Thuiskomst

Giesbeek, 16 juni 2014
Donderdagavond loop ik een beetje door Aschaffenburg en zie het enorme kasteel, opgetrokken in rode steen en op elke hoek een enorme toren. Het geheel torent hoog uit over de stad. In 1945 is hier hevig gevochten, door hardnekkige Duitse soldaten die vaak in man tot man gevechten nog geloofden in een keerpunt van die oorlog. Het kasteel is ernstig beschadigd uit de strijd gekomen maar al spoedig gerestaureerd. Ik ben moe, erg moe, maar dat was ik ook al in Griekenland en ligt niet aan die 360 km lange rit van vandaag. Het weer lijkt steeds meer te herstellen van die vreselijke depressie van de laatste dagen. Ik besluit een dichtbijzijnd restaurant binnen te gaan en op de vraag of ik alleen ben kan ik meestal slecht antwoord geven. Ze willen me in een zaaltje achterin neerzetten, maar daarop antwoord ik dat het daar wel erg alleen is en ik krijg een plek aan het raam, voorin aan de straatkant. Terug op de kamer ben ik de codes voor internet kwijt die ik tegen een € vergoeding ontvangen heb. Ik heb ook geen zin en besluit naar bed te gaan want als ik morgenavond thuis wil zijn moet ik nog een afstand overbruggen van 420 km. Dus sta ik gepakt en ontbeten om half 8 klaar en start de scooter. Het is nog koud en guur en het lijkt op regen, maar het zal de hele dag droog blijven. De 25 gr. Haal ik niet maar het is een verademing om niet met die regen en kou van de afgelopen dagen op pad te zijn. Ik moet met een bochtje om Frankfurt heen en laat alles over aan de TomTom. Na 240 km ben ik aan de oostkant van Koeln zoals het op sommige borden staat aangegeven. Ik ben door het Westerwald gereden, dat gaat daar nog aardig op en neer met pittige klimmetjes. Ik permiteer me een soort gehaktbal met wat frites als lunch en dat moet het zijn voor vandaag. Kilometers maken heet dat, aftellen want ik wil naar huis. Maar zoals elk jaar borrelt de vraag langzaam naar boven: Wat gaan we volgend jaar doen Wim. Dat is een heel lastige vraag want er staat voor volgend jaar juni alweer een evenement op de kalender, een herinnering aan een gebeurtenis, dan 200jaar geleden. Maar het is te dicht bij huis om er een reis aan te weiden: Waterloo. Mijn persoonlijke betrokkenheid er bij komt door mijn opa van mijn opa, die heeft er gevochten en is door zijn heldhaftig gedrag op de dag en avond voor de slag bij Waterloo, bij Quatre Bras onderscheiden met de militaire Willemsorde 4e klasse. Die 4e klasse was bestemd voor het lagere kader, onderofficieren en hogere, werden met een hogere klasse onderscheiden. De Prins van Oranje, Willem II was bij hen aanwezig en deelde vrij gul die ordes uit want daarmee straalde het ook eer en glorie over hem uit. Die onderscheidingen toen, werden uitgereikt voor het openlijk gedrag van de mannen tijdens de strijd. Iedereen kon te weten komen hoe waar en wat er gedaan werd om die onderscheiding te krijgen. Nu ligt dat anders, bij de uitzonderlijke uitreiking moet de bevolking in het ongewisse blijven wat de onderscheidene heeft verricht. Alles dient strikt geheim te zijn en bovendien lijkt het dat er met een snuif cocaïne de held werd uitgehangen. Moderne tijden. De opa van mijn opa, betovergrootvader, heeft er in ieder geval een klein pensioen aan overgehouden. Hij, en ook zijn vriend uit Heerde die ook bij dezelfde actie is onderscheiden, moesten zich elk kwartaal in persoon melden op het stadhuis van Heerde en daarmee een Attest de Vita geven waarna zij hun toelage ontvingen.
Ik ben niet te weten gekomen hoe hoog die bijlage was, maar veel zal het niet geweest zijn.
Ik merk de aarzeling bij mij om naar die herinnering te gaan, een ander doel diende zich herhaaldelijk aan deze reis. Niet een nieuwe bestemming maar een oude, een zeer geliefde bestemming. Van die vele mensen die ik deze en ook andere reizen sprak, was het voor hen altijd een wonderschone bestemming. Ik wil en kan nog niet een duidelijkere beschrijving geven, want bij thuiskomst wachten verdere onzekerheden, waarover eerst meer duidelijkheid moet komen. De laatste 80 km is meer een thuiswedstrijd, door Duitsland langs Limburg, rustige landelijke wegen. Vliegveld Weeze, begin en einde van vele reizen, Dan Emmerich, voor de laatste keer deze reis over de Rijn en dan houdt net voor Zevenaar, boven op het viaduct over de Betuwelijn, de scooter er mee op. Ai, vergeten op tijd te tanken, maar ik heb een reservekanister in de vorm van een 1lt. fles coca cola gevuld met nog Albanese benzine bij me en het probleempje is opgelost. Ik bel Mieke om te laten weten dat ik met een kwartier voor de deur sta. Dan is deze reis weer volbracht. Bijna 5000 km.
Een PS.
Voor degenen die niet konden inloggen of geen bericht gekregen hebben: Waarschijnlijk heeft u @gmail.com en dan verdwijnen berichten van de site waarbenjij.nu in de spambox. Als u daarheen gaat en bij de betreffende bestanden zegt of aanklikt: This is not spam, dan kunt u de berichten weer normaal lezen.
Excuses voor het ongemak, zet daarom www.wimwagenaar.waarbenjij.nu in uw favorieten en dan kunt u altijd inloggen.