De Douro en Duero langs

De volgende dagen wordt het steeds iets warmer, eerst nog net 30 gr. En daarna 33 onder de pijnbomen. Als ik uit S.Joao vertrek, goed 8 uur is het nog fris, zo,n 15 gr. De weg blijft hooggelegen en na 40 km duiken we het Dourodal weer in en gaan over een dam naar de overkant, we dat zijn de scooter en ik. Tomtom had al eerder aangegeven dat we het dal in konden en na nu blijkt, was dat terecht, alleen ben ik wat huiverig geworden als Tom een afslag wil en het even verderop loodrecht omhoog gaat. Fietsroute, nou ik ga er over met hen in discussie bij terugkomst. We moeten het dal weer uit en dat wordt een klim van 10 km naar grote hoogte over een redelijk brede weg zodat de zon haar werk kan doen. Ik verzeil in Lagedo, alwaar geen camping, maar u mag gewoon ergens hier in de parken gaan staan , zegt de man van het VVV. Het is meer een bedevaartsplaat met al die kerken en beeldenpartijen. Vooral die trappen naar 100 mtr. hoog lijkt me wel wat om dat op de knieën te doen. Het is bijzonder warm geworden en het was een vermoeiende maar schitterende rit. Welke geuren je al niet in de snuf krijgt op zo,n rit. Geweldig. Ik maak dus m,n maal bij de tent en ga koffie in het dorp drinken en als de zon onder is lig ik er in.
In Mogadouro is niets waarom je er voor op de camping zou gaan staan en besluit door te rijden naar Miranda de Douro, ook de grensplaats met Spanje. Hier moet je het Dourodal in die met loodrechte lijsteen rots naar beneden gaat en aan Spaanse kant net zo weer omhoog. De camping in Miranda is gesloten maar er staat een deur open, maar daar gaat de scooter weer niet door. Ik besluit na een heerlijke laatste doble espresso sin leite, naar Zamora in Spanje te gaan, hopende op een camping , maar anders is een hostal ook goed. Ik ben helemaal gaar van de hitte. In de afdaling lijkt het nog warmer maar al klimmend komt me iets te binnen. Ik heb helemaal geen rugzak om!! Oh jee, draaien en weer afdalen en dan weer klimmen en hopen dat dat ding nog op de stoep staat. Een ander geval is dat de Bombeiras, de brandweer en nog wat, hun garage ernaast hebben en zij niet denken dat daar een verdachte rugzak staat. Als ik er ben zie ik geen afzetting op oploopje, maar een brandweerman wenkt me en geeft de rugzak. Muite Obregado, en dan kan ik weer aan de afdaling en klim beginnen. Ik zit te knikkebollen op de scooter en Zamora lijkt maar niet dicherbij te komen. In elk dorp kijk ik uit naar een alberge of een andere slaapplaats, niets. De km,s lijken van stroop, het duurt en het duurt, maar dan toch, en santa Esmeralda, een campingbord. Ik vergeet te lezen welke richting ik uit moet, Iets van Vente.... Vragen, en ja hoor, hij begint een riedel alsof ik Spanjaard ben. Ik doe wat ik dacht dat hij zei, maar dan kwam ik de autoweg op en dat mag niet. Terug en ik vraag het aan een tankbediende van een benzinestation. Hij wijst op een vierkante meter groot bord met een tent die linksaf wijst. Daarna klopte wat het eerste mannetje zei, alleen vertelde hij me niet dat ik eerder linksaf moest en niet naar ri Salamanca. Mooie camping en er is een Belgisch echtpaar waar ik om azijn kan schooien voor mijn overheerlijke ensalada mixta. De dag erop ga ik alweer vroeg op pad, lekker fris en de zon tegen. In Toro, een mooi wijnstadje is het smullen van de eerste doble espresso en van het historische deel van het stadje, hoog boven de Duero. Beneden ligt verscholen onder de bomen een eeuwen oude boogbrug over de Duero. Ik rij er op goed geluk naartoe en met een steil wegje die ik niet weer omhoog moet gaan kom ik aan een zandwegje in de goede richting, waar je weet dat je er waakhonden tegen kunt komen. Ik heb pepperspray bij me voor dit soort noodgevallen maar rij verder. Het klopt, de brug is er in al haar glorie. Je kunt er niet meer over rijden maar vanaf de zijkant is het goed te bewonderen, een mooie waterval(letje) er onder. Als dit geen plaatje is maar de camera denkt er anders over. Batterij leeg! staat in het display. Dan maar met de mobile telefoon. Ik eindig die dag in Penafiel, alweer een mooi historisch stadje en ook hoofdstad van een groot wijngebied, veel bodega;s om de wijnen te proeven en boven de stad torent een groot kasteel, waar je de ijzeren Hertog Alva, zo uit zou zien komen. Op de camping drink ik de Penafielwijn van een van de grootste bodega,s. Een zeer mooie wijn heerlijk om iets gekoeld te drinken, hij hangt in het glas, d.w.z. een goed hemoglobinegehalte en gelukkig niet die trempranilodruif die kenmerkend is voor goedkope Spaanse wijn, zeg maar Don Quichotte's Roem of zoiets. Volgens een Spaanse scooterdealer hoefde ik het luchtfilter nog niet te verschonen, kan nog rustig 3000 km mee. Heb je op dit soort wegen gereden, vroeg hij en veegde met de voet over het asfalt. Ja zei ik en geen dirtroads. Good road, zei hij. Problemen zijn er niet met het scootertje, ik krijg vaak ongeloofwaardige gezichten als ik vertel dat het slechts 50 cc is, maar als ik dan vertel dat ik veel meer zie, begint er iets te dagen. Ik ben natuurlijk ook langer onderweg, maar dat zijn de Caminolopers ook. Voor iets, wat dan ook, staat een tijd. Aardappelen koken, over verlies heenkomen, geluk wat ook op kan raken, noem maar op.
Ja en dan het voorbijrijden van al die prachtige Bodega's en wijndorpen. Ik stop soms even om het dorp te bekijken en dan kun je zien dat er altijd al welvaart is geweest, aan de monumentale gebouwen. Maar om nu in mijn eentje in een bodega over wijn te gaan kletsen, nou nee, daarvoor moet je met z,n 2en of meer zijn. Iets voor een volgend tripje Roman? Hiet in Penafiel staan en in het dorp en tegen de berg van het enorme kasteel uit de 10e en 14e eeuw hoge schoorstenen in de vorm van kegels. Ik vraag het aan een voorbijgangster. Es son respiradores de las bodegas. Kijk, weten we ook weer. Anders bedwelmen ze daar in die kelders natuurlijk of komen elke dag beneveld thuis.

Een PS voor Jean Baptist en zijn zeer leuke vrouw: Mochten jullie nog in Mira zijn vraag even of mijn broil is gevonden en zo ja dan maak ik wel verder contact.

En voor Hans een goede reis en als die Polen erg lastig zijn zeg je van uit de tenen: a Curba!!