Calella en Corbieres
Door: Wim
Blijf op de hoogte en volg Wim
07 Juni 2012 | Frankrijk, Lézignan-Corbières
Calella en Corbieres
Jullie hebben kunnen lezen dat mijn gezicht verbouwd is. Dat was een vreemd gegeven, ik moest even de tent uit om 05.30 en toen ik opstond om 7 uur bleek een oog bijna dicht te zitten, bovendien had ik tig vliegjes in m'n tent. Ik keek in een spiegeltje en wist niet wie ik zag. Het deed geen pijn of jeukte niet, dus inpakken. Maar dat was zo'n hinder met die vliegjes dat ik een eind verderop de tent heb ingerold en ingepakt. De baas zou er om 8 uur zijn om de poort te openen, maar ik stond er al even toen ik in de gaten kreeg dat het andere eind van de ketting niet met het hangslot verbonden was en ik de poort kon openen. Bij Fraga begint Catalonië zo ongeveer. Het verkeer is intens en er is overal bebouwing, en er is overal en om de 100 of minder meters een verhoogd zebrapad, harder dan met 20 hoef je die hobbel niet te nemen, vooral niet met een caravan. Dat gaat 40 km zo door alleen maar om de 200 mtr een rotonde met ook zebra's ervoor, kortom hierbij een goed advies voor degene die met de scooter naar Catalonië gaat, neem geen zwangere vrouw achterop! Maar ben je dan in Barcelona, nou, geen verhoogde zebra's geen verkeerslichten die om de 200 mtr op rood springen, nee , op de hele Avenida de Madrid, de voormalige Av. De Generalissimo F.B.Franco kun je scheuren en in no time was ik de stad door .Ik wilde op de camping in Blanes staan, zonder reden maar ik zag er een die me wel aanstond en draaide af, ook al omdat ik helemaal gaar was. Ik kreeg pijnscheuten in de schouder als ik de rem aan moest trekken. Tent opgezet en naar de Farmacie, maar die gaat om 16.30 open dus tijd voor een Estrella Damm. Nee meneer daar doen wij niets aan, daarvoor moet u naar een dokter. Ik ken geen dokter hier. Gewoon naar het ziekenhuis, een paar honderd meter verderop. Een groot bord Urgencias, Ik krijg onmiddellijk een in het Nederlands gestelde verklaring van vrijwaring van het ziekenhuis in handen, invullen en tekenen. Dan komt het intakegesprek na een tijdje. Of ik Spaans sprak. Nou un peu.Daarna een polsbandje om en dan maar wachten. Ik had dat anderhalf uur gedaan en stond op het punt weg te gaan toen mijn naam, Wiellem werd afgeroepen. Daarna in een hok met onderzoektafel weer een tijd gewacht toen eindelijk de dokter, lekkere baard van 2 dagen en een Ned.tolk. Enfin, men kon er weinig van vertellen, een allergie ergens langs gereden etc. Spuit in de kont als bij een wielrenner en recept voor een pil en zalfje. Meteen betalen. Later zie ik op de armen ook blaren opkomen, die jeuken niet zolang je ze niet ziet, dat is bij mooie meisjes ook het geval, ze lijken op die netelroosblaren, dus ik blijf eraf, net als bij die meisjes, of dames. De volgende dag staat de tocht naar de Franse grens aan zee op het programma, daar waar de Franse en Spaanse treinen elkaars passagiers overnemen vanwege het railverschil. Vanuit Port Bou is het een mooie klim over de laatste rots bij zee, het gaaat denk ik van zeeniveau naar 500 mtr. De scooter kan het aan hij tuft tussen de 30 en 40 naar boven. Auto's halen je in ook als het niet kan dan moet ik weer fors in de remmen omdat meneer voor me wil rijden en niet vernederend achter een scooter de bult op moet. In de afdaling haal ik diverse auto's weer in die mij gepasseerd waren. Mooie dorpjes in de baaitjes, eerst Cerbere, waar Marga Minco haar bestseller”Het bittere kruit”schreef, dan Banyuls van de zoete rode wijn , maar ik ben aan het rekenen. Op de col des Balitros, de grens met Spanje was het 12.14 en ik zou hier ergens op een camping gaan, maar als ik doortuf en er nog 120 km tegenaan gooi zit ik in de Corbieres. De scooter weet het al, we