan voor vriend Pim, Die echte Cahors is natuurlijk zoals elke Franse wijn(rood) nooit zoet, hij is eerder wrang en stroef, dat komt door het druivenras, de Malbec, die dus niet zo soepel wegdrinkt als een Kaapse Pracht.tenslotte, voor Marjan ook een kaars laten oplichten in die prachtige kathedraal.
SANTIAGO , 24 mei
Ik voel me nog lang niet uitgerust als ik op sta en de gordijnen open trek en naar een strak blauwe lucht kijk. Maar het helpt wel om op te stappen op de scooter. Er zijn al vele Santiagogangers op pad, het is een kleine weg dus er is nauwelijks ander verkeer. Het valt op dat het toch veruit wandelaars zijn die naar Santiago gaan, je ziet nauwelijks fietsers in vergelijking met die wandelaars. Prachtige dorpen met even zo mooie kerkjes, veen met een open klokkengevel die aan de achterkant gestut wordt, als er plek is op de gevel staat er een ooievaarsnest op. Een arm gebied hier waar we doorheen trekken. Het landschap golft nu nog maar straks gaat het gemeen omhoog, naar ik dacht zo'n 1500 mtr. Maar eerst krijgen we Foncebaton, een klein pleisterplaatsje tussen Astorge en Ponferrada. Ik draai van de weg af om door het dorpje te rijden, maar het is een ongeplaveide weg maar een eindje verder zie ik Alberque op de gevel staan en ga daar koffie drinken. Een bed kost 6 euro en een maaltijd ook. Verder in het dorp ligt alles in puin, ik keer terug naar de asfalt weg en hoop binnen niet al te lange tijd bij de Cruce de Fer te komen om mijn steen daar te deponeren. Je moet als symbool voor iets dat je al tijden kwelt of waar je onder gebukt gaat en het nu tijd is om daar afscheid van te nemen door die zorgen of wat dan ook, daar op die hoop, die al een heus bergje is geworden, achter te laten en verlicht verder kunt gaan. Ik laat me fotograferen. Sommigen zie ik een minuscuul steentje neerleggen maar ik heb een steen van wel 500 gr. Nu maar hopen dat het werkt, als het niet zo is zal ik naam en toenaam van mijn kwelgeesten bekend maken met hun adres en telefoonnummer. Dan volgt het laatste stuk van de beklimming, de scooter kan het nauwelijks halen en ik help mee door met beide voeten mee te steppen. Dan volgt een afdaling die steiler is en langer duurt dan die van de Mt. Ventoux maar een tijdje later sta ik in Ponferrada. Bij een benzine station vraag ik voor de goede orde naar de weg, maar ik kan weer navigeren, Alsmaar rechtdoor zegt ze. Doscientos kilometros? Vraag ik lachend. Si. Weer later heb ik de 135 naar Lugo afgelegd en dan is het toch nog 95 naar Santiago. Het wordt steeds warmer, ik stempel regelmatig en dan is het zover: Santiago ! Ik ben er. Ga eerst op zoek naar de Camping, die wijst zich eenvoudig door goede aanwijzingsborden. Maar de man van de receptie bederft het weer door niet 3 campingcards te accepteren, ook mijn rijbewijs niet maar alleen het paspoort. Ik mopper er op los, totdat een dame vraagt: Komt u uit Westervoort of Arnhem? Ik denk na, hoe kan iemand dat weten en dan weet ik het. Op mijn scooter staat Reerink tweewielers en zij hebben zaken in beide plaatsen.
Na mijn blik Chili con carne voel ik een enorme vermoeidheid en als ik nog enige twijfel had om morgen verder te gaan, is die helemaal verdwenen, ik ga een dag uitrusten. Kruip de tent in en ga slapen. Een onrustige droom maar niet van en over die mensen waarvoor ik die steen gesmeten heb. Maar ik moet voor ik ga slapen nog vertellen dat ik toch geëmotioneerd was toen ik het plein voor de kathedraal op strompelde en me nietig voelde. Als ik Mieke bel dat ik voor de kathedraal sta klinkt mijn stem wat trillerig.
Donderdag 24 mei
Ik loop nu met de stok, die van mezelf, niet de caminastok die is wel 1.20 lang, dat loopt een stuk beter dan gisteren. Ik vraag naar het Officia de pelegrinos. Ik wil proberen om een Compostolaat te krijgen voor het volbrengen van de rit. Maar ik weet dat men heel precies is. Als ik aan de beurt ben om in een kantoortje te komen toon ik de stempelkaart en kunnen we in het Engels praten. Waar ik begonnen ben en hoe ik de weg gereisd heb. Dan zegt hij : U hebt in 3 dagen 750 km gedaan. Goh, dat kan niet zeg ik. Jawel, look, St. Jean pied de Port op 21 mei en nu bent u hier. Nee zeg ik , dat moet een fout zijn. Hij kijkt andere stempels en data na overlegt met zijn collega en geeft me dan de eindstemspel en vult mijn naam in het latijn op mijn diploma. Vederlicht loop ik de trap omlaag, als een kind zo blij.
Ga lekkere koffie drinken en als het tijd is heerlijke xamon serrano en een Estella Galicia. Daarna loop ik de zijkant van de kathedraal in een een stukje af te snijden
door er aan de voorkant weer uit te komen, maar dan zie ik, het is 12 uur geweest dat de kerk propvol zit. Overal bergen rugzakken met de bekende schelp en er wordt volop gezongen. Ik loop door de zijbeuk naar de hoofdingang en stap in het zonlicht. Op de eerste trede zit een vrouw met een kartonnen bord waarop al haar misère vermeld staat. Ik doe de eerste stap en val over haar heen, mijn benen hebben het weert eens begeven. Behulpzame handen proberen me overeind te krijgen, maar ik wil het zelf doen. Een paar weken geleden viel ik een kroeg binnen en nu de kerk uit. Ik ga voorzichtig over de trans van de trap hangen om de rug wat gebogen te krijgen.
