Lege handen
Door: Wim
Blijf op de hoogte en volg Wim
22 Juli 2010 | Duitsland, Möhnesee
Lege handen
Vannacht stak in St.Polten Oostenrijk waar ik op een camping overnachtte, een noodweer op. Ik had de buitentent met een paar haringen in de grond gezet en die vloog fraai door de lucht en al het hemelwater met een stormwind, kwam zo door de binnentent op mij en de slaapzak neer. Dat gebeurde later die nacht nog een keer nadat ik geprobeerd had de boel een beetje vast te zetten. De volgende dag probeer ik tot in Duitsland te komen, er staat een harde wind en nog tegen ook. Het dreigt elk moment te gaan regenen maar ik houd het tot Passau droog. Dan begint het, regenpak aan en een uurtje later komt de zon door en begint het weer fraai zomerweer te worden. Die dag rij ik tot Scheulding en de teller staat op 310 km. Er staat een echtpaar met fiets en hond in een karretje naast me op de camping en zij rijden de Donau langs en dan een andere route naar huis. Ik rij al 1200 km langs die Donau en je krijgt hem maar zo af en toe te zien. De daarop volgende dag kom ik tot Bad Kissingen, een echt kurort, mensen met krukken en of stokken. Ik kan er zo bij lopen, het valt niet op. De teller staat op 290 km. En kom ik op de laatste camping van deze reis. Aan de Mohnesee. Dat valt niet mee, je denkt dat er alleen maar campings zijn maar er zijn er maar 2 aan dat hele meer. En ze staan barstens vol. Ik kan nog een plekje krijgen, maar op mijn wens; schaduw kan niet worden voldaan. Ik ben er om 10 voor 3 maar mag er niet op voor 3 uur. Ruche. Om 20 uur gaat de poort dicht en kun je er met welk voertuig dan ook niet meer op. Om 8 uur in de morgen gaat de poort weer open, niet eerder. Of ik wel even €.15.- neer wil tikken.
Kijk, dat heb je nou met Duitsers op 't eind. Ze zijn charmant, formeel en weinig op aan te merken. Elk jaar weer, als ik door Duitsland rij verbaas ik me waarom ik er niet vaker of langer heen ga. Het is er schoon, het eten is goed en veel goedkoper dan bij ons. Kortom veel van wat bij hen is vind je ook bij ons, je bent alleen veel minder geld kwijt. En dan is het vervelend als ik op de laatste dag van mijn reis geconfronteerd word met al die starre dingen van hen: Nee u mag nog niet op de camping, het is nog geen 3 uur. Nee, u kunt pas om 08 uur vertrekken, niet eerder. Nee, na 19 uur kunt u niets meer te drinken krijgen. Nee, wij zijn de enige "open"camping aan de Mohnesee. Nee, u kunt alleen cash betalen. Ik help ze als een Italiaans echtpaar wil inchecken. De Italiaanse dame spreekt ook Frans en Spaans. De Duitsers spreken alleen Duits( nee, wij spreken alleen Duits).De sierlijke Italiaanse , ciao, vraagt wat we doen: Frans of Spaans. Laten we Spaans doen, dat Frans ook altijd. Uiteindelijk is iedereen blij, de mensen van de camping ook, want nu zijn er t.a.v. de reglementen geen misverstanden meer. Als ik wegga naar mijn tentje vraag ik of ik het bierglas kan meenemen. Het dienstertje moet het vragen en dan weet ik het antwoord al. Het is niet anders als dat voetballen tegen hen, op laatst sta je met lege handen.
Enfin,
De laatste etappe is nog 200 km en dan staat de Kymco weer voor het huis. 6500 km in 29 dagen. Het hoofd helemaal vol met indrukken en belevenissen. De Kymco heeft altijd zuiniger gelopen dan 1 : 40. Ik heb 21 dagen op de scooter gezeten, de andere 8 ook wel, maar dan bleef ik op de zelfde plaats.
Voor mijn nieuwe Kymco-lezers en dat geldt natuurlijk voor alle lezers, ik zou het fijn vinden om je mening over dit reisje te lezen. Dat kun je doen door je commentaar te schrijven onder dit laatste verhaal.
