Dunne huid
Door: Wim Wagenaar
Blijf op de hoogte en volg Wim
17 Juni 2014 | Duitsland, Passau
15 juni 2014
Het is alweer jaren geleden dat ik op de scooter vertrok voor een reis en het mooi weer was, maar dit jaar heb ik weer eens geluk, hoewel, het blijft tot 12 uur niet warmer dan 17 gr. Maar ik mopper niet. Later op de dag als ik onder Keulen of eigenlijk onder Koblenz ben en eindelijk langs de Rijn rij, wordt het boven de 20 gr. Vandaag laar ik de Tom Tom de weg zoeken, niet over auto- en tolwegen is de opdracht. Het gaat prima, zelfs die nare autowegen in Duitsland, en dan bedoel ik die 2baans voormalige Bundesstrassen waar ik niet met de scooter mag rijden, worden door de Tom Tom overgeslagen, een mooie route om Keulen heen maar wel weer dwars door Bonn, maar dat is een klein dorpje vergeleken met Keulen.
Vanmorgen stootte ik de rug van een hand weer eens en dat wordt dan direct een bloeduitstorting. Je zou denken dat met het stijgen van de jaren de huid dikker wordt, maar dat schijnt alleen overdrachtelijk te zijn.
Ik stop in Bacharach, er is een camping aan de Rijn, in het midden van de rivier zijn grintbanken en aan onze kant grintstrandjes waar je tussen de pieren kunt zwemmen, mocht je willen. Bij de Loreley, iets stroomafwaarts, lagen gevaarlijke riffen in de rivier, waar argeloze en betoverde schippers schipbreuk leden omdat ze de blik omhoog gericht hadden op zoek naar de oorsprong van het gezang dat vanaf de berg klonk.
Voor ik vertrok gaf een goede vriend me de gedachte mee dat je op de scooter wel je eigen kreukelzone bent. Ik vond die zo mooi dat ik het elke dag probeer te herinneren. Over herinnering gesproken: Mijn broer Dirk vertrok in 1955 met een groep vrome jongeren van de CJMV, de christelijke jonge mannen vereniging, naar een jeugdherberg in het kasteel dat half op de heuvel boven de camping staat hier in Bacharach. Daarom ben ik hier gestopt en kamp gemaakt en breng een saluut aan mijn overleden broer. Toe hij van die plannen vertelde in 1955, op de wekelijkse theevisite op zondagmiddag bij opa en opoe op de Schellerweg in Zwolle, sloeg de laatste de hand voor de mond en stamelde: ‘Oh jongen, pas toch op dat ze je niet gevangen nemen’. De oorlog die pas 10jaar geleden was, speelde haar nog parten. De rest van de familie bezweerde haar dat die tijden voorbij waren.
De volgende dag rij ik richting Neurenberg, het is onbewolkt maar ik zit al om 7 uur op de scooter, gepakt en gerugzakt. Dat Rijndal waar ik overnachtte bestaat niet alleen uit de Rijn met aan weerszijden een weg voor het verkeer, maar ook aan beide zijden spoorrails. De treinen blijven ook na bedtijd rijden en kunnen een hels lawaai maken, vooral de goederentreinen. Aan de overkant van de Rijn bestaat de helling gedeeltelijk uit kale rotsen die alle geluiden versterken tot het een Pink Pop festival geluid. Daarnaast zorgen de schepen die stroomopwaarts varen met hun op volle motoren, voor een constante dreun en wanneer ze dichtbij zijn voor de nodige herrie in de nacht. Daarom was ik al om 7 uur op pad, nauwelijks geslapen, soms een hazenslaapje maar om 5.30 vond ik het genoeg en kleedde me aan en ging de boel opbreken en inpakken. Die Rijn is prachtig maar geniet er alleen overdag van. Oh ja, er kwam ook zo af en toe ‘n ‘Reisje langs de Rijn, Rijn, Rijn’ boot langs varen en daar stond de versterker op de hoogste stand zodat iedereen ook in het dorp wist wat er nu langs kwam varen.