Toen zag ik dat ik mijn niergordel nog om had, dat is niet zo handig als je een diploma voor het fietsen wilt krijgen in Santiago.
Een PS voor Jan en Antje: De moderne tijd heeft ook in de kathedraal van Santiago toegeslagen! Je kunt niet zelf meer een kaarsje branden, je moet 50 ct of een veelvoud daarvan in de gleuf gooien en er gaat een kaarsje electrisch branden, ik heb het gedaan, maar het is niet hetzelfde als een kaars aansteken en te weinig geld in de gleuf gooien. Ik heb de deken trouwens deerlijk gemist in Aire sur Adour. Maar als ik toch aan het Psen ben, dan voor vriend Pim, Die echte Cahors is natuurlijk zoals elke Franse wijn(rood) nooit zoet, hij is eerder wrang en stroef, dat komt door het druivenras, de Malbec, die dus niet zo soepel wegdrinkt als een Kaapse Pracht.tenslotte, voor Marjan ook een kaars laten oplichten in die prachtige kathedraal.
-
25 Mei 2012 - 13:05
Pim De Jonge:
Beste Wim,
Wat een pracht kerel ben je toch!
Ik voel wat de benen betreft met je mee.
Gisteren, niet in Santiago de Compostella, maar
in Pecuniano de Makro ( ik deed boodschappen
voor Ludmila) kreeg ik bij de asperges zo'n zedlfde gevoel als
jij bij die mevrouw toen je over haar heen wilde stappen.
Ji hebt het voordeel van het geloof, waar je een aantal dagen geleden over
schreef.
Ben nu benieuwd naar de voortzetting van je verdere reis.
Succes!
groet
Pim
-
25 Mei 2012 - 14:16
Beina:
Gefeliciteerd Wim met het diploma. Na veel vallen en opstaan is het dan toch gelukt. Ga zo door mijn zoon en gij zult spinazie eten zeiden onze ouders vroeger. Zul je niet van spinazie houden ben je dan klaar!! Ja een beetje geloof hoort er bij al was het maar in jezelf. En in 3 dagen 750 kilometer lopen dat kan best want er bestaan toch nog wonderen? Het riekt wel een beetje naar Santiago de composthoop. Jij kunt er in ieder geval weer tegenaan en doe het kalmpjes aan Wim! we willen je wel graag heel terug zien. groetjes van BEINA -
25 Mei 2012 - 16:44
Hans Van Dam:
Gefeliciteerd Wim.
Weer een mooi verslag, belangrijk is dat je je doel hebt bereikt, welliswaar met een dosis discomfort, maar zonder pech of ongelukken.
Alles wat hier nog achteraan komt mooi weer, behouden terugreis en thuiskomst zijn de bonus die je dubbel en dwars hebt verdient, en je hebt er weer een groottoerisme ervaring bij.
Je moet erg geschrokken zijn dat je dagafstanden werden nagemeten door de officials, 750 km. in drie dagen op de fiets ?, ha ha vederlicht de trap af zo licht dat een moment later in die zijbeuk je benen het begaven.
Dag Wim, prettige en vooral veilige voortzetting van je reis.
Good luck ; Hans -
25 Mei 2012 - 16:44
Hans Van Dam:
Gefeliciteerd Wim.
Weer een mooi verslag, belangrijk is dat je je doel hebt bereikt, welliswaar met een dosis discomfort, maar zonder pech of ongelukken.
Alles wat hier nog achteraan komt mooi weer, behouden terugreis en thuiskomst zijn de bonus die je dubbel en dwars hebt verdient, en je hebt er weer een groottoerisme ervaring bij.
Je moet erg geschrokken zijn dat je dagafstanden werden nagemeten door de officials, 750 km. in drie dagen op de fiets ?, ha ha vederlicht de trap af zo licht dat een moment later in die zijbeuk je benen het begaven.
Dag Wim, prettige en vooral veilige voortzetting van je reis.
Good luck ; Hans -
26 Mei 2012 - 06:23
Roman:
Fantastisch dat je het hebt gehaald en weer een diploma kan bijscherven op je globetrotter CV; ook al was daar soms wat toneelspel voor nodig. Ach ja, in heldendichten gaat het niet anders lees ik nu ook in "Poema de mio Cid" die ik momenteel op het nachtkastje heb liggen. Ook hij heeft een hele reis door Spanje afgelegd; wellicht "food for thought"wat voor een volgende roadtrip?
Goeie reis!! -
26 Mei 2012 - 11:19
Arie Van Loon:
wim gefeliciteerd met je diploma , je zal nu wel een gemakelijkere terug route hebben.
hou ons op de hoogte hiervan
groeten van een stik jalourse
arie -
29 Mei 2012 - 09:01
Jan En Anja,Clergoux:
Hallo Wim,
Allereerst de felicitaties voor je behaalde einddoel: Santiago!!! Geweldig en we hebben veel respect voor je. En uiteraard fijn, dat je aan ons hebt gedacht door een kaarsje aan te steken. Jammer, dat het op de moderne manier gaat, maar toch!!!
We wensen je nog veel plezier en succes bij het voortzetten van je(jullie) reis en blijven je zeker volgen.
Groetjes van ons. Jan en Anja
-
30 Mei 2012 - 14:24
Jan Houtkamp:
Hoi die Wim
ik heb genoten vam je reis verslag en de foto's
ik wou dat ik de moet had je het na te doen.
Grt van Ria en Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
