A Kurwa !!

Tarnow 27 juni 2010

Zo, na 4 dagen scooteren, nu eerst een rustdag. Ik ben nu in het geboortedorp van de vorige paus en dat zul je weten ook. Alles is J.P wat de klok slaat in Wadowice, en de klok begint om . uur, merkte ik vanmorgen. Maar eerst iets over het reizen. De eerste dag was ik tot Kassel gekomen. Een stukje Sauerland en dan na Kassel is het echt heuvelen. Ik kwam tot Chemnitz de 2e dag, en daar in een voorstad zou een camping zijn maar de weg is verlegd en het oude wegnr. gebleven dus ik kwam op een industrieterrein terecht. Zoeken en vragen en uiteindelijk kwam ik er toch. Naar Kassel bleek 330 km te zijn en naar Chemnitz kwam het ook boven de 300 km. De volgende dag leidde de route dwars door Chemnitz, een lelijke stad en daarna werd het Dresden. Ik droomde vannacht dat ik Isabelle Boulay ontmoetteen ze kende mij ook! Ik kreeg een zoen van haar, maar daarna was het ppfffft, het was ochtend geworden en tijd om op te staan. Ik had m'n tijd weer liggen te verslapen. Dat ppfft weg droom! deed me denken aan, nu we toch in de buurt van Dresden zijn, Kurt Vonnegut, een Amerikaans schrijver die in WO II als gevangene te werk wordt gesteld in slachthuis 5 in Dresden. Hij ondergaat daar de vernietiging van de stad, ik meen in februari 1945 en schreef er een kort boekje over met als titel Slachthuis 5. De hoofdpersoon kan na dat bombardement en de vuurzee die erop volgde, niets anders meer zeggen en antwoorden als iemand hem ernaar vraagt, dan Piewietttt. Want na zo.n ervaring is alles onzin geworden. Ik zei nog " Hi, how are you" tegen Isabelle , ze is Canadeese, maar ze kreeg geen tijd meer om te antwoorden. Ppffft.

Het is een groot verschil met deze Kymco te rijden dan met de Peugeot Vivacity. Alleen al de grotere wielen maar ook de veel vastere wegligging. Nu ben ik aardig zwaar beladen, maar een consumptie over 260 km van 6,16 lt is niet slecht. En straks ga ik ook nog minder dan een euro voor een lt betalen. Toen ik over een rustige 4 baansweg naar Dresden afdaalde ontdekte ik een manier om die begrenzer uit te zetten. Als je boven de 60 komt en je voelt de begrenzer neem je fors gas terug en ja hoor hij loopt lekker naar de 70 en zelfs de 80 werd gehaald.Hier in Polen is dat niet aan te bevelen met de staat van de wegen, tenminste sommige.Ergens in Z.Polen ging ik weer over de 70 toen een klein pick-up wagentje me passeerde en weer voor me plots en zonder reden vors op de rem ging staan.Om mij te pesten, waarom weet ik niet, hij zal bult op wel achter me hebben gezeten en dan ging het niet hard genoeg. Ik schrok me kapot maar kon de boel in bedwang houden, toeterde en gilde een avond tevoren geleerd woord: a Kurba !!. Dat luchtte op. Vrachtwagens, die lange met 3 assen achter, passeren je zo dat je je linker schouder moet interkken, zo snel moeten ze weer naar rechts.Je raakt eraan gewend. Na Zittau kom ik Polen binnen en 15 km verder ben ik in Tjechie weer 20 km verder ben ik weer in Polen. Ik ervaar daar pas dat het stuiteren over de wegen een stuk minder is met deze wielen. Ik kom terecht in Bolkow en een half Hollandse eigenaar zegt dat ik in een ver weg hoekje moet gaan staan, terwijl ik de enige op de camping ben. Maar er gaat een meisjes vrijgezellenavond plaats vinden en om 11 uur is het afgelopen.Ik ga voetbal kijken in een bruine kroeg waar de waard zelf een goede innemer is. Hij kleert me het scheldwoord. Ein schlechtes Wort, viel schlimmer wie donnerwetter. Ik moest oppassen waar en tegen wie het te zeggen. Even later kwam hij met een kruik wodka en met z'n 3en dronken we weer van die kleine glaasjes,Het werd laat. De voetbal bleek een andere dan waarvoor ik gekomen was. De Jappen wonnen van de Denen.Op aanraden van de campingbaas wijzig ik de route van de volgende dag Op naar Wadowice, alleen krijg ik met wel erg veel objazd ofwel omleiding te maken. Eigenwijs als ik ben rij ik toch altijd door en heel vaak kom ik er wel langs met de scooter. Hier in Polen is men rigoureuser, de hele brug is weg of er staan hekken. Maar in Bielsk Biala is een verkeersinfarct. Ik rij kilometers langs de files, door gras, grint voetpaden , alles als ik er maar langs kan.Het weer is omgeslagen van onbewolkt naar bijna regen en 13 gr. Ik ben tegen 5 uur doodop, het wordt uiteindelijk 350 km vandaag en ik kan nog nauwelijks de tent opzetten, wanneer ik als bij een wonder het campinkje vind , bij iemand in de tuin van een mooi huis op een helling. Ik was bij intuitie de goede weg ingereden en daar 3 keer tevergeefs gevraagd. de 4e zegt het niet te weten maar peinst even en zegt : 500 mtr verder staat een bord en verdomd Camping 600 mtr.De volgende dag , vandaag is een rustdag en ik weet via het thuisfront dat het een zonnige dag gaat worden. Maar om 8 uur hangen de wolken nog op de heuvel waar ik ben. Toch, als ik met Kymi naar Auschwitz rij, schijnt daar de zon. Een leuke stad, met een oud Joods kerkhof, ver weg van de kampen, je houd het niet voor mogelijk.Maar 3 km verder, even buiten de stad is er die gruwelijke werkelijkheid. Ik was er 3 jaar geleden ook,Nu zijn die sterke emoties er niet meer. Ik mag zonder gids naar binnen, na 10 uur moet je van hun diensten gebruik maken. Ik rij naar Auschwitz 2, Birkenau, het echte moordkamp. t'Gekke is dat daar veel minder mensen na toe gaan.

Ik ben nu over de helft van de afstand Giesbeek- Odessa en heb 1400 km gereden, ook wat boodschappen km's erbij. Maar het echte avontuur moet nog beginnen. Maandag ga ik de grens met Ukraine over op weg naar L'viv of L'vov of Lemberg. Daarover later meer en ook over ene Zalman die op zoek gaat naar zijn zoon Ruben in 1914 er kwam en probeerde door het front van Rus en Duitser in Przemysl te komen en dan met Ruben, die hij een zak stront in de broek naait weer terug ging door die linies heen.