Ik moet die drukke regio van Frankfurt en Mainz en nog wat steden door en na een tijdje zie je weer echte natuur. Na Wurzburg zie ik een boerendorp nog geheel ommuurd met hoge ronde wachttorens zoals in Tallinn in Estland. Ik rij het dorp door, straatjes met kinderkopjes en aangestampte aarde en gravel, Meinbernheim heet het dorp. Het is de moeite waard om even te stoppen en rond te lopen. Bij Neurenberg overnacht ik en de volgende dag is het alweer fraai zomerweer. Het wordt een rit naar Passau maar ik moet eerst in Neurenberg een stuk autobahn nemen om op de Bundesstrasse 8te komen. Daarna neemt de Tom Tom me mee over mooie stille weggetjes richting Regenburg. Ik heb een tel. Consult met de internist in Arnhem maar heb Mieke gevraagd dat gesprek over te nemen omdat ik op de scooter nooit zo snel demobiel kan pakken, stoppen en de helm afzetten en ‘hallo’ te zeggen’ want dan is de verbinding al verbroken. Het gevolg is, dat er om 16.oo uur nog steeds niet gebeld is, niet naar Mieke en niet naar mij. Drie weken geleden zei ze, de internist, het kan heel wel later worden dan 13.3o. Haar bevindingen kunnen erg belangrijk zijn, maar als zij geen haast heeft, wat zal ik dan? Toch?
Het is alweer jaren geleden dat ik op de scooter vertrok voor een reis en het mooi weer was, maar dit jaar heb ik weer eens geluk, hoewel, het blijft tot 12 uur niet warmer dan 17 gr. Maar ik mopper niet. Later op de dag als ik onder Keulen of eigenlijk onder Koblenz ben en eindelijk langs de Rijn rij, wordt het boven de 20 gr. Vandaag laar ik de Tom Tom de weg zoeken, niet over auto- en tolwegen is de opdracht. Het gaat prima, zelfs die nare autowegen in Duitsland, en dan bedoel ik die 2baans voormalige Bundesstrassen waar ik niet met de scooter mag rijden, worden door de Tom Tom overgeslagen, een mooie route om Keulen heen maar wel weer dwars door Bonn, maar dat is een klein dorpje vergeleken met Keulen.
Vanmorgen stootte ik de rug van een hand weer eens en dat wordt dan direct een bloeduitstorting. Je zou denken dat met het stijgen van de jaren de huid dikker wordt, maar dat schijnt alleen overdrachtelijk te zijn.
Ik stop in Bacharach, er is een camping aan de Rijn, in het midden van de rivier zijn grintbanken en aan onze kant grintstrandjes waar je tussen de pieren kunt zwemmen, mocht je willen. Bij de Loreley, iets stroomafwaarts, lagen gevaarlijke riffen in de rivier, waar argeloze en betoverde schippers schipbreuk leden omdat ze de blik omhoog gericht hadden op zoek naar de oorsprong van het gezang dat vanaf de berg klonk.
Voor ik vertrok gaf een goede vriend me de gedachte mee dat je op de scooter wel je eigen kreukelzone bent. Ik vond die zo mooi dat ik het elke dag probeer te herinneren. Over herinnering gesproken: Mijn broer Dirk vertrok in 1955 met een groep vrome jongeren van de CJMV, de christelijke jonge mannen vereniging, naar een jeugdherberg in het kasteel dat half op de heuvel boven de camping staat hier in Bacharach. Daarom ben ik hier gestopt en kamp gemaakt en breng een saluut aan mijn overleden broer. Toe hij van die plannen vertelde in 1955, op de wekelijkse theevisite op zondagmiddag bij opa en opoe op de Schellerweg in Zwolle, sloeg de laatste de hand voor de mond en stamelde: ‘Oh jongen, pas toch op dat ze je niet gevangen nemen’. De oorlog die pas 10jaar geleden was, speelde haar nog parten. De rest van de familie bezweerde haar dat die tijden voorbij waren.
De volgende dag rij ik richting Neurenberg, het is onbewolkt maar ik zit al om 7 uur op de scooter, gepakt en gerugzakt. Dat Rijndal waar ik overnachtte bestaat niet alleen uit de Rijn met aan weerszijden een weg voor het verkeer, maar ook aan beide zijden spoorrails. De treinen blijven ook na bedtijd rijden en kunnen een hels lawaai maken, vooral de goederentreinen. Aan de overkant van de Rijn bestaat de helling gedeeltelijk uit kale rotsen die alle geluiden versterken tot het een Pink Pop festival geluid. Daarnaast zorgen de schepen die stroomopwaarts varen met hun op volle motoren, voor een constante dreun en wanneer ze dichtbij zijn voor de nodige herrie in de nacht. Daarom was ik al om 7 uur op pad, nauwelijks geslapen, soms een hazenslaapje maar om 5.30 vond ik het genoeg en kleedde me aan en ging de boel opbreken en inpakken. Die Rijn is prachtig maar geniet er alleen overdag van. Oh ja, er kwam ook zo af en toe ‘n ‘Reisje langs de Rijn, Rijn, Rijn’ boot langs varen en daar stond de versterker op de hoogste stand zodat iedereen ook in het dorp wist wat er nu langs kwam varen.
