Prama, Prama, Prama

Zaterdag 3 juli 2010.
Ik ga op weg naar Moldavie , dat is zeker. Maar hoever in Mo;davie is nog onzeker, omdat het afhangt hoe de wegen er zijn en wat er aan mogelijkheden zijn om te kunnen overnachten. Van Chernitsi tot Odessa is het 550 km, na 200 km is er een stad in Mo;davie , Balti waar hotels zijn. Chisinau ligt op 350 km. Ik heb besloten dat ik wel zie waar het schip strandt. Na 70 km kom ik bij de grens, De Ukrainers sturen me met een papiertje door naar Moldova, zoals ze hier zeggen. Weer stempels en een ander hokje, daar zegt een man met een wijds gebaar: Moldova. Ik geef gas en wordt terug geschreeuwd. Ik ben er nog helemaal niet. Hij wijst op een tafel waarop tassen staan. Nee he, ik prober net zo onnozel te kijken als gisteravond na de overwinning van ons slftal, toen een agent me aanhield toen ik op de scooter at eten probeerde te halen en al een biertje op had, wat hier met 0 promile verboden is. Beiden willen de papieren zien, toen en nu ook aan de grens. De eerste kan het niet lezen, een boerenpummel, en de 2e is op z'n pik getrapt omdat ik weer eens een belangrijk persoon over het hoofd zag. Na een tijdje krijg ik alles terug en moet me bij het volgende loket melden. Spreek je Engels? vraagt hij. Kom even binnen, terwijl z'n maat me heeft verteld dat het nog wel 5 minuten kan duren. Voor die motor van mij, pardon een scooter van 50 cc, verbeter ik, voor die motor is een klein bedrag wegenbelasting nodig, Moldova is een arm land, 4 euro is voldoende. Ik doneer € 5. en probeer niet om wisselgeld te vragen. Het smeert alle raderen, Ik rij fluitend Moldova binnen en probeer verschillen te zien.De weg lijkt beter maar dat is verradelijk, er zijn smerige overdwartse met sintels gevulde stukken die pas op het laatst ziet.Het landschap is prachtig, het is echt genieten, maar dat mag niet langer dan 3 seconden duren, daarna moet je de weg weer " lezen".Kijken wat er veraf is en dan wat dichtbij is. De kuilen, zeg maar: wakken in het asfalt zijn niet zonder gevolgen als je er in of doorheen rijd.Tosch lukt het ook hier om de 80 p/h te halen, maar alleen als je zeker weet dat de weg goed is, maar met al 200 achter de rug en nog 130 km te gaan schiet het op. M'n zitvlak en de rug zijn dringend aan revisie toe. Moldova zou het armste land van Europa zijn, maar toen we vorig jaar in Albanie waren, vind ik dat Moldova er beter uitziet. Ja, er bijna geen industrie er er is geen of nauwelijks iets als een economie. Iedereen staat langs de weg met wortelen, uien, augurken, tomaten, kersen en wat ze nog meer verbouwenof plukken in het bos.Bergen heerlijke paddestoelen, maar ik kan niet kamperen en dus ook niet koken. Dat niet kunnen kamperen vind ik steeds meer een probleem, dwz het ontbreken van Campings. Ja Henk, Vinnitse ligt te ver weg van mijn route, helaas.Voor Chisinau (spreek uit: kisinau)heuvelt het nog behoorlijk en heb ik mooie vergezichten over het land. Luxenburg! daarmee kun je het vergelijken, ook hier oogt alles schoon, geen zwerfvuil.Alleen als je je wast s'avonds is alles zwart, vuil in de ooghoeken zelfs het haar onder de helm is zwart en zit onder het stof.Douchen dus. Maar ik zit er doorheen op zo'n 30 km van Chisinau. Ga stoppen in de schaduw en eet een homp heerlijk gebakken brood. Controleer de scooter, genoeg lucht in de banden, die krijgen er goed van langs onderweg. Hijs de rugzak weer op en voel dat de rug er zowat geweest is. Er is weer een schouderzeel afgescheurd van de rugzak en wel op dezelfde plaats als vorig jaa in Stokholm. Een haak met bajonetsluiting brengt weer de oplossing. Ik rij weer en kom de stad via een 8baansweg zonder strepen binnen zakken. Wat te doen? Vragen. Ik roep 2 mannen