Vannacht stak in St.Polten Oostenrijk waar ik op een camping overnachtte, een noodweer op. Ik had de buitentent met een paar haringen in de grond gezet en die vloog fraai door de lucht en al het hemelwater met een stormwind, kwam zo door de binnentent op mij en de slaapzak neer. Dat gebeurde later die nacht nog een keer nadat ik geprobeerd had de boel een beetje vast te zetten. De volgende dag probeer ik tot in Duitsland te komen, er staat een harde wind en nog tegen ook. Het dreigt elk moment te gaan regenen maar ik houd het tot Passau droog. Dan begint het, regenpak aan en een uurtje later komt de zon door en begint het weer fraai zomerweer te worden. Die dag rij ik tot Scheulding en de teller staat op 310 km. Er staat een echtpaar met fiets en hond in een karretje naast me op de camping en zij rijden de Donau langs en dan een andere route naar huis. Ik rij al 1200 km langs die Donau en je krijgt hem maar zo af en toe te zien. De daarop volgende dag kom ik tot Bad Kissingen, een echt kurort, mensen met krukken en of stokken. Ik kan er zo bij lopen, het valt niet op. De teller staat op 290 km. En kom ik op de laatste camping van deze reis. Aan de Mohnesee. Dat valt niet mee, je denkt dat er alleen maar campings zijn maar er zijn er maar 2 aan dat hele meer. En ze staan barstens vol. Ik kan nog een plekje krijgen, maar op mijn wens; schaduw kan niet worden voldaan. Ik ben er om 10 voor 3 maar mag er niet op voor 3 uur. Ruche. Om 20 uur gaat de poort dicht en kun je er met welk voertuig dan ook niet meer op. Om 8 uur in de morgen gaat de poort weer open, niet eerder. Of ik wel even €.15.- neer wil tikken.
Kijk, dat heb je nou met Duitsers op 't eind. Ze zijn charmant, formeel en weinig op aan te merken. Elk jaar weer, als ik door Duitsland rij verbaas ik me waarom ik er niet vaker of langer heen ga. Het is er schoon, het eten is goed en veel goedkoper dan bij ons. Kortom veel van wat bij hen is vind je ook bij ons, je bent alleen veel minder geld kwijt. En dan is het vervelend als ik op de laatste dag van mijn reis geconfronteerd word met al die starre dingen van hen: Nee u mag nog niet op de camping, het is nog geen 3 uur. Nee, u kunt pas om 08 uur vertrekken, niet eerder. Nee, na 19 uur kunt u niets meer te drinken krijgen. Nee, wij zijn de enige "open"camping aan de Mohnesee. Nee, u kunt alleen cash betalen. Ik help ze als een Italiaans echtpaar wil inchecken. De Italiaanse dame spreekt ook Frans en Spaans. De Duitsers spreken alleen Duits( nee, wij spreken alleen Duits).De sierlijke Italiaanse , ciao, vraagt wat we doen: Frans of Spaans. Laten we Spaans doen, dat Frans ook altijd. Uiteindelijk is iedereen blij, de mensen van de camping ook, want nu zijn er t.a.v. de reglementen geen misverstanden meer. Als ik wegga naar mijn tentje vraag ik of ik het bierglas kan meenemen. Het dienstertje moet het vragen en dan weet ik het antwoord al. Het is niet anders als dat voetballen tegen hen, op laatst sta je met lege handen.
Enfin,
De laatste etappe is nog 200 km en dan staat de Kymco weer voor het huis. 6500 km in 29 dagen. Het hoofd helemaal vol met indrukken en belevenissen. De Kymco heeft altijd zuiniger gelopen dan 1 : 40. Ik heb 21 dagen op de scooter gezeten, de andere 8 ook wel, maar dan bleef ik op de zelfde plaats.
Voor mijn nieuwe Kymco-lezers en dat geldt natuurlijk voor alle lezers, ik zou het fijn vinden om je mening over dit reisje te lezen. Dat kun je doen door je commentaar te schrijven onder dit laatste verhaal.
-
22 Juli 2010 - 13:11
Federico:
Krijg je je helm nog wel op met die bos met haar Wim?
Dat van die camping komt waarscheinlich umdass sie vielen alten leuten zulassen die am abends nicht viel mehr sien und dahn die weg kwijtsuchen.
Sicherheit Erst !!
Guten letzte Kymometers
-
22 Juli 2010 - 13:18
Henk:
Mooi geschreven Wim , maar met een scooter naar oekraine???
Ik zie het mezelf niet doen, ik ben meer een taxi, trein, vliegtuig en bus type.
Dan ontmoet je ook meer lokaal volk.
Maar, respect voor je zitvlees en je typwerk.
Waar is de volgende reis heen ?? -
22 Juli 2010 - 13:50
Cleo, Jan & James:
We zijn benieuwd naar de rest van de verhalen/foto's. Hopelijk horen we ze snel! -
22 Juli 2010 - 17:56
Cor Nas:
Wim,
Ik heb genoten van je verhalen.Je schrijft zo beeldend dat het leest als een "goed"boek.