gaan. Er komt een stuk weg waar ik niet mag rijden maar dat doe ik wel, mooi een tunnel door en niet nog zo'n heuvel over, daarna wordt die weg een snelweg waar ik ook al niet komen mag, maar als ik wat tijd wil winnen is dat mooi meegenomen. Het is een tolvrije snelweg, anders ben je bij de tolpoortjes het haasje. Ik ben in no time, ook al omdat de Fly zijn eer aandoet, in Perpignan, we gingen over de 70, en er gingen anderen, motoren de duim opsteken. Na Perpignan dit nog maar even volgehouden omdat de route national 4 baans wordt gemaakt en al het langzame verkeer wordt geweerd. Maar bij een rotonde weet ik het niet meer, tomtom had al de geest gegeven , die kon ondanks de nieuwste updates niet aanwijzen waar te gaan. In Spanje had ik het ook, bij een rotonde ben ik alle afslagen ingereden en ze waren allen fout volgens het kastje. Het schiet zo op dat ik binnen 3 uur op de camping ben. Het zwembad is geopend en er is wifi en ik hoef maar €.8 per nacht te betalen. Lang geleden stonden we hier ook, onze dochter was ook mee, waarschijnlijk een van de laatste keren dat je met je ouders nog meegaat, toen ik op een nacht wakker werd van geroep. Ineens hoor ik heel helder”Ik haat jullie”door mijn dochter geroepen in haar eigen tentje. Ze had al tijden liggen roepen maar Pa en Ma sliepen. Ze hoorde gekrab en geritsel bij haar tent. De oorzaak was al gauw gevonden. Een van de campingpoezen had het op de vuilnis zak gemunt. Die camping Cleo. Maar een andere reden van mijn gejakker is dat er op woensdag de markt is in Lezignan-Corbieres, een levendige en voor mij, altijd een leuke markt. Het is hier om na negenen sávonds nog 27 gr. De volgende morgen staat er wat wind en is het half bewolkt. De Cers, of de Tramontana,heet de wind, die ken ik. Een eindje verder in Lagrasse met de mooie Abdij aan de Orbieu, staat op een heuvel de camping Boucáucers of te wel de mond van de Cers. Daar ken ik de naam van. Maar ik gebruik dan eindelijk een rustdag, er komen er nog veel, om op kracht te komen, val in slaap op een ligbed bij het zwembad, en trakteer vanavond mezelf op een etentje in Fabrezan, een ander geliefd dorp van mij. Maar alles is door mij geliefd hier, dit is zo'n mooi landschap, heerlijke rust, veel natuurschoon en bijzondere dingen, de wijnen om niet te vergeten, en de mensen. Die zijn heerlijk stug net als bij ons in het oosten, maar als je laat blijken wel iets van deze omgeving te kennen is het ijs gebroken.
Maar nu ik er al weer een beetje uit begin te zien zoals eerder zijn er weer andere systemen die het loodje leggen. Al vanaf het begin van deze reis sukkel ik met de oren, die pruttelen onder de helm en het lijkt alsof ze verstopt zijn. Na die allergie of wat het ook was is het erger geworden, bovendien met een lopende neus ben je behoorlijk een vieze oude man. Ik heb al audispray maar voor de neus nog niets gekocht. Nu heb ik via Eurocross geregeld dat een verpleegster wordt overgevlogen en die kan ik a.s zaterdag op het vliegveld van Beziers afhalen. Het komt helemaal goed uit dat ik haar persoonlijk goed ken, wie weet zijn er ook nog andere klusjes te doen. Dus Mieke, hou je maar vast. Ze blijft tot dinsdag dus dan moet ik voldoende opgelapt en uitgerust zijn voor de laatst 1500 km.
Maar het is hartverwarmend om van jullie bezorgdheid te lezen op de blog. Ik was vanmiddag even naar Lagrasse gereden en ging daar op de camping boven het stadje een kijkje nemen. De campingbeheerder, het is een municipal, kwam op me toe en we maakten een praatje. T'is rustig zei hij, maar dat is het altijd als ik er kwam, vroeger, 20 jaar geleden, en hij wees opmijn nl nummerbord, oh, les filles, en hij wees de lengte van hun minirokjes aan, en begon zich te krabben. Zie je wel je moet er niet aan denken.
