Einde van het reizen
Door: Wim Wagenaar
Blijf op de hoogte en volg Wim
12 Juni 2016 | Sri Lanka, Wattala
Voor degenen die mijn Facebook niet lezen.
Op 25 april 2016 vertrokken wij , Mieke en Wim, naar de Provence. We hadden schitterend weer i.t.t. de berichten die we voor die tijd lazen in de kranten. Maar Wim is moe en wil op een gegeven moment naar huis. We willen door de ANWB teruggehaald worden want Mieke heeft nog nooit met een auto-caravancombinatie gereden. Dat gaat niet want de ANWB wil weten wat Wim mankeert. In het ziekenhuis van Carpentras kan men niets ontdekken en dus besluiten we op 6 mei zelf naar huis te rijden. Mieke doet dat fantastisch en die avond komen we tot Nancy. Wim is zo moe die wil een hotel maar op de parkeerplaats van een hotel kan hij geen adem meer krijgen. Mieke holt naar de receptie en die bellen de Sappeurs-Pompiers. Die komen en even later ook een ambulance en hij gaat naar een ziekenhuis en wordt aan een hart-longmachine gekoppeld. Er worden een lijst van mankementen bij hem geconstateerd: De nieren doen het niet meer-hartritme storingen-maagbloedingen-longfuncties onvoldoende , ook door een dubbele longontsteking- een oog is ernstig beschadigd en heeft te weinig zuurstof gehad en moet als verloren worden beschouwd.. Hart en longen moeten wisselend van zuurstof worden voorzien en nog wat dingen. In 14 dagen valt hij meer dan 10 kg af. De 4 kinderen worden dringend verzocht onmiddellijk naar Nancy af te reizen. Wim wordt in een kunstmatige coma gehouden. Mieke slaapt in een naastgelegen klooster bij de nonnen. Na 14 dagen kan Wim vervoerd worden naar Rijnstate Arnhem en een paar dagen later is hij weer thuis. Doodop en kan bijna niets. De artsen geven hem te verstaan dat een scooterreis niet verstandig meer is. Wim herinnert zich wat hij in 2012 schreef op weg naar Santiago de Compostella:” Om 6 uur in de ochtend dampt de Maas als een oude Russische Samovar en het is 2 gr. Ik kruip op handen en voeten naar buiten en bedenk me dat ik toch met mijn 68 jaar te oud ga worden voor dit soort strapatsen.” Nu 2016, Ik besluit dat het genoeg is , nog een rit met de scooter en het gaat op suicide by scooter lijken. Ik stop ermee. Bovendien, al zou ik willen, voorlopig mag ik niet rijden met één oog. Bloedend hart maar ja, wat moet ik. Reizen is het rijm ontdekken in al het ongerijmde. Maar het gaat nog weken, maanden duren eer ik weer een beetje de oude ben.
-
12 Juni 2016 - 10:54
Annette Lhors:
Hé lieverds !!
wat schrik ik daarvan !!! bezig met mijn eigen problemen dacht ik toch wel veel aan jullie (was het maar omdat ik de schitterende boek van Wim nog moet betalen !!) maar het was altijd "morgen ga ik bellen:...
ik doe het NU !!!
xxxAnnette -
12 Juni 2016 - 12:23
Joke Polman:
Lieve Wim en Mieke, dat wordt nu echt even heel erg uitrusten en voorlopig na-genieten!! Héél veel sterkte voor de komende tijd. Veel hartelijke groeten van Joke uit Oirschot....... -
12 Juni 2016 - 14:01
Manon:
lieve Wim,
Geniet nu maar in rust van alle moois om je heen. Daar valt ook nog genoeg te ontdekken. We komen gauw weer bij jullie langs.
Dikke X voor jou en Mieke
Manon -
12 Juni 2016 - 14:50
Bé En Ina:
Hoi Wim en Mieke, dat was dus wel even ,zo als dat tegenwoordig heet, heftig. We hopen dat Wim weer op mag knappen. Veel sterkte en groeten van Bé en Ina. -
12 Juni 2016 - 22:03
Marian Hendriks:
Dag Lieve Wim en Mieke
even sprakenloos wat ik nu lees, behoorlijk schrikken .maar dan denk ik ...
Ja ,Typerend Wim het kan nog zo onmogelijk of moeilijk worden steeds weer die oerkracht en Wim redt het weer fijn dat jullie weer thuis zijn wens je heel veel sterkte .
Veel lieve groetjes voor jou en Mieke
Marian
-
13 Juni 2016 - 11:27
Hetty En Ruud:
Hoi Wim!
Enorm geschrokken van wat je allemaal overkomen is! Gisteren, toen dit verslag bij ons per mail binnenkwam, zijn wij aangekomen in Zarautz 15 km voorbij San Sebastián in Baskenland Spanje (natuurlijk ben je ook in Baskenland geweest, zelfs helemaal tot Santiago de Compostella in 2012 lees ik hierboven!). Toevallig had ik het gisteren met Ruud over je, of je nog een reis aan het maken was, wij misten je reisverslagen al... Wat ongekend stoer ook van je vriendin Mieke om met de caravan naar huis te rijden! Ik moet er eerlijk gezegd al met een vouwwagen niet aan denken, maar je ziet wat voor ongekende krachten mensen toch kunnen ontwikkelen als het moet. Wat jij allemaal meemaakt in één leven is ongelooflijk, je kan niet zeggen dat je het leven niet volledig omarmd hebt, echt veel respect daarvoor. Ook voor je kracht om toch positief vooruit te kijken. Wim wij wensen je ongelooflijk veel sterkte, ook je vriendin Mieke en we hopen toch stilletjes nog (vele) reisverslagen van je te lezen...hoop doet leven toch?!
Heel veel sterkte en groeten van Hetty En Ruud
-
13 Juni 2016 - 20:56
Trijn En Remmert:
Lieve Wim en Mieke.
De afgelopen weken heb je bewezen hoe veerkrachtig je nog bent! Wat heb je veel moeten doorstaan! Heel erg jammer dat je toch vanwege je gezondheid nu hebt moeten besluiten te stoppen met het reizen. Denk wel dat het een wijs besluit is.
We wensen je heel veel sterkte en wijsheid met je verdere revalidatie. Hopelijk gaat het met je oog ook weer de goede kant op.Het zal aan jouw doorzettingsvermogen zeker niet liggen. Ook voor Mieke veel respect!
Groetjes Trijn en Remmert -
18 Juni 2016 - 13:57
Tom:
Hoi Wim
Ik zat afgelopen week nog aan je te denken en vroeg ma af wanneer het volgende reisverslag weer zou komen. Alleen zo'n verhaal had ik niet op gehoopt, dat was even schrikken. Ik hoop dat je kunt genieten van de reizen die je gemaakt hebt en dat je toch spoedig hersteld. Ik wens je beterschap en heel veel sterkte. Groeten Tom
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley