L'viv

Dinsdag 29-6-2010 L'viv

Vanmorgen vroeg zijn de straten door een forse onweersbui schoongeveegd. Ik ga eerst op zoek naar een internetcafe. Niemand weet er een, en ik heb mijn Lonely Planet nog op de scooter en die staat een eindje weg.Een taxichauffeur weet er een en brengt me er, maar als ik nog op de stoep sta zie ik dat het gesloten is. 5 minuten later vind ik er een en loop naar binnen en kan aan het werk. Ik besluit nog een dag te blijven er is te veel te zien. Dus eerst naar de Baboushka en via haar Igor informeren of ik de kamer nog een nacht kan krijgen.Het kan en ik ga met lijn 2 naar ergens in L'viv waar de scooter staat, dingen ophalen en ook verlenging van de stalling regelen.Daar ben ik een half uur bezig om dat voor elkaar te krijgen, weer bellen met iemand die Engels spreekt en uiteindelijk gaat het om 2 euro.Enfin, weer die gammele tram in, kaartje stempelen, dwz je kaartje in een ding aan de muur stoppen en een handle naar beneden duwen en je kaart is geperforeerd met een nr. Kaartje kost 100 kopeken of tewel een Hrivni, dus 10 ct.Even verder stapt Igor in de tram, je zou er zowat van denken, maar de KGB tijden zijn voorbij. Hij feliciteert me met de overwinning, ik heb weer het hup Holland shirt aan. We gaan samen geld scoren, gisteren lukte het nergens, en omdat men vorig jaar toen we in Sevilla waren, het ook niet lukte omdat mijn saldo in Sofia bleek te zijn gescoord. Skimmen dus. Tijdens het internetten had ik mijn rekening en saldo gecontroleerd, die was altijd te laag maar niet verontrustend. Dus nu gooit de ATM het gevraagde bedrag naar buiten.Igor raadt me 2 plaatsen aan om die te bezoeken als ik verder reis. Ligt dat ook bij Kolomna in de buurt?vraag ik. Het blijkt er heel dichtbij te liggen en dat gaat er weer voor zorgen dat ik m'n routes moet verleggen. Igor heeft er vrienden die er een Hostal drijven, ik heb zijn mobielnr.dus er kan van alles weer geregeld worden zonder de benen uit het lijf te lopen. En dat is een groot probleem, want na deze trip moet de rug weer geopereerd worden, versleten wervels die vorig jaar hersteld werden maar we zijn weer terug bij af.Ik moet op pad in L'viv regelmatig zitten of krom staan, omdat alle kracht uit de benen is, soms lukt het maar net om een zitplaats te halen.Ik stond zo straks bij een dienst in een Gr.Orth. kerk en ja hoor weg kracht, terwijl velen ter kerke gaan om juist kracht te krijgen.Ik ging gebogen staan en tegelijk de hele gemeente in de kerk die al stond, ging dat ook doen.Ik overdreef door als laatste weer overeind te komen.
Henk moet nog even uitleggen waar precies de camping is en zo in Vinnitsa, misschien is het in te passen.Verder ben ik de hele dag bezig elk woord dat ik zie om te zetten en hardop te spellen.Om moe van te worden, toch leer je snel. Zo weet ik nu hoe je de letter die er uit ziet als 2 met de rug tegen elkaar geplkte K's het klinkt als de j in journaal.Het begint op te schieten ik zag ineens dat het bier waar orgineel zoiets als: AbBIBCbKE
staat gewoon L;vivsje betekent.
Woensdag 30-6-2010
Het gaat een beroerd hete dag worden en m'n gezicht is al lekker rood van de hele dag buiten lopen. Ik wil naar Castle Hill lopen maar de benen willen ook niet goed dus een taxi maar de laatste 50 mrt hoogteverschil moet weer gelopen worden, nu met een ijzeren trap door het bos. Al lekker nat kom ik boven en daar heb je een mooi uitzicht over alles. Er wordt in het Duits een uileg gegeven aan een kleine groep, zo hoor ik dat Rudolf de zoon van Frans Joseph, keizer van Oostenrijk tijdens de 1e WO, hier een kasteel had, maar omdat hij met zijn geliefde zelfmoord pleeg de bij Mayerling heeft het een andere militaire bestemming gekregen. Wacht even, dacht ik , moet ik die dame nu even verbeteren, want het was niet zijn vrouw die ook zelfmoord pleegd, het was ook niet zijn geliefde maitress maar een Nutte, een hoertje uit Wenen. Ik wilde haar corrigeren, maar met grote moeite wist ik te zwijgen maar om de geschiedenis nu zo'n geweld aandoen oef.
Ik besluit om helemaal terug te gaan lopen naar de tourist info buro. Dat is een bijzonderheid in de Ukraine want die is er nergens maar hier wel.Het is een erg vemoeiende wandeling, veel rusten in de schaduw en als ik bij het betreffende adres kom vind ik het niet. Loop een trap op en uit een deur komt een man aan wie ik het vraag. Nee, nee, ik weet het niet. Het is in dit gebouw, zeg ik, beneden ligt een brief voor hen. Ja die heb ik zien liggen, zegt hij. Wacht even, ik ben zo terug. Na 3 minuten is hij er weer met een visitekaart van het buro in de hand. Ze zijn hier niet meer en niemand weet waar ze gebleven zijn. IK bel de nrs van Lonely Planet en die van het kaartje maar krijg te horen dat de nrs onbekend zijn. Ik voel me nog vermoeider dan ik al ben.Henk zegt dat ik naar het openluchtpark moet gaan, misschien een bankje in de schaduw, dat lijkt me wel.Bovendien wist ik niet meer het internetadres van gisteren terug te vinden. Na weer veel dwalen liep ik tegen een andercafe met apestaartje aan. Morgen wordt er weer gescooterd, het lijkt alweer tijden geleden. Op naar ... tja.Richting Odessa laten we het daar op houden. En naar Kolomna want anders kan ik dat verhaal over die zak stront niet kwijt.