Jullie hebben kunnen lezen dat mijn gezicht verbouwd is. Dat was een vreemd gegeven, ik moest even de tent uit om 05.30 en toen ik opstond om 7 uur bleek een oog bijna dicht te zitten, bovendien had ik tig vliegjes in m'n tent. Ik keek in een spiegeltje en wist niet wie ik zag. Het deed geen pijn of jeukte niet, dus inpakken. Maar dat was zo'n hinder met die vliegjes dat ik een eind verderop de tent heb ingerold en ingepakt. De baas zou er om 8 uur zijn om de poort te openen, maar ik stond er al even toen ik in de gaten kreeg dat het andere eind van de ketting niet met het hangslot verbonden was en ik de poort kon openen. Bij Fraga begint Catalonië zo ongeveer. Het verkeer is intens en er is overal bebouwing, en er is overal en om de 100 of minder meters een verhoogd zebrapad, harder dan met 20 hoef je die hobbel niet te nemen, vooral niet met een caravan. Dat gaat 40 km zo door alleen maar om de 200 mtr een rotonde met ook zebra's ervoor, kortom hierbij een goed advies voor degene die met de scooter naar Catalonië gaat, neem geen zwangere vrouw achterop! Maar ben je dan in Barcelona, nou, geen verhoogde zebra's geen verkeerslichten die om de 200 mtr op rood springen, nee , op de hele Avenida de Madrid, de voormalige Av. De Generalissimo F.B.Franco kun je scheuren en in no time was ik de stad door .Ik wilde op de camping in Blanes staan, zonder reden maar ik zag er een die me wel aanstond en draaide af, ook al omdat ik helemaal gaar was. Ik kreeg pijnscheuten in de schouder als ik de rem aan moest trekken. Tent opgezet en naar de Farmacie, maar die gaat om 16.30 open dus tijd voor een Estrella Damm. Nee meneer daar doen wij niets aan, daarvoor moet u naar een dokter. Ik ken geen dokter hier. Gewoon naar het ziekenhuis, een paar honderd meter verderop. Een groot bord Urgencias, Ik krijg onmiddellijk een in het Nederlands gestelde verklaring van vrijwaring van het ziekenhuis in handen, invullen en tekenen. Dan komt het intakegesprek na een tijdje. Of ik Spaans sprak. Nou un peu.Daarna een polsbandje om en dan maar wachten. Ik had dat anderhalf uur gedaan en stond op het punt weg te gaan toen mijn naam, Wiellem werd afgeroepen. Daarna in een hok met onderzoektafel weer een tijd gewacht toen eindelijk de dokter, lekkere baard van 2 dagen en een Ned.tolk. Enfin, men kon er weinig van vertellen, een allergie ergens langs gereden etc. Spuit in de kont als bij een wielrenner en recept voor een pil en zalfje. Meteen betalen. Later zie ik op de armen ook blaren opkomen, die jeuken niet zolang je ze niet ziet, dat is bij mooie meisjes ook het geval, ze lijken op die netelroosblaren, dus ik blijf eraf, net als bij die meisjes, of dames. De volgende dag staat de tocht naar de Franse grens aan zee op het programma, daar waar de Franse en Spaanse treinen elkaars passagiers overnemen vanwege het railverschil. Vanuit Port Bou is het een mooie klim over de laatste rots bij zee, het gaaat denk ik van zeeniveau naar 500 mtr. De scooter kan het aan hij tuft tussen de 30 en 40 naar boven. Auto's halen je in ook als het niet kan dan moet ik weer fors in de remmen omdat meneer voor me wil rijden en niet vernederend achter een scooter de bult op moet. In de afdaling haal ik diverse auto's weer in die mij gepasseerd waren. Mooie dorpjes in de baaitjes, eerst Cerbere, waar Marga Minco haar bestseller”Het bittere kruit”schreef, dan Banyuls van de zoete rode wijn , maar ik ben aan het rekenen. Op de col