Mij persoonlijk lijkt het helemaal niets om zo'n reis in je eentje te maken, maar jij geniet er leesbaar van en daar kan ik dan ook weer van genieten.
Ik hoop dat je rug op knapt van een goed bed en de verzorging van Mieke.
Tot spoedig ziens,
groeten,ook van Corry,voor jou en Mieke -
22 Juli 2010 - 18:44
Arie Van Loon:
wim ik heb erg genoten van je verhaal , droom er ook wel van om dit ooit te kunnen doen , al was je reis niet altijd makelijk , je stond met humor en moet en soms een enkele euro alle moeilijk heden neer
ik wil je nogmaals hartelijk danken voor het in gedachten mee rijden
m.v.groet arie van loon
lid kymco toer club
en ook people,s
p,s ik hoop dat u nog eens wat van u laat horen -
22 Juli 2010 - 20:29
Wim Wagenaar:
Ik zag bij terugkomst datHenk02, een van mijn lezers, een ernstig verkeersongeluk heeft gehad. Ik wil hem vanaf deze plek een goed herstel wensen en hoop dat hij weer volledig opgeknapt gaat worden. -
23 Juli 2010 - 13:52
Paul De Lange:
Wim !!!
ik neem in grote bewondering m'n petje voor je af.
Heb je reis gevolgd en gelezen.
Prachtig wat je allemaal meegemaakt hebt
grt.PaulGD (Kymcolid) -
24 Juli 2010 - 20:21
Marijn Lucas:
Wim: Heb respect voor dat je zo'n eind gereden op de scooter. Maar je hebt een Kymco dus dat zit wel goed. 6500 km in een maand. Ga er maar aan staan. Je hebt goed zitvlees. Qua verbruik kan een auto hier niet aan tippen. 1:40 Je hebt mooie verhalen geschreven. Nogmaals respect.
(Lid: Scooter Tourclub Nederland ) -
04 Augustus 2010 - 11:12
Gerrit Kouwenhoven:
Zelfde ervaring in Duitsland: nee, je komt er niet op voor 15.00 uur. Een andere Duitser die net als wij om 14.15 arriveerde had de volgende oplossing: "hij heeft maar één camping, maar ik heb er vele" en maakte rechtsomkeert en ging naar een andere camping in de Eifel. Daar zijn er wel meerdere. -
22 Augustus 2010 - 22:08
Ruud Sint:
Mooie verhalen, Wim. Ik leef helemaal met je mee, ik toer ook al een groot deel van mijn leven op 2 wielen en kampeer ook steeds maar ben nog nooit zover naar het oosten gereden. Ben net terug van een toertochtje van 6 weken en zou zo weer weg willen gaan. Succes verder en wie weet komen we elkaar nog eens tegen. -
23 Augustus 2010 - 16:48
Hans Van Dam:
Bedankt Wim Ik heb genoten van je reisverslag. Je wist leuke anecdotes te vertellen over het land of streek dat maakt zo`n verslag levendig.
Je hebt beslist niet de makkelijkste richting gekozen.
Zo een avontuurlijke reis naar Oost Europa spreekt mij ook aan.
Ik denk dat ik de richting van de baltische staten eens op wil gaan, met mijn PS.
Maar ik ben ook jouw leeftijd welliswaar gezond maar besef dat ik dan niet te lang meer moet wachten.
Ik hoop ook dat het verder goed gaat met je rug en je de dingen kunt doen die je nog in petto hebt.
Groet; Hans van Dam -
26 Augustus 2010 - 10:22
Jan Houtkamp:
Ik heb zeer veel bewondering voor je Wim ben pas een jaartje bezig op een scooter en leer veel van je verhalen.
veel sterkte met je rug en wacht op je volgende verslag.
Ria en Jan -
12 September 2010 - 15:37
Ria Kragt:
Dag Wim,
Natuurlijk weer lekker laat, maar ik heb nu in een keer kunnen genieten van jouw verslag van die avontuurlijke reis. Petje af! Ik moet er niet aan denken, maar het is geweldig zoals jij dat doet en beschrijft.
Hoe is het nu met je? En met jouw rug?
Hartelijke groeten, Ria -
27 September 2010 - 20:18
Roelf Van Der Veen:
dag wim
een zeer mooi verslag die het duidelijk maakt dat je met een scooter ook de wereld kan verkennen .en nog op een mooie manier deze landen kan doorkruizen.
bedankt voor het delen van dit prachtige verslag ,.
roelf
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