aan , maar in deze landen is men niet zo erg gediend om geroepen te worden en je ergens mee moeten bemoeien.Er stopt een jongeman op een mountainbike naast me en vraagt in het Engels of hij van dienst kan zijn. Ha, dat moet ik hebben, ik vertel mijn verlangen; een niet te duur hotel. Follow me, en ik tuf achter hem aan door het verkeer. Hij heeft een goede conditie en we stoppen bij een hotel op een heuvel: Hotel Chisinau keurig in Stalinistische stijl gebouwd, wij naar binnen en ze vragen 400 lei, dat is zegt Grigore €25. Maar dat kan beter vindt hij. Follow me. He dacht ik dat is een mooie naam voor als ik een reisburo ga beginnen voor dwazw maar mooie reizen ga naar: Follow Me!We rijden via sluiowegen naar een super voormalig kommunistisch ogend hotel. Kamer € 18. Maar het water doet het niet en als dat om 6 uur nog niet doet komt het ook niet meer goed. Kan ik met visa betalen? Njet. Is er tv op de kamer? Njet. Ik wil net als Grigore de match Duitsland-Argentina zien.Ik ben moe en neem de gok, want ik kan de scooter bewaakt achter het hotel kwijt. Hij wil dan paspport en geld.Het moet zoals hij het wil: als ik m'n rugzak daar willaten om geld te halen van de bankomat moet die zo liggen als hij het wil. NOg nooit van klantvriendelijkheid gehoord.Grigore waarschuwt dat een bankomat als die niet de transactie kan dien de pas niet terug geeft maar inslikt. Ook dat nog! Wat een land. De visa lukt wel en de INg niet.Ik krijg het telnr. n
van Grigore voor het geval er mog in een Moldovische sloot geraakt wordt.Op mijn eteage is een kamermeisje maar niet voor alle wensen. Het water doet het maar vooral niet drinken! en op de kamer staat een tv. Na een stortbad en de voetbal ga ik de straat op en vind een restaurant.Er zit een tafel jongelui een spel Carcassonne te spelen en ze spreken goed Engels en vragen me aan tafel. Veel over Moldova en Trans-Nistri gesproken, de afgescheiden provincie. Ik mag het geen land noemen, het ligt gevoelig. Het zijn een stelletje verstokte kommunisten die met veel machtsvertoon het verleden willen handhaven. Ze vinden het grappig dat ik er na toe wil gaan.Of ze terug willen naar Roemenie? Neee, nooit zeggen er een paar, een ander is daar niet zo stellig over. Zo ligt het ongeveer .De regering over deze 4 miljoen mensen is samengesteld uit 4 partijen. Willen jullie bij Europa horen? Ja, maar niet tot elke prijs. Kijk, daar hou ik van : een arm maar trots land.Ik vraag maar niet of ze de film Sextraffic kennen. Een soort roadmovi, gefilmsd als documentaire, waarin 2 zussen onder valse voowenselennaar Bosnie worden gebracht en als bardame in Londen te gaan werken, dat wordt ze voor gehouden.Je ziet de mensonterende sex handel en de teloorgang van meisjes. Je kijkt gefascineerd en gelooft door de manier van filmen dat het echt is,
We nemen afscheid en ik ga nog voetbal kijken maar het wordt te laat en ga slapen.

Zondag.
Om 8 uur sta ik buiten en loop naar de scooter en elke keer is het een sensatie als hij er ook staat. De nachtwaker woont in een ijzeren constructie op 3 mtr. hoge palen en heeft 2 of 3 honden.Er lopen er ook een stuk of 8 illigale honden bij en ze slaan allemaal aan als ik kom. Hij heeft de wind eronder bij hen want ze stoppen op zijn bevel. Ik wil weg en hij 10 Lei.Als ik ponteficaal weg wil rijden wil de Kymco niet starten. Ook niet op de kick.De nachtwaker kijkt me aan alsof hij zeggen wil: Neem een hond, die luistert altijd en wil niet naar Odessa.Dan pakt de machine en ik ben op weg naar Odessa, de motor slaat weer af als ik voor een verkeerslicht stop. Daarna is het over, waarschijnlijk een vuiltje. Veel vragen want borden kent men niet. Uiteindelijk staat Bender aangegeven, dat is de grensplaats.