Ik moet die drukke regio van Frankfurt en Mainz en nog wat steden door en na een tijdje zie je weer echte natuur. Na Wurzburg zie ik een boerendorp nog geheel ommuurd met hoge ronde wachttorens zoals in Tallinn in Estland. Ik rij het dorp door, straatjes met kinderkopjes en aangestampte aarde en gravel, Meinbernheim heet het dorp. Het is de moeite waard om even te stoppen en rond te lopen. Bij Neurenberg overnacht ik en de volgende dag is het alweer fraai zomerweer. Het wordt een rit naar Passau maar ik moet eerst in Neurenberg een stuk autobahn nemen om op de Bundesstrasse 8te komen. Daarna neemt de Tom Tom me mee over mooie stille weggetjes richting Regenburg. Ik heb een tel. Consult met de internist in Arnhem maar heb Mieke gevraagd dat gesprek over te nemen omdat ik op de scooter nooit zo snel demobiel kan pakken, stoppen en de helm afzetten en ‘hallo’ te zeggen’ want dan is de verbinding al verbroken. Het gevolg is, dat er om 16.oo uur nog steeds niet gebeld is, niet naar Mieke en niet naar mij. Drie weken geleden zei ze, de internist, het kan heel wel later worden dan 13.3o. Haar bevindingen kunnen erg belangrijk zijn, maar als zij geen haast heeft, wat zal ik dan? Toch?
-
17 Juni 2014 - 16:35
Beina:
Hallo Wim. Tot en met Wurzburg klinkt alles ons bekend in de oren maar wat daarna komt is voor ons onbekend terrein dus we zien met spanning uit naar het vervolg van je reis. Goede reis verder en de groeten van Bé en Ina. -
17 Juni 2014 - 18:07
Hans Van Dam:
Nou Wim , daar ga je weer je bent weer onderweg naar een doel dat je ver van te voren hebt gesteld en in je hoofd zit gebeiteld .
Daar helpen geen pleidooien van medici en goedbedoelde individuen die je te oud, of te zwak vinden of je zelfs onverantwoordelijkheid toedichten.
Ik ken het gevoel ook en weet hoe mooi het is grote Duitse rivieren te volgen op een scooter en dan enigszins teleurstellend ook weer door een stad heen te moeten. Of te constateren dat je GSM je weer eens geen goede dienst heeft bewezen door je naar een blauw (auto) bord weg te sturen, zodat je het zelf weer ouderwets met wegenkaart moet gaan uitzoeken. Dit hoort er echt bij het hield mij scherp en attent en sociaal wanneer er weer eens iets gevraagd moest worden en er een gesprek uit voortkwam.
Geniet ervan mijn vriend , behouden reis. -
18 Juni 2014 - 12:38
Pim De Jonge:
Dag beste Wilem,
Mijn allereerste indruk is de volgende:
Ik denk dat ik het juist heb wanneer ik meld dat ik
op zondagmorgen om exact 08.00 uur je hoorde wegrijden.( ik lag nog in bed)
Als ik dat geweten had dan was ik zeker buiten de deur gekomen om je uit te zwaaien
De avond te voor was Mieke nog langs geweest en ik heb haar gezegd dat
ik zeker af en toe om het huis zal kiiken.
Na onze laatste gesprekken kan ik zeggen , beste Wim, dat ik je mis.
Op de hoogte zijnde van je missie wens ik je veel succes en hoop
dat je slaagt in het het halen van de "targets".
Bij Walburg heb ik besteld: De Grote Oorlog. Een plaat in de annonce
is dezelfde als die op de kaft van "Een mooie zondag".
Je een voorspoedige reis toewensend
Pim
-
18 Juni 2014 - 13:07
Freek:
Prettige reistemperaturen en goed op schema Wim. In Dreiflüssestadt staat in der Stephansdom een orgel, dat bekendstaat als het grootste kerkorgel ter wereld. Het heeft 17.774 pijpen. Misschien leuke bezienswaardigheid. Groet, Freek
-
19 Juni 2014 - 18:25
Jan:
Het begin is iig voorspoedig! Hopelijk is dat een voorbode voor de rest van de reis!
Groet,
Jan -
20 Juni 2014 - 16:49
Roelf:
dag wim
van hans hoorde ik dat je weer een aan mooie trip ging beginnen.
erg leuk om te lezen en eigenlijk in gedachten mee te rijden.
met veel genoegen lees ik het verslag en hoop dat je gezondheid stand houd
zodat je je trip kan volbrengen en wij kunnen genieten van je schrijven..
roelf van der veen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
