Gavrilo Princip en de liefde. Hoofdstuk 20 .

20. Gavrilo en de liefde.

Hoewel Gavrilo nog geen 20 jaar oud was toen hij zijn daad verrichtte die zijn leven zou bekorten, zijn er later gegevens naar boven gekomen waaruit bleek dat er enige affectie voor een meisje bij hem sprake is geweest. Zowel in het boek van Dedijer, als dat van Smith en ook in Konings boek The death of a schoolboy, komt duidelijk naar voren dat die affectie Nedjo’s zuster Vukosava Cabrinovic betrof. Helaas is de correspondentie tussen beiden verloren gegaan. Vukosava heeft ze ruim 30 jaar bewaard. Tijdens de 2e W.O., ze was met een arts getrouwd en was zelf tandarts, woonden zij in Kroatië en een door hen behandelde gewonde jongen kwam hen waarschuwen dat hij vernomen had dat de Ustase fascisten op weg naar hun huis waren om hen te vermoorden. Alles, ook haar correspondentie met Gavrilo, werd achtergelaten in Duzi en omdat ze die begraven had zijn ze nimmer teruggevonden. De schrijfster Rebecca West ontmoette Vukosava in de 30er jaren en schreef: Haar huid was licht, haar ogen antwoordden al voor haar lippen zover waren en ze had een van die vloeibare en snelle stemmen die nooit oud worden.
Hans Koning beschrijft de eerste ontmoeting tussen Gavrilo en Vukosava. Ze is een boek getiteld: De Geheimen van het Paleis in Istanbul aan het lezen. Als Gavrilo haar nadert slaat ze het boek dicht. ”Je vindt zeker dat ik dit in de vuilnisbak moet gooien, zei ze, “Niet als het van de bibliotheek is”, antwoordde hij. Ze was 15, ze hebben elkaar nooit gekust. Soms stuurde ze geld naar Gavrilo, ze heeft zelfs haar gouden kruisje dat ze droeg verpand, om het geld naar haar broer Nedjo en Gavrilo te sturen in de winter van 1913-14. Ze herinnerde Gavrilo als een teruggetrokken, soms geestig, een beetje sarcastische jongen, met diepliggende ogen, mooie tanden en een erg hoog voorhoofd. Hij probeerde haar horizon te verbreden door haar boeken te sturen en afbeeldingen van bekende schilders.
Volgens Ranka Cabrilovic, de dochter van Dusan, een jongere broer van Nedjo, waren ze “erg goede vrienden”.Jevjevic, een kennis van Gavrilo, vertelde over de intieme correspondentie die Gavrilo met haar had gehad. Gavrilo noemde Vukosava een‘eerlijke meid’. Vukosava probeerde een brief te herinneren die Gavrilo haar geschreven had op de avond voor de moordaanslag. Het gaat o.a. zo:

“Leeft de roos die ik je bij je vertrek gaf nog? I weet dat ze al verdorde een tijdje geleden, misschien is de herinnering eraan genoeg om haar weer te laten opbloeien. Ik zou zo graag weer bij je zijn in die eerste warme herfstdagen, ergens onder de bladerrijke takken en je te horen voordragen”:

Lees het vervolg en alle andere hoofdstukken in mijn boek: Een Mooie Zondag