Ineens staat er een bord Stop op de weg en aan een tafeltje in de schaduw van een boom zitten 4 douaniers met die rare hoge petten op en szitten naar mij te kijken als ik bij hen stop. Paspoort van mij en van de machine.Het gaat van hand tot hand. IK probeer te lezen wie zij zijn . Moldavische douane, dan is het gi\oed.Ik moet geen stempel van Trans-Nistri in m'n paspoort krijgen, want dan is tie meteen ongeldig geworden en kom je de Ukraine niet meer in.Het zelfde geldt voor Kosovo, dan kom je Servie niet meer in of Iran dan kom je Israel niet meer in of Israel, dan kom je Syrie niet meer binnen. Heb je een kaart bij je vraagt een douanier. Tuurlijk zeg ik. Kijk, zegt hij, en wijst aan, je kunt beter zo en zo gaan, dan omzeil je Trans-Nistri. Het is beter zegt hij in gebroken Engels, ze zijn niet OK daar, en wijst richting de anderen. Een verstandig mens meent zo'n raad van een douanier ter harte dus ik zeg: Maar ik wil naar Tiraspol, de hoofdstad van TN. Hij heft de handen omhoog. Dan ga ja naar hen, en hij wijst naar de roadblock verderop, van de tegenpartij zeg maar. Daar staan eerst een stel soldaten die eerder op huurlingen lijken met hun tatouages op de armen en zware wapens nonchalant op het lijf. Daarna begint de poppekast met formulieren etc.Dan eindelijk iemand die Engels spreekt en ik begin het systeem te begrijpen Ik heb eeb custumofficer nodig om formulieren inn te vullen en hij is etc.Na 6 formulieren en een half uur ben ik €3.50 kwijt en betaal met lokaal geld.Doe alsof ik geen € heb. Iedereen blij en ik rij . Slechte wegen en niets goed aangegeven. Alsof de vijand dadelijk binnenvalt en dan verdwaalt.Dat die ik want ik kom weer bij een roadblock en zeg Sorry en draai weer om. Over de Nistri, een mooie rivier met een gerestaureerd kasteel en weer die huurlingen, maar ik mag door.Wanneer ik weer verkeerd rij blijven een paar mannen in hun auto met me mee rijden, een met 4 gouden snijtanden, ze beduiden dat ik het bord rechtsaf naar Odessa moet negeren en met hen meerijden, je gelooft die type's toch op hun woord? Ze stoppen en leggen in het Ukrains uit dat ik Prama, Prama moet en na 3 km bij most rechtsaf naar Odessa en dan weer Prama, Prama. Duidelijk, alleen weet ik niet wat most is. Gollandia, OK zeggen ze en grijnzen, net als Grigore, die op z'n kruis wees toen hij zei dat Brasilia verloren had, ook hij grinnikte. Goed, ik rij over eindeloze betonwegenen doe dat helemaal alleen, niets te zien, zelfs geen kip.Een lange lege weg. Zouden ze me te grazen willen nemen? wel 6 km verder is er die most, een brug en de afslag Odessa. En veel verder is er weer die grens, eerst weer die griezels, de soldaten en dan de formele" bestaatnietland" douaniers. De eerste vraagt hoeveel geld ik bij me heb. He, waarom vraag je dat? Hij spreekt Engels en dus is het oppassen met die gasten.Hij zeurt nog wat door en ik zeg hem de reden van die vraag niet te begrijpen. Hij stuurt me door naar een volgende beambte.Dat duurt nogal even en ik heb de camera voor de buik hangen en druk licht op de ontspanknop om hem te activeren., want ik zag een mooi plaatje van een wachttoren en de vlag van dit land groen en 2 x rood.Er komt zo'n hoge pet op me toe lopen en ik moet mee. Hij wil de camera zien en kent dat ding heel goed, weet precies hoe hij de laatste foto kan zien, een zonnebloemveld. Tourist picture, zegt hij teleurgesteld. No custom picture!Tuurlijk niet. Ook hij wil weten hoeveel geld ik bij me heb. Ik trek de knip en haal al het geld er uit. Wat lei en Hrivni's zo'n €20. Little money, klaagt hij. How come? Ik toon de visa. Hij wrijft langdurig over het hoofd alsof we een serieus probleem hebben. Ik kijk of er niets aan de hand is en alle tijd heb. Na een tijdje gaan we weer ergens anders heen en hij geeft mijn papieren aan een ander en loopt weg als hij er niets meer mee te maken wil hebben.Ik sta buiten met de zware rugzak in de hete zon en voel m'n rug. Ik klop en doe de deur open en vraag What is the problem sir? En krijg m'n papieren terug en mag opdonderen uit dit kippenland.Dan is de hobbel met de Ukrainers kinderspel en mag ik op weg naar het laatste stuk naar Odessa.Mensen lopen afgeladen met tassen te voet naar de grens, inkopen in Ukraine. Ik las regels die men ingesteld heeft om dat te beperken etc.Het is allemaal Europa waarin dit gebeurt bij grenzen en je kunt er op de scooter naar toe!Ik tel af hoe ver nog, 60 km dan 40 en dan ben ik bij een rotonde en begint Odessa.Ik neem een foto van de scooter bij een zuil met de naam ODECA. Ik heb het gehaald, er staat bijna 3000 km meer op de teller dan bij het vertrek. Ik rij de stad in en zie een stad die wel Barcelona lijkt of boulevards van Parijs of Marseille. Platanen en alleen maar terrassen en flanerende mensen, standbeelden imposante gebouwen, raar uitgedoste mensen. Dit is een Europese stad. Amsterdam aan de Zwarte Zee. Een stad die bruist van creativiteit. Om 7 uur 's avonds begint de pantoffelparade, gezinnen, geliefden, vrijgezellen, iedereen, prachtig in de , met deze hitte, schaarse kleren, loopt over de promenade en afgesloten boulevards en in de parken. Zo. n stad in het oosten? Ja, maar daarover een volgende keer.