Gute Straße

De titel van het vorige verhaal slaat op de eindeloze velden zonnebloemen die al bij de monding van de Donau, nu zo1n 1200 km verderop begonnen en nog steeds voortduren. Maar eigenlijkm is er maar een man van die hele Donau schatrijk geworden en die woont aan de Maas.
Mijn reis vervolg ik van Zemun naar Hongarije in het zuiden bij Pecs in de buurt. Daar ga ik een camping zoeken.Vandaag van Novi Sad naar Vukovar in KroatieDe grens is de brug over de Donau, de 2e al vandaag, bij Novi Sad bouwt men een dubbelebrug over die grote rivier. 3 km lang en ik mag er gewoon over, terwijl het een autoweg is, zolang ik maar d e2 euro betaal. Dan de grens, geen gedoe en ik rij een half uur langs de Donau naar Vukovar. De watertoren staat er nog zoals vanuit de Balkanoorlog. Je ziet dat er met heel veel genoegen enorme mortier en kanonsgaten in het beton geschoten zijn. De Kroaatische vlag wappert fier, zoals dat heet op die ruine. De rest van het stadje is of nieuw of staat er nog net zo bij als toen. Uitgebrand, inelkaar gegooid en kapotgeschoten. Veel huizen met pleisterplekken op de muren waar de gaten in zaten. De bedoeling is dat het een nationaal monument is voor wat de tegenpartij heeft aangericht. IN de omringend elanden van Kroatie heb ik dat niet gezien terwijl er alle redenen toe waren. Maar eeb Brits commandant, die na die slachting in Vukovar als een van de eersten het plaatsje binnenkwamen en het drama aanschouwde, was hevig geemotioneerd. Hij verklaarde voor een camera dat degenen die dit hebben aangericht geen menselijke wezens waren. De Kroaten maken er goede sier mee hier in Vukovar en de Serven betalen het gelag. Maar zoals veel Britten zeggen: There are more crooks in the kitchen. Ik rij Hongarije binnenen m,n portemonnaie gaat uitpuilen van al die nutteloos geworden biljetten. In Servie hebben ze biljetten vanaf 20 ct en de Ukraine vanaf 10 ct. Daar is nauwelijks muntgeld. Vergeten inmiddels wat de leu of de lei waard waren, ze vullen de bundel souvenirs van Oud Europa.
Gisteren op de camping aangekomen war ik 26 jaar geleden met mijn gezin de 14 dagen heb doorgebracht. We hadden nog visa nodig en er waren lange wachttijden aan de grens.Wachttorens en prikkeldraad, maar in Hongarije zag je een ontluikend en toegestaan prive onderneminkjes opkomen. Kleine restaurantjes, die dingen.Het was tevens de ontmoetingsplaats van door de muur gescheiden families, die vonden hier een mogelijkheid elkaar tijdens de vakantie te ontmoeten. Nu is het Balatonmeer weer helemaal voor de Hongaren, op wat Duitsers na en wat Hollanders. Mijn camping is bijna hetzelfde gebleven, er is nauwelijks geinvesteerd. Veel leegstand hier en een overcapaciteit tot de vraag. Voor mijn gevoel is het hier redelijk aan de prijs met de dingen, maar wat is je norm? Mijn zoon berichtte mij toen ik hem O.Europa als vakantiebestemming voorstelde, dat de slechte wegen hem weerhielden. Ik dacht ja, als je uitgaat dat de norm de wegen in de Ukraine is, dan is het goed gesteld in Oost Europa wat dat betreft. Neem je de wegen in Hongarije als norm dan is het bar slecht gesteld, met een uizondering voor Bulgarije. Ook aan het Balatonmeer is het erg heet. Ik lig noodgedwongen om 22 uur in de tent en het zweet lekt m,n lijf uit. Ik was in een been wel op 20 plekken door muggen gestoken en eigenwijs zoals ik altijd ben, was ik gaan krabben tot er bloed kwam, en die wordt door pillen ook nog eens verdund. Bedankt voor de tip, zoemden de muggen en vielen massaal aan. Dus de tent in. Om 01,30 wordt ik gewekt door het onweer, de tent uit want mijn was lag er nog op te drogen. De temp.meter op de scooter wees op dat moment 27 gr aan. Ik liet me door de opstekende wind wat droog blazen en ging weer slapen. Ik besloot de rust de rus te laten en naar koelere en muglozer streken te verkassen: Oostenrijk. Maar zoals zo vaak is die gedachte van de vorige avond bij het opkomen van de zon verdwenen. Ik rij naar de andere kant van het meer naar Badaconi en rij het weggetje op waar mijn dochter en mijn vrouw een vrolijke anecdote beleefden Ga op zo,n 100 mtr hoogte een glas heerlijke Olazrisling drinken van een wijnboer, een bel van 20 cl voor 75 ct. Iets verderop ligt het landgoed en csarda van de fam. Esterhazy. Daar hebben we toen geluncht, maar niet teveel achterom kijken, het leven is als verwarrend genoeg. Terug bij de tent krijg ik ineens een geweldig idee voor een rit volgend jaar. Maar ik spring eerst in het meer om alle verhitte gedachten de nodige afkoeling te bezorgen. Ik was toen ik hier gisteren aankwam bij een grote Suzukidealer van motoren aangegaan en ze hadden de goede bougie voor de Kymco. De monteur toonde me de oude, er zat bijna geen contactpunt meer op, het bochtje was helemaal weggebrand. Maar het is weer starten en lopen. Gute straße zegt de monteur, hij vond mijn reis schitterend, was ooit in Uden geweest. Ik ook. Hier aan het Balaton wordt op een laagschalige manier vakantie gevierd, veel fastfood en redelijke prijzen, iedereen lopt in badkleding over de straat, er is niets gekunsteld og design. Men is op vakantie en dat is het wel. Zwemmen, eten, drinken, snoepen, zichzelf zijn. Ik weet het niet, er mist iets, maar ik kan er niet opkomen,