des Balitros, de grens met Spanje was het 12.14 en ik zou hier ergens op een camping gaan, maar als ik doortuf en er nog 120 km tegenaan gooi zit ik in de Corbieres. De scooter weet het al, we gaan. Er komt een stuk weg waar ik niet mag rijden maar dat doe ik wel, mooi een tunnel door en niet nog zo'n heuvel over, daarna wordt die weg een snelweg waar ik ook al niet komen mag, maar als ik wat tijd wil winnen is dat mooi meegenomen. Het is een tolvrije snelweg, anders ben je bij de tolpoortjes het haasje. Ik ben in no time, ook al omdat de Fly zijn eer aandoet, in Perpignan, we gingen over de 70, en er gingen anderen, motoren de duim opsteken. Na Perpignan dit nog maar even volgehouden omdat de route national 4 baans wordt gemaakt en al het langzame verkeer wordt geweerd. Maar bij een rotonde weet ik het niet meer, tomtom had al de geest gegeven , die kon ondanks de nieuwste updates niet aanwijzen waar te gaan. In Spanje had ik het ook, bij een rotonde ben ik alle afslagen ingereden en ze waren allen fout volgens het kastje. Het schiet zo op dat ik binnen 3 uur op de camping ben. Het zwembad is geopend en er is wifi en ik hoef maar €.8 per nacht te betalen. Lang geleden stonden we hier ook, onze dochter was ook mee, waarschijnlijk een van de laatste keren dat je met je ouders nog meegaat, toen ik op een nacht wakker werd van geroep. Ineens hoor ik heel helder”Ik haat jullie”door mijn dochter geroepen in haar eigen tentje. Ze had al tijden liggen roepen maar Pa en Ma sliepen. Ze hoorde gekrab en geritsel bij haar tent. De oorzaak was al gauw gevonden. Een van de campingpoezen had het op de vuilnis zak gemunt. Die camping Cleo. Maar een andere reden van mijn gejakker is dat er op woensdag de markt is in Lezignan-Corbieres, een levendige en voor mij, altijd een leuke markt. Het is hier om na negenen sávonds nog 27 gr. De volgende morgen staat er wat wind en is het half bewolkt. De Cers, of de Tramontana,heet de wind, die ken ik. Een eindje verder in Lagrasse met de mooie Abdij aan de Orbieu, staat op een heuvel de camping Boucáucers of te wel de mond van de Cers. Daar ken ik de naam van. Maar ik gebruik dan eindelijk een rustdag, er komen er nog veel, om op kracht te komen, val in slaap op een ligbed bij het zwembad, en trakteer vanavond mezelf op een etentje in Fabrezan, een ander geliefd dorp van mij. Maar alles is door mij geliefd hier, dit is zo'n mooi landschap, heerlijke rust, veel natuurschoon en bijzondere dingen, de wijnen om niet te vergeten, en de mensen. Die zijn heerlijk stug net als bij ons in het oosten, maar als je laat blijken wel iets van deze omgeving te kennen is het ijs gebroken.
Maar nu ik er al weer een beetje uit begin te zien zoals eerder zijn er weer andere systemen die het loodje leggen. Al vanaf het begin van deze reis sukkel ik met de oren, die pruttelen onder de helm en het lijkt alsof ze verstopt zijn. Na die allergie of wat het ook was is het erger geworden, bovendien met een lopende neus ben je behoorlijk een vieze oude man. Ik heb al audispray maar voor de neus nog niets gekocht. Nu heb ik via Eurocross geregeld dat een verpleegster wordt overgevlogen en die kan ik a.s zaterdag op het vliegveld van Beziers afhalen. Het komt helemaal goed uit dat ik haar persoonlijk goed ken, wie weet zijn er ook nog andere klusjes te doen. Dus Mieke, hou je maar vast. Ze blijft tot dinsdag dus dan moet ik voldoende opgelapt en uitgerust zijn voor de laatst 1500 km.
