Op naar Grensland

L'viv 29 juni 2010
Ik wil het zo doen: via binnenweggetjes naar Tarnow, maar ik heb alleen een Michelinkaart en de schaal ervan is redelijk groot.Het wordt een etappe van maar 160 km naar Tarnow. Vandaar naar de grens is ook zo iets.Maar ik weet niet zeker of er een camping is.Later blijkt die er wel te zijn, maar goed, ik ga naar Tarnow.Maar door de overstromingen zijn veel wegen afgesloten en alhoewel ik 66 ben leer ik nog steeds bij en geloof hen op hun borden. Ik rij dus helemaal verkeerd en ben veel te zuidelijk gekomen. Daar ook in de richting Przemysl staat een camping op de kaart, geen ACSI camping maar ik wil ook internetten, en bij die camping is geen behoorlijke plaats, dus, op naar Tarnow en de omweg voor lief nemen. Ik ben trouwens toch al met een grotere omweg bezig: van Giesbeek via Odessa naar Giesbeek.Zoals ook het hele leven een omweg is van het niet weten waar je vandaan komt en niet weten waar je hen gaat. Ik ben om half twee op de camping in Tarnow, die zeer goed staat aangegeven.Toch lukt het me om een bord over het hoofd te zien, moet ik ook maar op een ding tegelijk letten. Voor de derde keer op rij sta ik alleen op de camping en of ik maar 23 zlty wil betalen, zoiets van 5.5 euro.De oude binnenstad is afgezet en autovrij en er is feest.En muziek en nog veel meer, maar ik moet eerst internetten en dat kan ik doen naast de feesttent bij de tourist info,Als ik eindelijk die emmer Tyskie voor me neus heb staan, op het terras, komt er een shabby uitziende Pool vragen of hij bij me mag zitten.Hij zoekt werk. Ik vraag of hij ook zo'n pul bier wil. Ja graag. Ik snap het, je kunt beter een biertje nemen dan tobben over het werk. Ik weet er alles van, jaren een burn-out gehad.
Maandag begint het, ik ga naar de Ukraine. een drukke weg, tot zo'n 40 km voor de grens dan wordt het stil op de weg. Alleen wat auto's met UA borden en plotseling is daar dan de grens. Geen visum meer nodig, eerst de Poolse douane , die willen alle papieren zien en dan wat verderop de Ukrainse. Het is een eitje, wel was ik langs een belangrijke post gereden, die moest mij een papiertje geven en dat moeten weer 2 andere mensen afstempelen en als dat allemaal goed gaat neemt de laatse man van de post het papiertje weer in en bestudeert alle stempels en zegt dan dat ik door kan, en ik ben op weg naat L'viv of L'vov.De betonweg ligt er beroerd bij, diepe kuilen en gaten en enorme betonrot.Verder op, de weg is erg rustig wat verkeer betreft, is over 5 km eem snelheidsbeperking van 30 km. En dan ook nog enorme speedbreakers overdwars. Zelfs de enkele Poolse vrachtwagen houden zich aan de snelheid.Daarna is de weg redelijk, een beetje a la Poolse wegen, die nog niet verbeterd zijn. Maar als ik in L'viv aan kom wordt de weg kinderkopjes en tramrails. Er valt nauwelijks te scooteren, verzakkingen van bijna een halve meter, alles schots en scheef, alleen de tramrails lijken recht . Veel verkeer is er niet en iedereen is voorzichtig Ik glij over de weg , beide benen langs de scooter, het kruisen van de rails gebeurt uiterst voorzichtig.Maar wat is zo snel van de stad zie maakt me nog nieuwsgieriger. Het is liefde op het eerste gezicht.Maar eerst het Hostal zien te vinden. Ik roep 2 jonge mannen aan en toon hun een plattegrond met daarop aangemerkt waar het Hostal moet zijn. De ene spreekt vloeiend Duits, hij woont in Munchen.Ik ben dicht in de buurt , zo vertellen ze en wijzen aan waar ik ben. Het moet niet moeilijk zijn er heen te rijden.Daar aan gekomen staat op het enorme pand, het lijkt wel een soort kasteel, nergens dat het een Hostal is.Ik loop de deur door en kom op een binnenplaats, ik zou op 50/4 mpeten zijn en zie wel 4a.Loop een trappenhuis in en klop op een deur Ja wij zijn een hostal.Maar ze hebben geen kamer vrij. Ik krijg koffie en we wachten op een jongeman die me naar een ander hostal zal brengen. Als hij er is gaan we eerst de scooter onder brengen en gaan dan met een taxi naar Rynek, het centrale marktplein van de stad.Het is een feestdag vandaag: dag van de grondwet.Iedereen is naar de binnenstad gekomen om te flaneren, op de honderden terrassen zitten en voetbal te kijken, het is er prachtig weer bij.Ik krijg een kamer die uitziet over het plein en de baboeska gaat voor bijna alles zorgen zo doet ze geloven.Snel de straat op en we lopen naar een cafe van de voormalige partizanen die in de jaren 30-40 tegen de communisten vochten voor een vrij Ukraine. Van buiten toont het pand nog steeds geen teken van wat er achter de muren en in de kelders te vinden is. Alsof nog steeds alles illigaal is. Je moet bij binnenkomst aan de met een stengun bewapende portier een wachtwoord geven anders kom je er niet in.Slatko Ukraina! doet wonderen en we krijgen een glaasje honingwodka dat meteen achterover gegooid dient te worden. Beneden in de kelders veel foto's van dat verzet en overal wapens aan de ketting. Bovendien hebben ze een goede keuken en s'avonds zit het er stampvol als ik binnenkom, maar mijn oranje hup Holland t-shirt doet wonderen , na de match tegen Slowakya.
We leven hier een uur later of eerder hoe je het bekijkt. Na het bezoek aan het verzetscafe een idee gekregen van deze mooie stad, ik loop een beetje door de straten langs het plein. Mooie panden uit vervlogen tijden, diverse bouwstijlen en natuurlijk de Orth. Katholieke kerken. en oh ja de euro 95 kost hier ronde 80ct de lt!