Maar het is hartverwarmend om van jullie bezorgdheid te lezen op de blog. Ik was vanmiddag even naar Lagrasse gereden en ging daar op de camping boven het stadje een kijkje nemen. De campingbeheerder, het is een municipal, kwam op me toe en we maakten een praatje. T'is rustig zei hij, maar dat is het altijd als ik er kwam, vroeger, 20 jaar geleden, en hij wees opmijn nl nummerbord, oh, les filles, en hij wees de lengte van hun minirokjes aan, en begon zich te krabben. Zie je wel je moet er niet aan denken.
-
07 Juni 2012 - 17:40
Hans Van Dam:
Het is niet zo prettig als je op je vakantie ziekenhuizen moet bezoeken ook niet goed voor je vacakantie budget.
Je hebt nu weer een paar dagen om op vooruit te kijken en uit te rusten met je " prive verpleegster" ha ha laat ze het maar niet horen.
Ik las dat je over 70 heuvel af ging, veel sneller moet het ook niet gaan Wim tenminste als het GPS gemeten snelheden zijn.
Ik weet niet hoe zwaar je klepveren zijn maar als door te veel toeren de kleppen gaan zweven (niet op tijd sluiten) kun je een hoop schade aan je motor krijgen, kop beschadigd, kleppen krom, zuigertop ingedeukt en mogelijk ook nog een kromme drijfstang.
Je moet nog 1500 km. onder alle omstandigheden kun je vol gas rijden als de weg het toelaat maar heuvels of bergen af is het een beetje uitkijken en zonodig gas terugnemen.
Ik wens je nog een prettige rit naar Beziers en neem je verpleegster mee uit eten en geniet er van, het is een goede time out voor je aan de lange terugreis begint.
Groet; Hans -
07 Juni 2012 - 19:35
Beina:
Nou Wim het is wel een reis met hindernissen. Laten we hopen dat na de "behandeling" van de verpleegster je de rest van de reis normaal kunt uitrijden. Nog veel plezier met de klusjesvrouw" en een goede reis verder. -
08 Juni 2012 - 11:46
Pim De Jonge:
Beste Wim,
Uit je bericht ga ik allereerst opmaken dat verpleegd worden je
weer de oude Wim zal maken. Geniet daarnaast ook van het schone wat la douce France te bieden heeft.
Naast al de belevenissen, die je ons hebt doen toekomen, denk ik dat Mieke toch zal denken:
het is goed dat ik er bij ben als we naar Zuid Afrika gaan, want een kerel alleen kan zich toch eigenlijk niet goed verzorgen.
Rust uit beste kerel en zorg dat je de Giese dreven in goede gezondheid bereikt
Tot ziens over ca een week
groet
Pim -
08 Juni 2012 - 15:36
Joke:
Hoi Wim,
Als ik je verpleegster was liet ik je niet meer alleen weggaan. Maar ja dan hadden we ook minder spannende verhalen. Veel plezier samen en een veilige voortzetting van de reis.
groeten, Joke -
08 Juni 2012 - 17:37
Pieter & Monique:
Jeetje wat een bulten in je gezicht ! Fijn dat Mieke je komt verplegen. Veel plezier samen in de Corbieres. -
09 Juni 2012 - 05:45
Geert Heuvels:
Ik volg je verhalen trouw en geniet steeds van de sfeer die er uit spreekt. Dit keer echter een wat andere sfeer, meer een soort Ingang Oost. Zorg dat je weer opkrabbelt!
groeten, Geert -
10 Juni 2012 - 08:26
Annette:
Hallo Wim
eindelijk weer jou reisverslag kunnen lezen !!! wat een lekker ding ben jij zo zeg !!! hopelijk ben jij opgeknapt als jij weer in de buurt van Giesbeek komt !!
ik wens je nog heel veel plezier in Frankrijk en een hele goede reis terug.
Avec Sarkozy la France était un pays fort, avec François Hollande, la France sera un Pays Bas !!!!!!!!
Allez les bleus !!!!!
Amitiés,
Annette -
13 Juni 2012 - 12:47
Cleo:
Hopelijk heeft Mieke je weer opgelapt zodat je de laatste meters zonder al te veel klachten kan afleggen. Dan eerst maar weer thuis uitrusten voor de volgende tocht!
Komen snel de fotos bekijken!
en ja dat was leuke camping...Pfff doodangsten!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
